أصول‌الدين (تمیمی بغدادی): تفاوت میان نسخه‌ها

اصل چهارم: برخلاف آنکه معتزله صفات خدا را نفی می‌کنند، این صفات همچون قدرت‎، حیات‎، اراده‎، سمع‎، بصر و کلام‎، صفاتی ازلی و نعوتی ابدی‌اند. خدا بر همه مقدورات تواناست و این مقدورات هرگز پایان نمی‎یابند. خدا به همه حوادث از ازل داناست‎. مؤمنان در آخرت خدا را رؤیت می‌کنند. هیچ رویدادی در عالم رخ نمی‌دهد، مگر آنکه از ازل خدا آن را خواسته باشد. کلام خدا قدیم و غیر مخلوق و حاوی امر، نهی‎، خبر و وعد وعید الهی است‎. «وجه‎» خدا همان ذات خداست‎. چشم خدا به معنای آن است که او اشیاء را می‎بیند. دست خدا به معنای قدرت او و تکیه زدن خدا بر عرش به معنای پادشاهی و سلطنت اوست<ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/7877 ر.ک: همان، ص365-366]</ref>.

اصل ششم: خداوند خالق همه پدیده‌های عالم‎، اعم از حوادث خیر یا شر است و «کسب‌های» مردم را نیز خدا می‌آفریند. خداست که مردم را هدایت می‌کند و گمراه می‌سازد. اگر کسی بمیرد، یا کشته شود، به اجلی که خدا برایش معین ساخته‎، از دنیا رفته است‎. هرکس آنچه می‌خورد، یا می‌آشامد - ‎حلال یا حرام - ‎همان روزی‌ای است که خدا برایش مقدر ساخته است.<ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/7877 ر.ک: همان]</ref>.