اخلاق اسلامی (دیلمی و آذربایجانی): تفاوت میان نسخه‌ها

==گزارش محتوا==

در مقدمه مؤلف به نکاتی اشاره شده است:

بخش دوم کتاب، عهده‌دار توصیف و شناسایی انسان خداپسند و نمونه، در قالب بررسی ویژگی‎های انسان کامل و مشخصه‌های نفسانی او و مقوله‌هایی از این دست است. در این بخش مفاهیم عام اخلاقی که اختصاص به ساحتی از زندگی انسان ندارند، اعم از فضایل و رذایل، مورد مطالعه قرار می‌گیرند<ref>ر.ک: همان، ص65</ref>‎. این قبیل مفاهیم اخلاقی در دو گروه جای می‌گیرند: برخی از آنها نقش هدایتگری را در سیر معنوی و اخلاقی انسان بازی می‌کنند و گروهی دیگر صفت نفسانی عمل‎کننده‌اند که در سایه صفت هدایتگر تحقق می‎یابند و آثار خاصی را نیز در حوزه رفتار در پی دارند. نویسنده با این توضیح، ساختار کلان اخلاق اسلامی را در ناحیه توصیف انسان الهی و خداپسند به شکل زیر ترسیم نموده است: مقام خلیفه الهی (قرب الهی)، حوزه‌های رفتاری، صفات نفسانی عمل‎کننده و صفت نفسانی هدایتگر (ایمان)<ref>ر.ک: همان، ص70</ref>‎.

در بخش سوم کتاب، روش‎های تربیت اخلاقی در اسلام مطرح شده است. در این بخش روش‎های تربیت اخلاقی که با رفتا و مبادی آن سروکار دارد، در سه حوزه شناختی، عاطفی (انگیزشی) و رفتاری مورد بررسی قرار گرفته است. در بیان روش‎ها یک ترتیب منطقی وجود دارد که از روش‎های دیگر تربیتی سهل‎تر شروع می‌شود و به روش‎های خودتربیتی و مشکل‎تر ختم می‌گردد. این ترتیب منطقی، هم با رشد روانی – اخلاقی انسان انطباق دارد و هم با آموزه‌های تربیتی اسلام هماهنگ‎تر است. هر روش با تعریف و توضیح آن شروع می‌شود؛ در مرحله بعد با استفاده از آیات و روایات، استناد آن به اسلام ثابت می‌شود؛ سپس با بهره‌گیری از مطالعات علمی روان‎شناختی به تبیین و تکمیل روش پرداخته می‌شود؛ یعنی بر اساس چه دسته از مبانی نظری در روان‎شناسی می‌توان از این روش دفاع کرد و تأثیر آن را در تربیت اخلاقی ثابت کرد<ref>ر.ک: همان، ص170-169</ref>‎.