دیوان امام (نسخه دیگر): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ی‌ت' به 'ی‌ت') |
جز (جایگزینی متن - 'ه‌ه' به 'ه‌ه') |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
'''دیوان امام'''، مجموعه اشعار [[خمینی، سید روح‌الله|مرحوم امام خمینی]]، مشتمل بر غزلیات، رباعیات، قصاید، قطعات و اشعار پراکنده ایشان است. فاطمه طباطبایی بر این اثر مقدمه نوشته است. این نسخه برای مخاطب عام منتشر شده و فاقد ضمیمه تحقیقی است. | '''دیوان امام'''، مجموعه اشعار [[خمینی، سید روح‌الله|مرحوم امام خمینی]]، مشتمل بر غزلیات، رباعیات، قصاید، قطعات و اشعار پراکنده ایشان است. فاطمه طباطبایی بر این اثر مقدمه نوشته است. این نسخه برای مخاطب عام منتشر شده و فاقد ضمیمه تحقیقی است. | ||
در مقدمه کتاب بر این نکته تأکید شده است که [[خمینی، سید روح‌الله|امام]] با زبان شعر، حدیث درد فراق را با دلدار یگانه بازمیگفت. حضرت امام هرگز سر شعر و شاعری نداشت و خود را به این پیشه سرگرم نساخته بود. آن عاشق صادق هرگاه از ادای وظیفه و رسالت خویش فراغتی حاصل کرده، شرح درد مهجوری را در قالب الفاظ و کلمات موزون بر ورقپارهای رقم زده است. او مقصودش شعر و شاعری نبود، بلکه شعر نیز جلوه‌ای از | در مقدمه کتاب بر این نکته تأکید شده است که [[خمینی، سید روح‌الله|امام]] با زبان شعر، حدیث درد فراق را با دلدار یگانه بازمیگفت. حضرت امام هرگز سر شعر و شاعری نداشت و خود را به این پیشه سرگرم نساخته بود. آن عاشق صادق هرگاه از ادای وظیفه و رسالت خویش فراغتی حاصل کرده، شرح درد مهجوری را در قالب الفاظ و کلمات موزون بر ورقپارهای رقم زده است. او مقصودش شعر و شاعری نبود، بلکه شعر نیز جلوه‌ای از جلوه‌های روح بلند و متعالی او بود. شعر او بهمثابت «أرحنا يا بلال» است. شعر او نجوای عاشقانه روح هیجانزده و بی‌تابی است که در خلوت تنهایی با بهکارگیری کلمات، راز دل دردمند خویش را با محبوب بازگفته و با معبود به راز و نیاز پرداخته است.<ref>ر.ک: دیباچه، ص5</ref>. آری شعر [[خمینی، سید روح‌الله|امام]] محصول حالت استغراق و مولود فنای در سبحات جلال و جمال حضرت حق است و نتیجه شهود لقای دلدار: | ||
{{شعر}}{{ب|''هر دم از روی تو نقشی زندم راه خیال''|2=''با که گویم که در این پرده | {{شعر}}{{ب|''هر دم از روی تو نقشی زندم راه خیال''|2=''با که گویم که در این پرده چه‌ها میبینم''}}{{ب|''کس ندیدست ز مشک ختن و نافه چین''|2=''آنچه من هر سحر از باد صبا میبینم''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان، ص6</ref>.''' | ||
در مقایسه این نسخه از کتاب با نسخه دیگری از دیوان امام که در سال 1383 به چاپ چهلودوم رسیده و خوشنویسی اشعار آن به قلم جلیل رسولی است، می‌توان دریافت که نسخه حاضر برای مخاطب عام منتشر شده و فاقد ضمیمه تحقیقی است؛ محققین می‌توانند به نسخه مذکور که حاوی ضمیمه تحقیقی بیش از یکصد صفحه و مشتمل بر شرح مختصر اصطلاحات، فهرست اعلام و شناسنامه | در مقایسه این نسخه از کتاب با نسخه دیگری از دیوان امام که در سال 1383 به چاپ چهلودوم رسیده و خوشنویسی اشعار آن به قلم جلیل رسولی است، می‌توان دریافت که نسخه حاضر برای مخاطب عام منتشر شده و فاقد ضمیمه تحقیقی است؛ محققین می‌توانند به نسخه مذکور که حاوی ضمیمه تحقیقی بیش از یکصد صفحه و مشتمل بر شرح مختصر اصطلاحات، فهرست اعلام و شناسنامه سروده‌هاست، مراجعه کنند<ref>ر.ک: خمینی، روح‌الله، ص439-317</ref>. | ||
فهرست مندرجات در ابتدای کتاب ذکر شده است. | فهرست مندرجات در ابتدای کتاب ذکر شده است. | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
# مقدمه و متن کتاب. | # مقدمه و متن کتاب. | ||
# خمینی، روح‌الله، دیوان امام: | # خمینی، روح‌الله، دیوان امام: سروده‌های حضرت امام خمینی(س)، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، چاپ چهلودوم، 1383. | ||
نسخهٔ ۲۲ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۱۹:۱۱
| دیوان امام | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | خمینی، سید روح‌الله (سراينده) |
| عنوان‌های دیگر | مجموعه اشعار امام خمینی ديوان |
| ناشر | موسسه تنظيم و نشر آثار امام خميني(س) |
| مکان نشر | ايران - تهران |
| سال نشر | مجلد1: 1388ش, |
| شابک | 978-964-335-913-3 |
| موضوع | شعر فارسی - قرن 14 |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | PIR 8040 /م99 د9 |
دیوان امام، مجموعه اشعار مرحوم امام خمینی، مشتمل بر غزلیات، رباعیات، قصاید، قطعات و اشعار پراکنده ایشان است. فاطمه طباطبایی بر این اثر مقدمه نوشته است. این نسخه برای مخاطب عام منتشر شده و فاقد ضمیمه تحقیقی است.
در مقدمه کتاب بر این نکته تأکید شده است که امام با زبان شعر، حدیث درد فراق را با دلدار یگانه بازمیگفت. حضرت امام هرگز سر شعر و شاعری نداشت و خود را به این پیشه سرگرم نساخته بود. آن عاشق صادق هرگاه از ادای وظیفه و رسالت خویش فراغتی حاصل کرده، شرح درد مهجوری را در قالب الفاظ و کلمات موزون بر ورقپارهای رقم زده است. او مقصودش شعر و شاعری نبود، بلکه شعر نیز جلوه‌ای از جلوه‌های روح بلند و متعالی او بود. شعر او بهمثابت «أرحنا يا بلال» است. شعر او نجوای عاشقانه روح هیجانزده و بی‌تابی است که در خلوت تنهایی با بهکارگیری کلمات، راز دل دردمند خویش را با محبوب بازگفته و با معبود به راز و نیاز پرداخته است.[۱]. آری شعر امام محصول حالت استغراق و مولود فنای در سبحات جلال و جمال حضرت حق است و نتیجه شهود لقای دلدار:
| هر دم از روی تو نقشی زندم راه خیال | با که گویم که در این پرده چه‌ها میبینم | |
| کس ندیدست ز مشک ختن و نافه چین | آنچه من هر سحر از باد صبا میبینم |
[۲].
در مقایسه این نسخه از کتاب با نسخه دیگری از دیوان امام که در سال 1383 به چاپ چهلودوم رسیده و خوشنویسی اشعار آن به قلم جلیل رسولی است، می‌توان دریافت که نسخه حاضر برای مخاطب عام منتشر شده و فاقد ضمیمه تحقیقی است؛ محققین می‌توانند به نسخه مذکور که حاوی ضمیمه تحقیقی بیش از یکصد صفحه و مشتمل بر شرح مختصر اصطلاحات، فهرست اعلام و شناسنامه سروده‌هاست، مراجعه کنند[۳].
فهرست مندرجات در ابتدای کتاب ذکر شده است.
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.
- خمینی، روح‌الله، دیوان امام: سروده‌های حضرت امام خمینی(س)، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، چاپ چهلودوم، 1383.