توشيح التفسير في قواعد التفسير و التأويل: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'كاري' به 'كاری') |
جز (جایگزینی متن - 'قرآني' به 'قرآنی') |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
وى در سال 1324 يا 1325 قمرى در تنكابن زاده شد.خاندان وى همه از بزرگان علم و دين بوده‌اند.او از محضر اساتيدى چون ملا محمد صالح برغاني، ملا عبدالكريم ايروانى، ملا محمد جعفر استرآبادى، محمد ابراهيم كلباسى، شيخ محمدحسن، صاحب «جواهر الكلام» و غيره بهره برد.از وى تأليفاتى چون «قصص العلما»،«التأسيسات»،«الخلجات» و...به جاى مانده است. | وى در سال 1324 يا 1325 قمرى در تنكابن زاده شد.خاندان وى همه از بزرگان علم و دين بوده‌اند.او از محضر اساتيدى چون ملا محمد صالح برغاني، ملا عبدالكريم ايروانى، ملا محمد جعفر استرآبادى، محمد ابراهيم كلباسى، شيخ محمدحسن، صاحب «جواهر الكلام» و غيره بهره برد.از وى تأليفاتى چون «قصص العلما»،«التأسيسات»،«الخلجات» و...به جاى مانده است. | ||
توشيح التفسير مشتمل است بر قواعد علم تفسير كه بر اين قواعد مسائلى متفرع شده است. چنانكه در آن وجه تكاریر آيات | توشيح التفسير مشتمل است بر قواعد علم تفسير كه بر اين قواعد مسائلى متفرع شده است. چنانكه در آن وجه تكاریر آيات قرآنیه و فصاعت، بلاغت، جزالت، سلامت و ملاحت آن آيات و نيز وجه اعجاز و دفع تناقض در آيات قرآنیه و تأويلات و نكات و جامعيت قرآن بيان شده است. | ||
نویسنده در ابتدا به بيان مقدمات و مبادى علم تفسير پرداخته و از تواتر قرآن سخن به ميان مى‌آورد.در اين بخش سخن از تحريف قرآن و قائلين به تحريف و مخالفين با اين نظريه به ميان آمده و تبعات قول به وقوع تحريف در قرآن بيان شده است.اعجاز قرآن و وجوهى كه براى اعجاز قرآن برشمرده‌اند از جمله بلاغت، أخبار غيبى و غيره، دفع شبهاتى كه از طرف مخالفين ايراد شده نظير وجود كلماتى غيرعربى در قرآن، خطاهاى اعرابى، وجود آيات متشابه در قرآن و غيره، وجه تكرار برخى آيات در سوره‌هايى نظير سورۀ «الكافرون»، نهى از تفسير به رأى و جواز ترجمه قرآن كريم، بيان مقاصد قرآن نظير شناخت حق، شناخت صراط مستقيم و شناخت معاد و...، تعداد سور و آيات قرآن و نيز حروف و حركات آن و... | نویسنده در ابتدا به بيان مقدمات و مبادى علم تفسير پرداخته و از تواتر قرآن سخن به ميان مى‌آورد.در اين بخش سخن از تحريف قرآن و قائلين به تحريف و مخالفين با اين نظريه به ميان آمده و تبعات قول به وقوع تحريف در قرآن بيان شده است.اعجاز قرآن و وجوهى كه براى اعجاز قرآن برشمرده‌اند از جمله بلاغت، أخبار غيبى و غيره، دفع شبهاتى كه از طرف مخالفين ايراد شده نظير وجود كلماتى غيرعربى در قرآن، خطاهاى اعرابى، وجود آيات متشابه در قرآن و غيره، وجه تكرار برخى آيات در سوره‌هايى نظير سورۀ «الكافرون»، نهى از تفسير به رأى و جواز ترجمه قرآن كريم، بيان مقاصد قرآن نظير شناخت حق، شناخت صراط مستقيم و شناخت معاد و...، تعداد سور و آيات قرآن و نيز حروف و حركات آن و... | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
الفصل 2: في اعجاز القرآن. | الفصل 2: في اعجاز القرآن. | ||
الفصل 3: في دفع شبه الطاعنين في كلام رب العالمين. | الفصل 3: في دفع شبه الطاعنين في كلام رب العالمين. | ||
الفصل 4: في وجه التكاریر في الآيات الفرقانية و الكلمات | الفصل 4: في وجه التكاریر في الآيات الفرقانية و الكلمات القرآنیة و القصص المكررة الكتابیة. | ||
الفصل 5: في تحقيق الكلام فيما جاء من الاخبار المعتبرة... | الفصل 5: في تحقيق الكلام فيما جاء من الاخبار المعتبرة... | ||
الفصل 6: في بيان من فسر القرآن برأيه | الفصل 6: في بيان من فسر القرآن برأيه | ||
نسخهٔ ۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۹:۴۴
| توشیح التفسیر في قواعد التفسیر و التأویل | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | تنکابنی، محمد بن سلیمان (نویسنده) سعیدی، جعفر (محقق) |
| ناشر | کتا ب سعدی |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1411 ق |
| چاپ | 1 |
| موضوع | تاویل - جنبههای مذهبی - اسلام
تفاسیر شیعه - قرن 13ق. تفسیر - فن |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 91/2 /ت9ت9 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
توشيح التفسير في قواعد التفسير و التأويل نوشته ميرزا محمد بن سليمان تنكابنى متوفاى 1302 قمرى و به زبان عربى است.
وى در سال 1324 يا 1325 قمرى در تنكابن زاده شد.خاندان وى همه از بزرگان علم و دين بوده‌اند.او از محضر اساتيدى چون ملا محمد صالح برغاني، ملا عبدالكريم ايروانى، ملا محمد جعفر استرآبادى، محمد ابراهيم كلباسى، شيخ محمدحسن، صاحب «جواهر الكلام» و غيره بهره برد.از وى تأليفاتى چون «قصص العلما»،«التأسيسات»،«الخلجات» و...به جاى مانده است.
توشيح التفسير مشتمل است بر قواعد علم تفسير كه بر اين قواعد مسائلى متفرع شده است. چنانكه در آن وجه تكاریر آيات قرآنیه و فصاعت، بلاغت، جزالت، سلامت و ملاحت آن آيات و نيز وجه اعجاز و دفع تناقض در آيات قرآنیه و تأويلات و نكات و جامعيت قرآن بيان شده است.
نویسنده در ابتدا به بيان مقدمات و مبادى علم تفسير پرداخته و از تواتر قرآن سخن به ميان مى‌آورد.در اين بخش سخن از تحريف قرآن و قائلين به تحريف و مخالفين با اين نظريه به ميان آمده و تبعات قول به وقوع تحريف در قرآن بيان شده است.اعجاز قرآن و وجوهى كه براى اعجاز قرآن برشمرده‌اند از جمله بلاغت، أخبار غيبى و غيره، دفع شبهاتى كه از طرف مخالفين ايراد شده نظير وجود كلماتى غيرعربى در قرآن، خطاهاى اعرابى، وجود آيات متشابه در قرآن و غيره، وجه تكرار برخى آيات در سوره‌هايى نظير سورۀ «الكافرون»، نهى از تفسير به رأى و جواز ترجمه قرآن كريم، بيان مقاصد قرآن نظير شناخت حق، شناخت صراط مستقيم و شناخت معاد و...، تعداد سور و آيات قرآن و نيز حروف و حركات آن و...
معناى سوره و آيه و جزئيت بسملة، حقيقت قرآن و بيان مراتب آن، بررسى معنای «نزول قرآن»، بيان قاعده‌اى در تأويل كه نویسنده آن را از اخبار استفاده نموده است، توضيح مشرب خاص نویسنده در تفسير قرآن، تحقيق معنای «ميزان» بر مذاق عرفانى، راههاى دفع تناقضات صورى آيات و نيز تناقضات صورى برخى آيات با روايات از جمله موضوعاتى است كه در اين كتاب بدانها پرداخته شده است.
ساختار
كتاب شامل مقدمه‌اى از محقق، مقدمه مؤلف و دو باب ذيل كه هريك مشتمل بر فصولى است مى‌باشد:
الباب الاول: «في المقدمات و المبادي» که فصول ذيل را دربرمى‌گيرد:الفصل 1: في تواتر القرآن. الفصل 2: في اعجاز القرآن. الفصل 3: في دفع شبه الطاعنين في كلام رب العالمين. الفصل 4: في وجه التكاریر في الآيات الفرقانية و الكلمات القرآنیة و القصص المكررة الكتابیة. الفصل 5: في تحقيق الكلام فيما جاء من الاخبار المعتبرة... الفصل 6: في بيان من فسر القرآن برأيه الفصل 7: في بيان إحاطة القرآن بجميع القرآن الفصل 8: في الاشارة الى عمدة مقاصد الكتاب الالهى و...
الباب الثاني: «في نبذ من قواعد التفسير و التأويل» که شامل فصول ذيل است:
الفصل 1: في باب ينفتح منه ألف باب من قواعد التأويل. الفصل 2: في معنى السورة و الآية و جزئية البسملة. الفصل 3: في حقيقة القرآن و بيان مراتبه الفصل 4: في تحقيق معنى نزول القرآن. الفصل 5: في قاعدة شريفة من التأويل و...
در پايان هم فهرست مطالب كتاب درج شده است.
نسخه‌شناسى
كتاب از جمله آثار مرحوم ميرزا محمد بن سليمان تنكابنى نویسنده اثر مشهور «قصص العلماء» است.اين كتاب توسط شيخ جعفر سعيدى گيلانى مورد تحقيق و پژوهش قرار گرفته و در قطع وزيرى با جلد شوميز در 232 صفحه نخستين‌بار در سال 1411 هجرى قمرى از سوی «انتشارات كتاب سعدى» قم به چاپ رسيده است.