سنگلجی، محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR04723.jpg|بندانگشتی|سنگلجی، محمد]] | [[پرونده:NUR04723.jpg|بندانگشتی|سنگلجی، محمد]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |سنگلجی، محمد | ||
|- | |- | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |حاج شیخ حسن سنگلجی | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |1276ش | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |تهران | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |1359ش / 1400ق / 1980م | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |[[نائینی، محمدحسین|میرزا حسین نائینی]] | ||
[[اصفهانی، ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانی]] | |||
[[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضیاءالدین عراقی]] | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |دلايل السداد در قواعد فقه و اجتهاد | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE04723AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۹: | ||
'''محمد سنگلجی''' (1275-1359ش) روحانی، فقیه، حقوقدان و استاد دانشکده حقوق دانشگاه تهران. | '''محمد سنگلجی''' (1275-1359ش) روحانی، فقیه، حقوقدان و استاد دانشکده حقوق دانشگاه تهران. | ||
وی از شاگردان میرزا حسین نائینی (1355ق) و سید ابوالحسن اصفهانی (1365ق) و آقا ضیاءالدین عراقی (متوفی 1361ق) بود. از وی آثار عربی و فارسی فراوانی به‌جای مانده است که «دلائل السداد في قواعد الفقه و الإجتهاد» و «معنا و حقیقت وحی» از آن جمله است. | وی از شاگردان [[نائینی، محمدحسین|میرزا حسین نائینی]] (1355ق) و [[اصفهانی، ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانی]] (1365ق) و [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضیاءالدین عراقی]] (متوفی 1361ق) بود. از وی آثار عربی و فارسی فراوانی به‌جای مانده است که «دلائل السداد في قواعد الفقه و الإجتهاد» و «معنا و حقیقت وحی» از آن جمله است. | ||
==تولد== | ==تولد== | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۵: | ||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
پدرش که از فضلا و ادبا به‌شمار می‌رفت به مرحوم حاج شیخ حسن سنگلجی موسوم بود. محمد از بدو طفولیت در فراگیری علم و دانش و تحصیل معرفت استعداد فراوانی از خود نشان داد و توانست در اندک زمانی، علوم عربی و ادبی را از محضر استادانی چون: مرحوم میرزا خلیل طالقانی و میرزا غلام‌علی نائینی معروف به «مصاحب» فرا گیرد و طریقه سیر و سلوک و عرفان را از مجلس درس شادروان هیدجی معروف که خود فردی وارسته و عارف‌پیشه بود تحصیل کند؛ و همچنین در نزد میرزا علی‌اکبر یزدی و میرزا حسن کرمانشاهی فلسفه را آموخت و دوره کامل فقه و اصول اسلامی را از شادروان شیخ محمدرضا نوری، سید محمد تنکابنی و سید محمد یزدی فرا گرفت<ref>ر.ک: دبیری نژاد، بدیع‌الله، ص908</ref>. | پدرش که از فضلا و ادبا به‌شمار می‌رفت به مرحوم حاج شیخ حسن سنگلجی موسوم بود. محمد از بدو طفولیت در فراگیری علم و دانش و تحصیل معرفت استعداد فراوانی از خود نشان داد و توانست در اندک زمانی، علوم عربی و ادبی را از محضر استادانی چون: مرحوم میرزا خلیل طالقانی و میرزا غلام‌علی نائینی معروف به «مصاحب» فرا گیرد و طریقه سیر و سلوک و عرفان را از مجلس درس شادروان [[هیدجی، محمد|هیدجی]] معروف که خود فردی وارسته و عارف‌پیشه بود تحصیل کند؛ و همچنین در نزد میرزا علی‌اکبر یزدی و میرزا حسن کرمانشاهی فلسفه را آموخت و دوره کامل فقه و اصول اسلامی را از شادروان شیخ محمدرضا نوری، سید محمد تنکابنی و سید محمد یزدی فرا گرفت<ref>ر.ک: دبیری نژاد، بدیع‌الله، ص908</ref>. | ||
==هجرت== | ==هجرت== | ||
وی برای نیل به مراتب کمال و اجتهاد و تکمیل معلومات، به اتفاق برادر خود، مرحوم شریعت سنگلجی به دارالعلم؛ نجف اشرف مسافرت کرده و در آنجا از محضر دانشمندان بزرگ اسلامی کسب معرفت نمود و از مجلس درس مرجع بزرگ آن عصر، میرزا حسین نائینی (متوفی 1355ق) و سید ابوالحسن اصفهانی (متوفی 1365ق) و آقا ضیاءالدین عراقی (متوفی 1361ق) معرفت آموخت و پس از آن به ایران بازگشت و به ارشاد و هدایت دوستداران خویش و شیفتگان علم و معرفت پرداخت<ref>ر.ک: همان</ref>. | وی برای نیل به مراتب کمال و اجتهاد و تکمیل معلومات، به اتفاق برادر خود، مرحوم شریعت سنگلجی به دارالعلم؛ نجف اشرف مسافرت کرده و در آنجا از محضر دانشمندان بزرگ اسلامی کسب معرفت نمود و از مجلس درس مرجع بزرگ آن عصر، [[نائینی، محمدحسین|میرزا حسین نائینی]] (متوفی 1355ق) و [[اصفهانی، ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانی]] (متوفی 1365ق) و [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضیاءالدین عراقی]] (متوفی 1361ق) معرفت آموخت و پس از آن به ایران بازگشت و به ارشاد و هدایت دوستداران خویش و شیفتگان علم و معرفت پرداخت<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
==تعلیم و تدریس== | ==تعلیم و تدریس== | ||
| خط ۸۲: | خط ۸۵: | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
نسخهٔ ۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۹:۲۶
| نام | سنگلجی، محمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | حاج شیخ حسن سنگلجی |
| متولد | 1276ش |
| محل تولد | تهران |
| رحلت | 1359ش / 1400ق / 1980م |
| اساتید | میرزا حسین نائینی |
| برخی آثار | دلايل السداد در قواعد فقه و اجتهاد |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04723AUTHORCODE |
محمد سنگلجی (1275-1359ش) روحانی، فقیه، حقوقدان و استاد دانشکده حقوق دانشگاه تهران.
وی از شاگردان میرزا حسین نائینی (1355ق) و سید ابوالحسن اصفهانی (1365ق) و آقا ضیاءالدین عراقی (متوفی 1361ق) بود. از وی آثار عربی و فارسی فراوانی به‌جای مانده است که «دلائل السداد في قواعد الفقه و الإجتهاد» و «معنا و حقیقت وحی» از آن جمله است.
تولد
سنگلجی به سال 1275ش در تهران متولد شد.
تحصیلات
پدرش که از فضلا و ادبا به‌شمار می‌رفت به مرحوم حاج شیخ حسن سنگلجی موسوم بود. محمد از بدو طفولیت در فراگیری علم و دانش و تحصیل معرفت استعداد فراوانی از خود نشان داد و توانست در اندک زمانی، علوم عربی و ادبی را از محضر استادانی چون: مرحوم میرزا خلیل طالقانی و میرزا غلام‌علی نائینی معروف به «مصاحب» فرا گیرد و طریقه سیر و سلوک و عرفان را از مجلس درس شادروان هیدجی معروف که خود فردی وارسته و عارف‌پیشه بود تحصیل کند؛ و همچنین در نزد میرزا علی‌اکبر یزدی و میرزا حسن کرمانشاهی فلسفه را آموخت و دوره کامل فقه و اصول اسلامی را از شادروان شیخ محمدرضا نوری، سید محمد تنکابنی و سید محمد یزدی فرا گرفت[۱].
هجرت
وی برای نیل به مراتب کمال و اجتهاد و تکمیل معلومات، به اتفاق برادر خود، مرحوم شریعت سنگلجی به دارالعلم؛ نجف اشرف مسافرت کرده و در آنجا از محضر دانشمندان بزرگ اسلامی کسب معرفت نمود و از مجلس درس مرجع بزرگ آن عصر، میرزا حسین نائینی (متوفی 1355ق) و سید ابوالحسن اصفهانی (متوفی 1365ق) و آقا ضیاءالدین عراقی (متوفی 1361ق) معرفت آموخت و پس از آن به ایران بازگشت و به ارشاد و هدایت دوستداران خویش و شیفتگان علم و معرفت پرداخت[۲].
تعلیم و تدریس
آیت‌الله سنگلجی پس از ورود به دانشگاه، به تدریس فقه و اصول پرداخت و بیش از سی‌ودو سال به تعلیم و تربیت نسل جوان و مربیان آینده این آب‌وخاک اشتغال ورزید[۳].
ایشان علاوه بر وعظ و خطابه، حقوق اسلامی و موازین و قوانین فقهی را با دقت و علاقه به دانش‌دوستان و پژوهندگان ایرانی و خارجی تعلیم می‌داد[۴].
شیخ محمد سنگلجی در سال 1359ش از این جهان فانی رحلت کرد[۵].
تألیفات
استاد سنگلجی گذشته از تدریس مبانی فرهنگ و حقوق اسلامی در دانشگاه و تبلیغ احکام اسلام، در تصنیف و تألیف آثار ارزنده و ارزشمندی است. آثاری که سنگلجی به رشته تحریر درآورده است به دو زبان پارسی و عربی به شرح زیر می‌باشد:
زبان عربی
- دلائل السداد في قواعد الفقه و الإجتهاد؛
- الوقاية في تهذيب الكافية؛
- مقاصد الوصول في فن الأصول؛
- مصباح الميزان في المنطق؛
- القضاء في الإسلام.
زبان فارسی
- تفسیر سوره اخلاص؛
- آغاز و انجام؛
- چهار رساله (وصیت و میراث و بیع فضولی و قواعد کلیه فقه)؛
- بطلان تناسخ و اثبات معاد؛
- معنا و حقیقت وحی؛
- تفسیر فاتح الکتاب؛
- حقیقت قضا و قدر؛
- عالم معنی بر رد مادیین؛
- ندای عشق؛
- داستان آدم؛
- داستان موسی و خضر[۶].
- آیین دادرسی در اسلام؛
- رضاع؛
- کلیات عقود و ایقاعات؛
- سیری اجمالی در منطق و فلسفه الهی[۷].
پانویس
منابع مقاله
- دبیری نژاد، بدیع الله، «آیت‌الله محمد سنگلجی»، پایگاه مجلات تخصصی نور: ماهنامه وحید، بهمن 1353، شماره 134، صفحه 908 تا 909؛ به آدرس اینترنتی:
- ا، ح، «سالگرد سنگلجی و مشکوه»، پایگاه مجلات تخصصی نور: ماهنامه حافظ، مهر 1384، شماره 19، ص 16؛ به آدرس اینترنتی:
https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/189308