انصاری نیسابوری، سلمان بن ناصر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" | | | data-type="authorfatherName" |ناصر | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| data-type="authorbirthDate" | | | data-type="authorbirthDate" |قرن پنجم هجری | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| data-type="authorBirthPlace" | | | data-type="authorBirthPlace" |نیشابور | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| data-type="authorDeathDate" | | | data-type="authorDeathDate" |512ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" | | | data-type="authorTeachers" |فضلالله میهنی | ||
ابوالحسن بن مکی | |||
عبدالغافر فارسی | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۶: | ||
==زندگی‌نامه== | ==زندگی‌نامه== | ||
«ابوالقاسم سلمان بن ناصر بن عمران انصاری»، ملقب به امامالمتکلمین، فقیه شافعى، مفسر، متکلم، زاهد و صوفى قرن پنجم هجری است. اصل وى از ارغیان، از قراى نیشابور بود. در نیشابور به دنیا آمد. علم حدیث و تصوف را در نزد ابوالقاسم قشیرى تحصیل کرد. سپس به حجاز و بغداد و شام مسافرت کرد و مشایخ آن روزگار را درک نمود. آنگاه به نیشابور بازگشت و ملازم | «ابوالقاسم سلمان بن ناصر بن عمران انصاری»، ملقب به امامالمتکلمین، فقیه شافعى، مفسر، متکلم، زاهد و صوفى قرن پنجم هجری است. اصل وى از ارغیان، از قراى نیشابور بود. در نیشابور به دنیا آمد. علم حدیث و تصوف را در نزد ابوالقاسم قشیرى تحصیل کرد. سپس به حجاز و بغداد و شام مسافرت کرد و مشایخ آن روزگار را درک نمود. آنگاه به نیشابور بازگشت و ملازم امامالحرمین جوینى گردید. وى در فقه از شاگردان امامالحرمین و در علم طریقت و فن تصوف صاحبقدم و اهل عمل بود<ref>ر.ک: ناتل خانلری، یوسفی هروی، ج6، ص96</ref>. | ||
وی در سال 512ق، در نیشابور درگذشت<ref>ر.ک: انصاری نیشابوری، سلمان بن ناصر، ج1، ص53</ref>. | وی در سال 512ق، در نیشابور درگذشت<ref>ر.ک: انصاری نیشابوری، سلمان بن ناصر، ج1، ص53</ref>. | ||
| خط ۴۸: | خط ۵۲: | ||
==اساتید== | ==اساتید== | ||
اساتید وی عبارتند از: | اساتید وی عبارتند از: | ||
الف)- در روایت حدیث: | الف)- در روایت حدیث: | ||
# فضلالله میهنی؛ | # فضلالله میهنی؛ | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۹: | ||
# کریمه بنت احمد مروزیه. | # کریمه بنت احمد مروزیه. | ||
ب)- در تصوف: | ب)- در تصوف: | ||
عبدالکریم بن هوازن بن عبدالملک بن طلحة بن ابوالقاسم قشیری نیشابوری. | عبدالکریم بن هوازن بن عبدالملک بن طلحة بن ابوالقاسم قشیری نیشابوری. | ||
ج)- در کلام: | ج)- در کلام: | ||
ابوالمعالی جوینی<ref>ر.ک: همان، ص40-42</ref>. | ابوالمعالی جوینی<ref>ر.ک: همان، ص40-42</ref>. | ||
| خط ۸۰: | خط ۸۸: | ||
# ناتل خانلری، یوسفی هروی، «اثرآفرینان»، مؤسسه چاپ و انتشارات دانشگاه تهران، چاپ دوم، 1384. | # ناتل خانلری، یوسفی هروی، «اثرآفرینان»، مؤسسه چاپ و انتشارات دانشگاه تهران، چاپ دوم، 1384. | ||
== وابسته‌ها == | |||
[[الغنية في الكلام]] | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:قربانی-باقی زاده]] | [[رده:قربانی-باقی زاده]] | ||
[[رده:25 اردیبهشت الی 24 خرداد(98)]] | [[رده:25 اردیبهشت الی 24 خرداد(98)]] | ||
نسخهٔ ۲۹ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۳۸
| نام | ابوالقاسم سلمان بن ناصر انصاری نیشابوری |
|---|---|
| نام‌های دیگر | انصاري نيسابوري، سلمان بن ناصر
ابوالقاسم سلمان بن ناصر بن عمران انصاري نيسابوري نيشابوري. نيسابوري، سلمان بن ناصر نيشابوري، سلمان بن ناصر |
| نام پدر | ناصر |
| متولد | قرن پنجم هجری |
| محل تولد | نیشابور |
| رحلت | 512ق |
| اساتید | فضلالله میهنی
ابوالحسن بن مکی عبدالغافر فارسی |
| برخی آثار | الغنيه في الکلام : دراسه و تحقيق قسم الالهيات |
| کد مؤلف | AUTHORCODE15525AUTHORCODE |
ابوالقاسم سلمان بن ناصر انصاری نیشابوری، فقیه شافعىمذهب قرن پنجم هجری است که در فقه از شاگردان امامالحرمین و در علم طریقت و فن تصوف صاحبقدم و اهل عمل بود. از ابوالحسین عبدالغافر فارسى، ابوالحسن بن مکى، ابوالقاسم قشیرى و جماعتى دیگر روایت کرده و ابن سمعانى از وى اجازه روایت داشت. «شرح الإرشاد» امامالحرمین جوینى و «الغنية في الكلام»، در فقه شافعى از آثار او میباشد.
زندگی‌نامه
«ابوالقاسم سلمان بن ناصر بن عمران انصاری»، ملقب به امامالمتکلمین، فقیه شافعى، مفسر، متکلم، زاهد و صوفى قرن پنجم هجری است. اصل وى از ارغیان، از قراى نیشابور بود. در نیشابور به دنیا آمد. علم حدیث و تصوف را در نزد ابوالقاسم قشیرى تحصیل کرد. سپس به حجاز و بغداد و شام مسافرت کرد و مشایخ آن روزگار را درک نمود. آنگاه به نیشابور بازگشت و ملازم امامالحرمین جوینى گردید. وى در فقه از شاگردان امامالحرمین و در علم طریقت و فن تصوف صاحبقدم و اهل عمل بود[۱].
وی در سال 512ق، در نیشابور درگذشت[۲].
اساتید
اساتید وی عبارتند از:
الف)- در روایت حدیث:
- فضلالله میهنی؛
- ابوالحسن بن مکی؛
- عبدالغافر فارسی؛
- کریمه بنت احمد مروزیه.
ب)- در تصوف:
عبدالکریم بن هوازن بن عبدالملک بن طلحة بن ابوالقاسم قشیری نیشابوری.
ج)- در کلام:
ابوالمعالی جوینی[۳].
شاگردان
از جمله شاگردان وی میتوان از افراد زیر نام برد:
- ابوالفتح شهرستانی؛
- ابوالقاسم رازی؛
- فرزندش ابوالفتح انصاری نیشابوری؛
- ابن سمعانی[۴].
تألیفات
- شرح الغنية في فروع الشافعية لابن سريج؛
- كتاب الطهارات في الفقه؛
- كتاب الضحايا؛
- كتاب في التفسير؛
- شرح الإرشاد؛
- الغنية في الكلام[۵].
پانویس
منابع مقاله
- انصاری نیشابوری، ابوالقاسم سلمان بن ناصر، «الغنية في الكلام»، دارالسلام، قاهره، چاپ اول، 1431ق.
- ناتل خانلری، یوسفی هروی، «اثرآفرینان»، مؤسسه چاپ و انتشارات دانشگاه تهران، چاپ دوم، 1384.