غزوه حمراء الأسد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
در مقدمه، به اين نكته اشاره گرديده است كه خواننده كتاب، زمانى از پيام فداكارى جانبازان احد الهام مى‌گيرد كه تأمل كرده و بنگرد امروز كجاى ميدان ايستاده تا بفهمد اگر ديروز بود، كجا مى‌بود<ref>مقدمه، ص8</ref> | در مقدمه، به اين نكته اشاره گرديده است كه خواننده كتاب، زمانى از پيام فداكارى جانبازان احد الهام مى‌گيرد كه تأمل كرده و بنگرد امروز كجاى ميدان ايستاده تا بفهمد اگر ديروز بود، كجا مى‌بود<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5623/1/8 مقدمه، ص8]</ref> | ||
به اعتقاد نویسنده، هركس به سرنوشت پيشينيان با نگاه ويژه خويش مى‌نگرد و يافته‌هاى تاريخى گذشتگان را بر آيندگان گزارش مى‌كند. ارزش آگاهى از راه رفته آنان، آنگاه سودبخش است كه تابلوى راهنماى فرزندان دوره‌هاى بعد باشد، الگو دهد، توان تصميم‌سازى بخشد، حيرت‌زدايى نمايد<ref>همان، ص7</ref> | به اعتقاد نویسنده، هركس به سرنوشت پيشينيان با نگاه ويژه خويش مى‌نگرد و يافته‌هاى تاريخى گذشتگان را بر آيندگان گزارش مى‌كند. ارزش آگاهى از راه رفته آنان، آنگاه سودبخش است كه تابلوى راهنماى فرزندان دوره‌هاى بعد باشد، الگو دهد، توان تصميم‌سازى بخشد، حيرت‌زدايى نمايد<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5623/1/7 همان، ص7]</ref> | ||
منطقه حمراء الأسد، در حقيقت محل غزوه‌اى است كه پيامبر(ص)، با جانبازان جنگ احد از اصحاب خود و با امكانات ناچيز، حدود 4 شبانه‌روز در برابر دشمن ايستادند و با عنايات الهى و ايجاد رعب، دشمن عقب‌نشينى كرد<ref>متن كتاب، ص20</ref> | منطقه حمراء الأسد، در حقيقت محل غزوه‌اى است كه پيامبر(ص)، با جانبازان جنگ احد از اصحاب خود و با امكانات ناچيز، حدود 4 شبانه‌روز در برابر دشمن ايستادند و با عنايات الهى و ايجاد رعب، دشمن عقب‌نشينى كرد<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5623/1/20 متن كتاب، ص20]</ref> | ||
غزوه حمراء الأسد هرچند بدون خون‌ريزى و كشتار بود و با نمونه‌هاى غزوات ديگر بسيار فرق مى‌كرد، ولى شرايط خاص زمانى به‌گونه‌اى بود كه كمترين زمان نبايد از دست مى‌رفت. هركسى نبايد در اين مرحله وارد مى‌شد؛ نه آنان كه به بهانه‌اى در مسير احد راه خود را از پيامبر(ص) جدا كردند و نه آنان كه در دامنه احد فرياد يارى‌خواهى حضرتش را ناديده گرفتند و يا از فراز رمات برق غنايم به زيرشان آورد<ref>مقدمه، ص7</ref> | غزوه حمراء الأسد هرچند بدون خون‌ريزى و كشتار بود و با نمونه‌هاى غزوات ديگر بسيار فرق مى‌كرد، ولى شرايط خاص زمانى به‌گونه‌اى بود كه كمترين زمان نبايد از دست مى‌رفت. هركسى نبايد در اين مرحله وارد مى‌شد؛ نه آنان كه به بهانه‌اى در مسير احد راه خود را از پيامبر(ص) جدا كردند و نه آنان كه در دامنه احد فرياد يارى‌خواهى حضرتش را ناديده گرفتند و يا از فراز رمات برق غنايم به زيرشان آورد<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5623/1/7 مقدمه، ص7]</ref> | ||
از جمله رخدادهايى كه در حمراء الأسد اتفاق افتاد عبارتند از: | از جمله رخدادهايى كه در حمراء الأسد اتفاق افتاد عبارتند از: | ||
#اسارت عمرو بن عبدالله ابوعزه جمحى: او در جنگ بدر، به اسارت نيروهاى اسلام درآمد و پيامبر(ص) به‌خاطر عائله‌مندى وى، بدون گرفتن فدا آزادش كرد. او به پيامبر(ص) تعهد داد كه با مشركان همكارى نخواهد كرد، ولى با وسوسه‌هاى صفوان بن اميه، بار ديگر در جنگ احد، مقابل نيروهاى اسلام قرار گرفت و در حمراء الأسد توسط عاصم بن ثابت اسير گرديد و نزد پيامبر(ص) آورده شد. پيامبر(ص) دستور داد وى را در همان محل كشتند؛ چون به تعهدى كه داده بود، عمل نكرد. حضرت فرمود: لا يلدغ المؤمن من جحر مرتين؛ مؤمن از يك سوراخ دو بار گزيده نمى‌شود»<ref>متن كتاب، ص15</ref> | #اسارت عمرو بن عبدالله ابوعزه جمحى: او در جنگ بدر، به اسارت نيروهاى اسلام درآمد و پيامبر(ص) به‌خاطر عائله‌مندى وى، بدون گرفتن فدا آزادش كرد. او به پيامبر(ص) تعهد داد كه با مشركان همكارى نخواهد كرد، ولى با وسوسه‌هاى صفوان بن اميه، بار ديگر در جنگ احد، مقابل نيروهاى اسلام قرار گرفت و در حمراء الأسد توسط عاصم بن ثابت اسير گرديد و نزد پيامبر(ص) آورده شد. پيامبر(ص) دستور داد وى را در همان محل كشتند؛ چون به تعهدى كه داده بود، عمل نكرد. حضرت فرمود: لا يلدغ المؤمن من جحر مرتين؛ مؤمن از يك سوراخ دو بار گزيده نمى‌شود»<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5623/1/15 متن كتاب، ص15]</ref> | ||
#پناه گرفتن معاوية بن مغيرة بن ابى‌العاص، پسر عموى عثمان بن عفان بن ابى‌العاص در منزل عثمان: او كه با لشكر قريش به احد آمده بود، به عثمان پناهنده شد و عثمان براى او 3 روز از پيامبر(ص) مهلت گرفت و وسيله سفرش را فراهم كرد تاآنكه از مدينه خارج شد<ref>همان</ref> | #پناه گرفتن معاوية بن مغيرة بن ابى‌العاص، پسر عموى عثمان بن عفان بن ابى‌العاص در منزل عثمان: او كه با لشكر قريش به احد آمده بود، به عثمان پناهنده شد و عثمان براى او 3 روز از پيامبر(ص) مهلت گرفت و وسيله سفرش را فراهم كرد تاآنكه از مدينه خارج شد<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5623/1/15 همان]</ref> | ||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
فهرست مطالب در ابتداى كتاب آمده است. | فهرست مطالب در ابتداى كتاب آمده است. | ||
در پاورقى‌ها علاوه بر ذكر منابع<ref>ر.ک: پاورقى، ص13</ref>، به توضيح برخى مطالب متن، پرداخته شده است<ref>ر.ک: همان، ص17</ref> | در پاورقى‌ها علاوه بر ذكر منابع<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5623/1/13 ر.ک: پاورقى، ص13]</ref>، به توضيح برخى مطالب متن، پرداخته شده است<ref>ر.ک: همان، ص17</ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
[[رده:سرگذشت‌‌نامه‌های فردی]] | [[رده:سرگذشت‌‌نامه‌های فردی]] | ||
[[رده:سیرت نبوی]] | [[رده:سیرت نبوی]] | ||
[[رده: خرداد(98)]] | |||
نسخهٔ ۱۷ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۲۲:۴۲
| غزوه حمراء الأسد | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | نواب، عبدالفتاح (نویسنده) |
| ناشر | مشعر |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1387 ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-540-114-4 |
| موضوع | غزوه حمراء الاسد |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 24/45 /ح8ن9 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
غزوه حمراء الأسد، اثر سيد عبدالفتاح نواب، رساله‌اى است مختصر در توضيح غزوه حمراء الأسد و اشاره به آيات مربوط به آن كه به زبان فارسى و در دوران معاصر نوشته شده است.
ساختار
كتاب با مقدمه نویسنده آغاز و مطالب در ضمن سه عنوان كلى زير ارائه شده است: «غزوه حمراء الأسد» (مشتمل بر عناوين اشاره، اعلام غزوه‌اى ديگر، دشمن به دنبال گريز، برخى رخدادها در حمراء الأسد و پيامبر(ص) پس از بازگشت)، «نگاهى به آيات احد و حمراء الأسد» (در ذيل اين عنوان علاوه بر بيان آيات مربوطه، عنوان جبل حمراء الأسد نيز ذكر شده است) و «يادآورى» (در ذيل اين عنوان آلبوم عكس‌ها نيز گنجانده شده است).
گزارش محتوا
در مقدمه، به اين نكته اشاره گرديده است كه خواننده كتاب، زمانى از پيام فداكارى جانبازان احد الهام مى‌گيرد كه تأمل كرده و بنگرد امروز كجاى ميدان ايستاده تا بفهمد اگر ديروز بود، كجا مى‌بود[۱]
به اعتقاد نویسنده، هركس به سرنوشت پيشينيان با نگاه ويژه خويش مى‌نگرد و يافته‌هاى تاريخى گذشتگان را بر آيندگان گزارش مى‌كند. ارزش آگاهى از راه رفته آنان، آنگاه سودبخش است كه تابلوى راهنماى فرزندان دوره‌هاى بعد باشد، الگو دهد، توان تصميم‌سازى بخشد، حيرت‌زدايى نمايد[۲]
منطقه حمراء الأسد، در حقيقت محل غزوه‌اى است كه پيامبر(ص)، با جانبازان جنگ احد از اصحاب خود و با امكانات ناچيز، حدود 4 شبانه‌روز در برابر دشمن ايستادند و با عنايات الهى و ايجاد رعب، دشمن عقب‌نشينى كرد[۳]
غزوه حمراء الأسد هرچند بدون خون‌ريزى و كشتار بود و با نمونه‌هاى غزوات ديگر بسيار فرق مى‌كرد، ولى شرايط خاص زمانى به‌گونه‌اى بود كه كمترين زمان نبايد از دست مى‌رفت. هركسى نبايد در اين مرحله وارد مى‌شد؛ نه آنان كه به بهانه‌اى در مسير احد راه خود را از پيامبر(ص) جدا كردند و نه آنان كه در دامنه احد فرياد يارى‌خواهى حضرتش را ناديده گرفتند و يا از فراز رمات برق غنايم به زيرشان آورد[۴]
از جمله رخدادهايى كه در حمراء الأسد اتفاق افتاد عبارتند از:
- اسارت عمرو بن عبدالله ابوعزه جمحى: او در جنگ بدر، به اسارت نيروهاى اسلام درآمد و پيامبر(ص) به‌خاطر عائله‌مندى وى، بدون گرفتن فدا آزادش كرد. او به پيامبر(ص) تعهد داد كه با مشركان همكارى نخواهد كرد، ولى با وسوسه‌هاى صفوان بن اميه، بار ديگر در جنگ احد، مقابل نيروهاى اسلام قرار گرفت و در حمراء الأسد توسط عاصم بن ثابت اسير گرديد و نزد پيامبر(ص) آورده شد. پيامبر(ص) دستور داد وى را در همان محل كشتند؛ چون به تعهدى كه داده بود، عمل نكرد. حضرت فرمود: لا يلدغ المؤمن من جحر مرتين؛ مؤمن از يك سوراخ دو بار گزيده نمى‌شود»[۵]
- پناه گرفتن معاوية بن مغيرة بن ابى‌العاص، پسر عموى عثمان بن عفان بن ابى‌العاص در منزل عثمان: او كه با لشكر قريش به احد آمده بود، به عثمان پناهنده شد و عثمان براى او 3 روز از پيامبر(ص) مهلت گرفت و وسيله سفرش را فراهم كرد تاآنكه از مدينه خارج شد[۶]
وضعيت كتاب
فهرست مطالب در ابتداى كتاب آمده است.
در پاورقى‌ها علاوه بر ذكر منابع[۷]، به توضيح برخى مطالب متن، پرداخته شده است[۸]
پانويس
- ↑ مقدمه، ص8
- ↑ همان، ص7
- ↑ متن كتاب، ص20
- ↑ مقدمه، ص7
- ↑ متن كتاب، ص15
- ↑ همان
- ↑ ر.ک: پاورقى، ص13
- ↑ ر.ک: همان، ص17
منابع مقاله
مقدمه و متن كتاب.