انصاری نیسابوری، سلمان بن ناصر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Yqorbani@noornet.net صفحهٔ انصاري نيسابوري، سلمان بن ناصر را به انصاری نیسابوری، سلمان بن ناصر منتقل کرد) |
جز (Yqorbani@noornet.net صفحهٔ انصاری نیسابوری، سلمان بن ناصر را به ابوالقاسم سلمان بن ناصر بن عمران انصاري نيسابوري نيشابوري منتقل کرد) |
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ ۲۸ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۷:۴۴
| نام | ابوالقاسم سلمان بن ناصر انصاری نیشابوری |
|---|---|
| نام‌های دیگر | انصاري نيسابوري، سلمان بن ناصر
ابوالقاسم سلمان بن ناصر بن عمران انصاري نيسابوري نيشابوري. نيسابوري، سلمان بن ناصر نيشابوري، سلمان بن ناصر |
| نام پدر | |
| متولد | / 1096ق |
| محل تولد | |
| رحلت | / 1157ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | الغنيه في الکلام : دراسه و تحقيق قسم الالهيات
|
| کد مؤلف | AUTHORCODE15525AUTHORCODE |
ابوالقاسم سلمان بن ناصر انصاری نیشابوری، فقیه شافعىمذهب قرن پنجم هجری است که در فقه از شاگردان امامالحرمین و در علم طریقت و فن تصوف صاحبقدم و اهل عمل بود. از ابوالحسین عبدالغافر فارسى، ابوالحسن بن مکى، ابوالقاسم قشیرى و جماعتى دیگر روایت کرده و ابن سمعانى از وى اجازه روایت داشت. «شرح الإرشاد» امامالحرمین جوینى و «الغنية في الكلام»، در فقه شافعى از آثار او میباشد.
زندگینامه
«ابوالقاسم سلمان بن ناصر بن عمران انصاری»، ملقب به امامالمتکلمین، فقیه شافعى، مفسر، متکلم، زاهد و صوفى قرن پنجم هجری است. اصل وى از ارغیان، از قراى نیشابور بود. در نیشابور به دنیا آمد. علم حدیث و تصوف را در نزد ابوالقاسم قشیرى تحصیل کرد. سپس به حجاز و بغداد و شام مسافرت کرد و مشایخ آن روزگار را درک نمود. آنگاه به نیشابور بازگشت و ملازم امامالحرمین جوینى گردید. وى در فقه از شاگردان امامالحرمین و در علم طریقت و فن تصوف صاحبقدم و اهل عمل بود[۱].
وی در سال 512ق، در نیشابور درگذشت[۲].
اساتید
اساتید وی عبارتند از: الف)- در روایت حدیث:
- فضلالله میهنی؛
- ابوالحسن بن مکی؛
- عبدالغافر فارسی؛
- کریمه بنت احمد مروزیه.
ب)- در تصوف: عبدالکریم بن هوازن بن عبدالملک بن طلحة بن ابوالقاسم قشیری نیشابوری. ج)- در کلام: ابوالمعالی جوینی[۳].
شاگردان
از جمله شاگردان وی میتوان از افراد زیر نام برد:
- ابوالفتح شهرستانی؛
- ابوالقاسم رازی؛
- فرزندش ابوالفتح انصاری نیشابوری؛
- ابن سمعانی[۴].
تألیفات
- شرح الغنية في فروع الشافعية لابن سريج؛
- كتاب الطهارات في الفقه؛
- كتاب الضحايا؛
- كتاب في التفسير؛
- شرح الإرشاد؛
- الغنية في الكلام[۵].
پانویس
منابع مقاله
- انصاری نیشابوری، ابوالقاسم سلمان بن ناصر، «الغنية في الكلام»، دارالسلام، قاهره، چاپ اول، 1431ق.
- ناتل خانلری، یوسفی هروی، «اثرآفرینان»، مؤسسه چاپ و انتشارات دانشگاه تهران، چاپ دوم، 1384.