طاهری، سید جلال‌الدین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها ==' به '==وابسته‌ها==') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'مى‌كردند' به 'می‌كردند') |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type='authorCode'| | |data-type='authorCode'|AUTHORCODE04597AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
در سال 1325ش بود كه راهى حوزه علميه قم شد و با كوشش و جديت كامل از محضر آيات عظام: حجت كوه كمره‌اى، حاج [[خوانساری، محمدتقی|سيد محمدتقى خوانسارى]]، حاج آقا [[بروجردی، حسین|حسين بروجردى]]، محقق داماد و [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره)، كمال استفاده را برد. | در سال 1325ش بود كه راهى حوزه علميه قم شد و با كوشش و جديت كامل از محضر آيات عظام: حجت كوه كمره‌اى، حاج [[خوانساری، محمدتقی|سيد محمدتقى خوانسارى]]، حاج آقا [[بروجردی، حسین|حسين بروجردى]]، محقق داماد و [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره)، كمال استفاده را برد. | ||
ايشان در درس خارج اصول و فقه مرحوم محقق داماد كه از مشكل‌ترين درس‌هاى آن زمان تلقى مى‌شد و افراد خاصى در آن حلقه شركت | ايشان در درس خارج اصول و فقه مرحوم محقق داماد كه از مشكل‌ترين درس‌هاى آن زمان تلقى مى‌شد و افراد خاصى در آن حلقه شركت می‌كردند، حضور مى‌يافت و تقريرات آن استاد بزرگوار را به نحو احسن يادداشت كرده و پس از انقلاب در دهه هفتاد و هشتاد، آن‌ها را چاپ و منتشر كرد. | ||
ايشان در سال 1343ش، پس از دستگيرى و تبعيد [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره)، به اصفهان بازگشت و به تدريس و تبليغ پرداخت و در منابر و مجالس در اصفهان و ديگر شهرها، به طرفدارى از نهضت روحانیت و مبارزات [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره) داد سخن مى‌داد، هر كجا مى‌رفت، با استقبال مردم روبرو مى‌شد. وى در مسجد اعظم حسين‌آباد اقامه جماعت و منبر داشت. | ايشان در سال 1343ش، پس از دستگيرى و تبعيد [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره)، به اصفهان بازگشت و به تدريس و تبليغ پرداخت و در منابر و مجالس در اصفهان و ديگر شهرها، به طرفدارى از نهضت روحانیت و مبارزات [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره) داد سخن مى‌داد، هر كجا مى‌رفت، با استقبال مردم روبرو مى‌شد. وى در مسجد اعظم حسين‌آباد اقامه جماعت و منبر داشت. | ||
| خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
پس از پيروزى انقلاب اسلامى، بيشتر وقت ايشان صرف رسيدگى به شكايات مردم و كمبودهاى جامعه مى‌شد. وى در انتخابات مجلس خبرگان در سال 1358ش، راى اول استان اصفهان را به دست آورده و در مجلس خبرگان اول، نقش فعالى در تدوين قانون اساسى داشت. | پس از پيروزى انقلاب اسلامى، بيشتر وقت ايشان صرف رسيدگى به شكايات مردم و كمبودهاى جامعه مى‌شد. وى در انتخابات مجلس خبرگان در سال 1358ش، راى اول استان اصفهان را به دست آورده و در مجلس خبرگان اول، نقش فعالى در تدوين قانون اساسى داشت. | ||
در جريان جنگ تحميلى نيز ايشان حضور فعالى در جبهه‌هاى جنگ داشتند، دائماً در «لشگر امام حسين(ع)» حاضر مى‌شدند و با سردار بزرگ، مرحوم شهيد حاج حسين خرازى از خطوط مقدّم، مقرها و سنگرها بازديد | در جريان جنگ تحميلى نيز ايشان حضور فعالى در جبهه‌هاى جنگ داشتند، دائماً در «لشگر امام حسين(ع)» حاضر مى‌شدند و با سردار بزرگ، مرحوم شهيد حاج حسين خرازى از خطوط مقدّم، مقرها و سنگرها بازديد می‌كردند. | ||
آخرين مسئوليت ايشان، امامت جمعه اصفهان بوده است. | آخرين مسئوليت ايشان، امامت جمعه اصفهان بوده است. | ||
نسخهٔ ۱۳ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۲۲:۰۳
| نام | طاهری، جلال‌الدین |
|---|---|
| نام های دیگر | طاهری اصفهانی، جلال الدین |
| نام پدر | |
| متولد | 1305 ش |
| محل تولد | |
| رحلت | 1392 ش یا 1434 ق یا 2013 م |
| اساتید | |
| برخی آثار | الطهاره: کتاب الطهاره |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04597AUTHORCODE |
سيد جلال‌الدين طاهرى در سال 1305ش در اصفهان متولد شد. پدر بزرگش مرحوم آيت‌الله ميرسيد عبدالحسين موسوى از علماى بزرگ منطقه‌ى حسين‌آباد اصفهان بود.
کسب علم و دانش
او به خاطر مراوده با مرحوم داعى الاسلام از علماى هندوستان به زبان‌هاى انگليسى و فرانسه تسلط پيدا كرده بود و به اتفاق هم، دارالتبليغى در محله جلفاى اصفهان تاسيس كردند كه در زمينه تبليغات اسلامى كار مى‌شد و نام آنجا را «سقّاخانه» گذاشته بودند.
ميرعبدالحسين، پدر آقاى طاهرى، ميرزا آقا نام داشت و چون اين واژه‌ها و اسامى در شناسنامه‌ها آورده نمى‌شد، بدينجهت نام عبدالخالق طاهرى را براى خود انتخاب كرد. او مدتى در حوزه‌ى علميه اصفهان درس خواند و عمامه بر سر نهاد و به تبليغ پرداخت و در دوران مبارزه پهلوى با لباس روحانیت، از لباس به‌درآمد و با توجه به اطلاعات وسيع علمى، آگاهى و تسلط به رشته‌ى رياضيات و زبان فرانسه، وارد خدمت فرهنگ (آموزش و پرورش) شد و به تدريس پرداخت.
سيدجلال‌الدين، پس از گذراندن دوره‌ى ابتدائى در دبستان حسين‌آباد، براى تحصيل در دوره‌ى متوسطه، در دبيرستان سعدى اصفهان ثبت نام كرد و شاگرد اول دبيرستان شد و مدتى هم با شهيد بهشتى همكلاس بود.
وى در سال 1323ش ديپلم علمى دبيرستان را گرفت كه شامل رشته‌هاى: ادبى، رياضى و تجربى با هم مى‌شد. مدتى در مدرسه فرانسوى‌ها به آموختن زبان فرانسه پرداخت و بعد از آن، به توصيه پدر و جدّش و تشويق‌هاى آيت‌الله حاج سيد حبيب‌الله روضاتى و حاج محمد طاهرى، عمويش، به حوزه علميه اصفهان وارد شد.
اساتید
وى در حوزه‌ى علميه اصفهان، مقدمات دروس را آغاز كرد، ابتدا از حضور آيت‌الله حاج سيد محمد جواد موسوى غروى، ادبيات را به نحو احسن آموخت.
در سال 1325ش بود كه راهى حوزه علميه قم شد و با كوشش و جديت كامل از محضر آيات عظام: حجت كوه كمره‌اى، حاج سيد محمدتقى خوانسارى، حاج آقا حسين بروجردى، محقق داماد و امام خمينى(ره)، كمال استفاده را برد.
ايشان در درس خارج اصول و فقه مرحوم محقق داماد كه از مشكل‌ترين درس‌هاى آن زمان تلقى مى‌شد و افراد خاصى در آن حلقه شركت می‌كردند، حضور مى‌يافت و تقريرات آن استاد بزرگوار را به نحو احسن يادداشت كرده و پس از انقلاب در دهه هفتاد و هشتاد، آن‌ها را چاپ و منتشر كرد.
ايشان در سال 1343ش، پس از دستگيرى و تبعيد امام خمينى(ره)، به اصفهان بازگشت و به تدريس و تبليغ پرداخت و در منابر و مجالس در اصفهان و ديگر شهرها، به طرفدارى از نهضت روحانیت و مبارزات امام خمينى(ره) داد سخن مى‌داد، هر كجا مى‌رفت، با استقبال مردم روبرو مى‌شد. وى در مسجد اعظم حسين‌آباد اقامه جماعت و منبر داشت.
مبارزات
وى از همان زمان كه به اصفهان آمد، در نوشتن و امضاى اعلاميه‌ها در مسير مخالفت با رژيم شاهى و حمايت از امام خمينى(ره)، همكارى وسيعى داشت. او از افراد مخلص، مؤمن و عاشق امام خمينى(ره) بود و از همان اول، همه وجود خود را صميمانه در اختيار نهضت امام خمينى(ره) گذاشت و به بيان خودش، از زمان طلبگى در قم، مقلّد امام(ره) و از شاگران ايشان بود.
اولين اعلاميه‌اى كه وى با ديگر روحانیون اصفهان امضاء كرد، اعتراض به كشتار 15 خرداد سال 42 در تهران، قم و ديگر شهرها بود و باز در تيرماه 42 اعلاميه ديگرى در حمايت از امام(ره) امضاء كرد.
وى در مسجد اعظم حسين‌آباد و در مسجد نوى بازار اصفهان، جلسات بحث و تفسير برقرار كرد و براى آگاهى مردم، گام‌هاى مثبتى برداشت و جوانان بسيارى به ايشان گرايش پيدا كردند.
ايشان بعد از جريان تبعيد امام(ره) تا پيروزى انقلاب اسلامى، نهايت فعاليت را براى جذب جوان‌ها و نيروهاى روشنگر اسلام و كشاندن آن‌ها به مسجد اعظم حسين‌آباد داشت و چه بسيارى از مردم را كه مقلّد امام(ره) نمود و آنان را به صحنه مبارزه كشانيد.
مسئولیت‌ها
پس از پيروزى انقلاب اسلامى، بيشتر وقت ايشان صرف رسيدگى به شكايات مردم و كمبودهاى جامعه مى‌شد. وى در انتخابات مجلس خبرگان در سال 1358ش، راى اول استان اصفهان را به دست آورده و در مجلس خبرگان اول، نقش فعالى در تدوين قانون اساسى داشت.
در جريان جنگ تحميلى نيز ايشان حضور فعالى در جبهه‌هاى جنگ داشتند، دائماً در «لشگر امام حسين(ع)» حاضر مى‌شدند و با سردار بزرگ، مرحوم شهيد حاج حسين خرازى از خطوط مقدّم، مقرها و سنگرها بازديد می‌كردند.
آخرين مسئوليت ايشان، امامت جمعه اصفهان بوده است.
از آثار قلمى ايشان مى‌توان از سه جلد كتاب «المحاضرات» در اصول فقه نام برد كه تقريرات درس آيت‌الله محقق داماد است و استنباطهاى خود ايشان در اصول و دو جلد كتاب «الطهاره» در فقه، كه آن‌ها نيز منتشر شده است.
آثار
ديگر آثار ايشان عبارتند از
- علم الاصول تاريخاً و تطويراً.
- ابانه المختار فى ارث الزوجه من ثمر العقار بعد الاخذ بالخيار.
- رسايل فى الاصول الفقه.
- معجم مؤلفى الشيعه.