آسیب‌شناسی و روش‌شناسی تفسیر معصومان علیهم‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'مي' به 'می') |
جز (جایگزینی متن - 'هاي' به 'های') |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
'''آسيب‌شناسى و روش‌شناسى تفسير معصومان عليهم‌السلام''' اثرى است به زبان فارسی كه توسط آقاى على اكبر رستمى به نگارش درآمده است. | '''آسيب‌شناسى و روش‌شناسى تفسير معصومان عليهم‌السلام''' اثرى است به زبان فارسی كه توسط آقاى على اكبر رستمى به نگارش درآمده است. | ||
پيوند ريشه‌دار و استوار قرآن و عترت، لزوم پژوهش ژرف سخنان تفسيرى ايشان را برای تفسيرپژوهان، به منظور ارائه تفسيرى قابل اطمینان از قرآن آشكار مى‌سازد.اما بهره‌مندى از این سخنان نيازمند شناسايى آسيب‌ها و آفاتى است كه در گذر زمان باعث ايجاد | پيوند ريشه‌دار و استوار قرآن و عترت، لزوم پژوهش ژرف سخنان تفسيرى ايشان را برای تفسيرپژوهان، به منظور ارائه تفسيرى قابل اطمینان از قرآن آشكار مى‌سازد.اما بهره‌مندى از این سخنان نيازمند شناسايى آسيب‌ها و آفاتى است كه در گذر زمان باعث ايجاد ناراستى‌هایى در دو حوزۀ سند و متن آنها شده است.در این کتاب جايگاه و نقش روايات تفسيرى معصومان(ع) در تفسير و آسيب‌شناسى و روش‌شناسى آن به بحث نهاده شده است. | ||
قبل از ورود به موضوع اصلى، ابتدا دربارۀ پيوند معصومان(ع) با قرآن، با توجه به رواياتى چون حديث شريف ثقلين، سخن به میان آمده و گفتار شمارى از عالمان برجسته شيعه و اهل تسنن دربارۀ سند و محتواى آن بازگو شده است.در ادامه به طرح پرسشى دربارۀ روايات تفسيرى و پاسخ آن پرداخته شده و آن اينكه آيا مى‌توان با همان ملاك و روش ارزشگذارى روايات در حوزۀ فقه به سراغ روايات تفسيرى رفت.ديدگاه شمارى از مفسران و صاحب نظران در این زمینه كه آيا تعبدبه روايات تفسيرى همانند تعبدبه روايات فقهى جايز است يا نه، مطرح شده است.نگارنده پس از مقايسه‌اى میان آنچه در فقه گفته شده با آنچه در اصول گفته مى‌شود، ديدگاههاى مخالف نظريه امكان تعبدبه روايات تفسيرى را بيان | قبل از ورود به موضوع اصلى، ابتدا دربارۀ پيوند معصومان(ع) با قرآن، با توجه به رواياتى چون حديث شريف ثقلين، سخن به میان آمده و گفتار شمارى از عالمان برجسته شيعه و اهل تسنن دربارۀ سند و محتواى آن بازگو شده است.در ادامه به طرح پرسشى دربارۀ روايات تفسيرى و پاسخ آن پرداخته شده و آن اينكه آيا مى‌توان با همان ملاك و روش ارزشگذارى روايات در حوزۀ فقه به سراغ روايات تفسيرى رفت.ديدگاه شمارى از مفسران و صاحب نظران در این زمینه كه آيا تعبدبه روايات تفسيرى همانند تعبدبه روايات فقهى جايز است يا نه، مطرح شده است.نگارنده پس از مقايسه‌اى میان آنچه در فقه گفته شده با آنچه در اصول گفته مى‌شود، ديدگاههاى مخالف نظريه امكان تعبدبه روايات تفسيرى را بيان | ||
و سپس تحليلى در ثمرۀ عملى آن دو ارائه نموده است. | و سپس تحليلى در ثمرۀ عملى آن دو ارائه نموده است. | ||
در فصلى ديگر از کتاب، آسيب‌ها و آفاتى نظير خلط تفسير و تأویل(ظاهر و باطن)، غلوّ، اسرائيليات و...كه دامنگير روايات تفسيرى است با راهكارهاى عملى شناخت آن بررسى شده است.و در | در فصلى ديگر از کتاب، آسيب‌ها و آفاتى نظير خلط تفسير و تأویل(ظاهر و باطن)، غلوّ، اسرائيليات و...كه دامنگير روايات تفسيرى است با راهكارهاى عملى شناخت آن بررسى شده است.و در نهایت شمارى از روشهاى تفسيرى معصومان عليهم‌السلام همچون تفسير قرآن به قرآن، تفسير ظاهر و باطن قرآن، تفسير از رهگذر تمثيل، تفسير واژگانى و بهره‌گيرى از قواعد زبان عربى در تفسير برخى آيات، به تفصيل مورد بررسى قرار گرفته و چگونگى كارآيى و كارآمدى هریک با مثالهاى آن توضيح داده شده است. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
نسخهٔ ۱۳ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۸:۱۸
| آسیب شناسی و روش شناسی تفسیر معصومان علیهم السلام | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | رستمی، علی‌اکبر (نویسنده) |
| ناشر | کتاب مبين |
| مکان نشر | رشت - ایران |
| سال نشر | 1380 ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 964-437-043-0 |
| موضوع | ائمه اثناعشر - جنبههای قرآنی
تفاسیر شیعه - بررسی و شناخت تفسیر - فن |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 91/5 /ر5آ5 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
آسيب‌شناسى و روش‌شناسى تفسير معصومان عليهم‌السلام اثرى است به زبان فارسی كه توسط آقاى على اكبر رستمى به نگارش درآمده است.
پيوند ريشه‌دار و استوار قرآن و عترت، لزوم پژوهش ژرف سخنان تفسيرى ايشان را برای تفسيرپژوهان، به منظور ارائه تفسيرى قابل اطمینان از قرآن آشكار مى‌سازد.اما بهره‌مندى از این سخنان نيازمند شناسايى آسيب‌ها و آفاتى است كه در گذر زمان باعث ايجاد ناراستى‌هایى در دو حوزۀ سند و متن آنها شده است.در این کتاب جايگاه و نقش روايات تفسيرى معصومان(ع) در تفسير و آسيب‌شناسى و روش‌شناسى آن به بحث نهاده شده است.
قبل از ورود به موضوع اصلى، ابتدا دربارۀ پيوند معصومان(ع) با قرآن، با توجه به رواياتى چون حديث شريف ثقلين، سخن به میان آمده و گفتار شمارى از عالمان برجسته شيعه و اهل تسنن دربارۀ سند و محتواى آن بازگو شده است.در ادامه به طرح پرسشى دربارۀ روايات تفسيرى و پاسخ آن پرداخته شده و آن اينكه آيا مى‌توان با همان ملاك و روش ارزشگذارى روايات در حوزۀ فقه به سراغ روايات تفسيرى رفت.ديدگاه شمارى از مفسران و صاحب نظران در این زمینه كه آيا تعبدبه روايات تفسيرى همانند تعبدبه روايات فقهى جايز است يا نه، مطرح شده است.نگارنده پس از مقايسه‌اى میان آنچه در فقه گفته شده با آنچه در اصول گفته مى‌شود، ديدگاههاى مخالف نظريه امكان تعبدبه روايات تفسيرى را بيان و سپس تحليلى در ثمرۀ عملى آن دو ارائه نموده است.
در فصلى ديگر از کتاب، آسيب‌ها و آفاتى نظير خلط تفسير و تأویل(ظاهر و باطن)، غلوّ، اسرائيليات و...كه دامنگير روايات تفسيرى است با راهكارهاى عملى شناخت آن بررسى شده است.و در نهایت شمارى از روشهاى تفسيرى معصومان عليهم‌السلام همچون تفسير قرآن به قرآن، تفسير ظاهر و باطن قرآن، تفسير از رهگذر تمثيل، تفسير واژگانى و بهره‌گيرى از قواعد زبان عربى در تفسير برخى آيات، به تفصيل مورد بررسى قرار گرفته و چگونگى كارآيى و كارآمدى هریک با مثالهاى آن توضيح داده شده است.
ساختار
کتاب شامل يادداشتى از «دبيرخانه نمايشگاه قرآن كريم»، چكيده‌اى از مطالب کتاب، فهرست مطالب، پيشگفتار نویسنده و چهار فصل ذيل مى‌باشد: فصل اول: «پيوند معصومان(ع) با قرآن» به بررسى عناوین ذيل مى‌پردازد:جايگاه پيامبر(ص) در ساحت قرآن، عترت و قرآن، حديث ثقلين، نگاهى به سند حديث، شمار جانشينان پيامبر(ص)، میراث تفسيرى معصومان(ع) و....
فصل دوم: «جايگاه و نقش روايت در تفسير» عناوینى چون:ضرورت بحث، اعتبار خبر واحد در فقه از نگاه شيعه، چارچوب حجيت خبر واحد، چگونگى حجيت خبر واحد نزد اهل تسنن، ارزش روايت در تفسير از ديدگاه شيعه، اهل سنت و روايات تفسيرى و...را دربرمى‌گيرد.
فصل سوم: «آسيب‌شناسى روايات تفسيرى و راه‌حل‌هاى آن» به ضرورت آسيب‌شناسى، روش پالايش روايات تفسيرى، آسيب‌هاى تفاسير روايى و راه‌حل‌هاى آن مى‌پردازد.فصل چهارم: «روشهاى تفسيرى معصومان عليهم‌السلام» چيستى روش‌شناسى،ضرورت و نقش روش‌شناسى در تفسير، تفسير قرآن به قرآن، تفسير ظاهر و باطن قرآن، جرى و تطبيق، حقيقت «جرى»، خاستگاه «جرى»، نسبت «جرى» با معناى نخست باطن، گستردگى جرى و تطبيق در روايات تفسيرى،ضوابط تأویل، تفسير از رهگذر تمثيل، تفسير واژگاني و بهره‌گيرى از قواعد زبان عربى در تفسير برخى آيات، مورد بحث و بررسى قرار مى‌گيرد.
در پایان هم فهرست منابع و مآخذ مورد استفاده نویسنده کتاب، به همراه خلاصه انگليسى مطالب کتاب درج شده است.
نسخه‌شناسى
کتاب به قلم آقاى على اكبر رستمى نگاشته و در قطع وزيرى با جلد شومیز در 204 صفحه برای بار نخست در سال 1380 شمسى از سوی «انتشارات کتاب مبين» رشت به چاپ رسيده است.