۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'بسياري' به 'بسیاری'
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
جز (جایگزینی متن - 'بسياري' به 'بسیاری') |
||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
مطالب ديگر اين رساله عبارتند از: توضيح سماوات سبعه و عرش و فلك، ثواب و عقاب، تقسيم عوالم به عالم حسي و عالم خيالي و عالم عقلي و معني هر يك از آنها، تفسير ملائكه به قواي لطيفه غير محسوسه، ابواب هشت‌گانه بهشت و ابواب هفت‌گانه جهنم. | مطالب ديگر اين رساله عبارتند از: توضيح سماوات سبعه و عرش و فلك، ثواب و عقاب، تقسيم عوالم به عالم حسي و عالم خيالي و عالم عقلي و معني هر يك از آنها، تفسير ملائكه به قواي لطيفه غير محسوسه، ابواب هشت‌گانه بهشت و ابواب هفت‌گانه جهنم. | ||
رساله هفتم: [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]]، در اين رساله كه النيروزيه نام دارد، مى‌گويد: حروف هجائيه‌اي كه در سرآغاز بعضي از سوره‌هاى قرآني آمده‌اند، دارای فوايد | رساله هفتم: [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]]، در اين رساله كه النيروزيه نام دارد، مى‌گويد: حروف هجائيه‌اي كه در سرآغاز بعضي از سوره‌هاى قرآني آمده‌اند، دارای فوايد بسیاری هستند. اين رساله در سه بخش تنظيم گرديده است كه عبارتند از: 1- ترتيب موجودات و بيان خاصیت هر يك از مراتب آنها. 2- بيان چگونگى دلالت هر يك از حروف بر آن مراتب. 3- غرض. در بخش اول به مبدعيت واجب‌الوجود پرداخته و ذات واجبي را تبيين مى‌كند و آن را وجود محض، حق محض، خيرمحض، علم محض، قدرت محض، و حيات محض معرفي مى‌نمايد و اولين پديده واجب را عالم عقل مى‌داند، سپس عالم عقل را معرفي كرده و به عالم نفس مى‌رسد و بعد از تبيين آن، عالم طبیعیات را تشريح مى‌كند. | ||
در فصل دوم، كيفيت دلالت حروف را بر آن مراتب به صورت‌هاى گوناگون مورد بررسی قرار مى‌دهد و در فصل سوم، نتيجه مباحث را تا اين‌جا بيان مى‌كند كه در واقع غرض اين رساله نيز مى‌باشد. [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] در مورد حروف مقطعه‌اي مانند الم، مى‌گويد: آنچه به واسطه اين حروف بر آن دلالت شده است، عبارت است از: قسم به اول ذي الامر و الخلق. در مورد مدلول عليه ساير حروف مقطعه نيز به همين ترتيب سخن مى‌گويد. | در فصل دوم، كيفيت دلالت حروف را بر آن مراتب به صورت‌هاى گوناگون مورد بررسی قرار مى‌دهد و در فصل سوم، نتيجه مباحث را تا اين‌جا بيان مى‌كند كه در واقع غرض اين رساله نيز مى‌باشد. [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] در مورد حروف مقطعه‌اي مانند الم، مى‌گويد: آنچه به واسطه اين حروف بر آن دلالت شده است، عبارت است از: قسم به اول ذي الامر و الخلق. در مورد مدلول عليه ساير حروف مقطعه نيز به همين ترتيب سخن مى‌گويد. | ||