وعاية الحكمة في شرح نهاية الحكمة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها ==' به '==وابسته‌ها==') |
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[عشاقي اصفهاني، حسين]] (شارح) | [[عشاقي اصفهاني، حسين]] (شارح) | ||
[[طباطبایی، محمدحسین]] ( | [[طباطبایی، محمدحسین]] (نویسنده) | ||
|- | |- | ||
| data-type="language" |عربي | | data-type="language" |عربي | ||
نسخهٔ ۱۲ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۰۹:۴۲
| وعاية الحكمة في شرح نهاية الحكمة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | عشاقي اصفهاني، حسين (شارح) طباطبایی، محمدحسین (نویسنده) |
| عنوان‌های دیگر | نهاية الحکمة. شرح |
| ناشر | المرکز العالمي للدراسات الاسلامية |
| مکان نشر | ايران - قم |
| چاپ | 1 |
| شابک | 964-7741-41-3 |
| موضوع | طباطبايي، محمد حسين، 1281 - 1360. نهايه الحکمه - نقد و تفسير فلسفه اسلامی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
وعاية الحكمة في شرح نهاية الحكمة، به قلم حسین عشاقی اصفهانی، کتابی است به زبان عربی با موضوع حکمت اسلامی در شرح «نهاية الحكمة» علامه سید محمدحسین طباطبایی.
شارح، شرح مفید و روانی بر این اثر نوشته و در نگارش از شیوه «قوله» استفاده کرده است؛ یعنی بخشی از متن را با این عنوان آورده و سپس در ذیل آن، به شرح و توضیحش پرداخته است؛ مثلاًگفته: «قوله: لكنها ليست غيره...» و سپس در زیر این عبارت فرموده: یعنی محمولاتی که در فلسفه ثابت میشود، از سنخ وجود است؛ چون پیش از این گفته شد که اتصاف موجود به حالات غیر موجود، نشدنی است..[۱].
«نهاية الحكمة»، از کتابهایی است که در دوره سطح حوزههای علمیه خوانده میشود. انگیزه ناشر از نشر چنین شرحی، اصلاح و تکمیل نظام درسی حوزوی بوده است؛ مرکز جهانی علوم اسلامی، در این راستا اقدام به چاپ و نشر یک سری کتاب کرده که اثر حاضر نیز یکی از این موارد (مربوط به درس فلسفه) است[۲].
خود نویسنده درباره هدف نگارش این شرح و وجه نامگذاری آن به چنان نامی، چنین مینگارد: از آنجا که این کتاب، بهعنوان متن درسی در حوزههای علمیه و جز آن قرار داده شده و چنین به نظر آمد که ستارههای درخشان آن، برای رصدکنندگان، ناآشکار است، شرحی نمایانگر حقایق آن، بر آن نگاشتم و با اقتباس از قرآن کریم که میفرماید: وَ تَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ ﴿الحاقة: 12﴾؛ «و گوشهاى شنوا آن را نگاه دارد» و فرمایش حضرت امیر(ع)، که در توصیف آل محمد(ع)، عقل آنان را برای دریافت دین، «عقل وعایت و رعایت» (خرد گیرا، پویا و اندیشمند و نکتهسنج و پایبند) خوانده، آن را «وعاية الحكمة في شرح نهاية الحكمة» نامیدم[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.