آوی، حسین بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'فارسى' به 'فارسی') |
جز (جایگزینی متن - ' اين ' به ' این ') |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
</div> | </div> | ||
'''حسين بن محمّد بن ابى‌الرّضا آوى''' نویسنده کتاب معروف «ترجمه محاسن اصفهان» است. از احوال او هيچ‌گونه اطّلاعى در دست نيست؛ همين قدر از اشاراتى كه خود او در طىّ | '''حسين بن محمّد بن ابى‌الرّضا آوى''' نویسنده کتاب معروف «ترجمه محاسن اصفهان» است. از احوال او هيچ‌گونه اطّلاعى در دست نيست؛ همين قدر از اشاراتى كه خود او در طىّ این تأليف به احوال خویش نموده، معلوم مى‌شود كه او از سادات آوه (آبه كنونى، بين قزوین و همدان) بوده است. در جوانى، از آن‌جا به كاشان و از كاشان به اصفهان رفت و در این شهر مقيم شد. در آن‌جا به کتاب عربى «محاسن اصفهان» دست يافت و آن را تا سال 729ق به فارسی ترجمه و به خواجه غياث‌الدّين محمّد هديه نمود. | ||
وى مدّت‌ها در اصفهان زيست و با بزرگان و متنفّذين آن شهر، مثل افراد خاندان صاعدى و خواجه شمس‌الدّين محمّد بن نظام‌الدّين يزدى و امير مظفّرالدّين شيخ على، حكّام آن‌جا محشور بود و از خوان نعم اينان بهره برد. | وى مدّت‌ها در اصفهان زيست و با بزرگان و متنفّذين آن شهر، مثل افراد خاندان صاعدى و خواجه شمس‌الدّين محمّد بن نظام‌الدّين يزدى و امير مظفّرالدّين شيخ على، حكّام آن‌جا محشور بود و از خوان نعم اينان بهره برد. | ||
نسخهٔ ۵ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۳:۳۹
| نام | آوی، حسین بن محمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | محاسن اصفهان |
| کد مؤلف | AUTHORCODE6945AUTHORCODE |
حسين بن محمّد بن ابى‌الرّضا آوى نویسنده کتاب معروف «ترجمه محاسن اصفهان» است. از احوال او هيچ‌گونه اطّلاعى در دست نيست؛ همين قدر از اشاراتى كه خود او در طىّ این تأليف به احوال خویش نموده، معلوم مى‌شود كه او از سادات آوه (آبه كنونى، بين قزوین و همدان) بوده است. در جوانى، از آن‌جا به كاشان و از كاشان به اصفهان رفت و در این شهر مقيم شد. در آن‌جا به کتاب عربى «محاسن اصفهان» دست يافت و آن را تا سال 729ق به فارسی ترجمه و به خواجه غياث‌الدّين محمّد هديه نمود.
وى مدّت‌ها در اصفهان زيست و با بزرگان و متنفّذين آن شهر، مثل افراد خاندان صاعدى و خواجه شمس‌الدّين محمّد بن نظام‌الدّين يزدى و امير مظفّرالدّين شيخ على، حكّام آن‌جا محشور بود و از خوان نعم اينان بهره برد.