وسيلة الخادم إلی المخدوم در شرح صلوات چهارده معصوم(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
(لینک درون متنی) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''وسيلة الخادم إلى المخدوم در شرح صلوات چهارده معصوم(ع)'''، نوشته | '''وسيلة الخادم إلى المخدوم در شرح صلوات چهارده معصوم(ع)'''، نوشته ی از عالمان اهل سنت قرن دهم هجرى، [[فضل‌الله بن روزبهان|فضل بن روزبهان خنجى]] است. | ||
اصل صلواتى كه | اصل صلواتى كه این كتاب در شرح آن تدوین شده و همچنین شرح فارسى آن به قلم مؤلف است. | ||
== | == انگیزه نگارش == | ||
[[فضل‌الله بن روزبهان|خنجى]] انگيزه | [[فضل‌الله بن روزبهان|خنجى]] انگيزه تألیف كتابش را حوادث ناگوار و پریشانى و غربت پیش‌آمده در اصفهان پس از ظهور دولت صفوى مى‌داند و به دنبال یافتن ملجأ و پناهگاهى معنوى است كه به اهل‌بیت توجه مى‌كند و در مدح و توسل به آنان صلواتى را انشا مى‌كند. این صلوات كوتاه، مشتمل بر مناقب و احوال آن بزرگان است و [[فضل‌الله بن روزبهان|خنجى]] به فكر توضیح و شرح فارسى آن صلوات برآمده و كتاب «وسیلة الخادم» را مى‌نویسد. وى پس از بیان فقره‌اى كوتاه از صلواتیه خود، به شرح آن قسمت پرداخته و به‌مناسبت آن، شرحى از زندگى یا فضائل امام مورد نظر را آورده است كه صلوات به آن اشاره دارد. | ||
[[فضل‌الله بن روزبهان|خنجى]] كه | [[فضل‌الله بن روزبهان|خنجى]] كه این اثر را تدوین كرده و همانند یك شیعه امامى در این كتاب نمود پیدا كرده، مؤلف كتاب دیگرى در ردّ [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] با عنوان «إبطال نهج الباطل» است. چنان‌كه در اثر دیگرش، «[[تاریخ عالم آرای امینی: شرح حکمرانی سلاطین آق قویونلو و ظهور صفویان|عالم‌آراى امينى]]» به پادشاهان صفوى تندى كرده و به تعصب سنى خود بازگشته است. اما در كتاب شرح صلوات از مطالب اختلافى سخن نگفته و خلفاى مورد احترام خود را هم متعرض نشده است. | ||
در | در این كتاب، قسمتِ مربوط به رسول خدا(ص) و امام زمان تفصیل بیشترى دارد و مؤلف به‌رغم مذهب خود، مهدى را همچون امامیه معرفى كرده و داستانى از شفا یافتن اسماعیل هرقلى را نیز آورده است. | ||
از آنجا كه مؤلف در | از آنجا كه مؤلف در این كتاب در پى بیان گزارش تاریخ و شرح حال معصومان نبوده، از منابع یا راویان خود سخن نگفته و مطالب را به‌صورت پیوسته و از زبان خود آورده است. با وجود قدمت این اثر، زبان فارسى آن نثرى روان دارد. | ||
[[رده: | [[رده:کتاب‌شیناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده:کلام و عقاید]] | [[رده:کلام و عقاید]] | ||
[[رده:مباحث خاص کلامی]] | [[رده:مباحث خاص کلامی]] | ||
[[رده: 25 شهریور الی 24 مهر]] | |||
نسخهٔ ۱ اکتبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۵:۳۲
| وسیلة الخادم إلی المخدوم در شرح صلوات چهارده معصوم(ع) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | فضل‌الله بن روزبهان (نويسنده) جعفریان، رسول (به کوشش) |
| ناشر | انصاريان |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1375 ش |
| چاپ | 1 |
| موضوع | چهارده معصوم صلوات |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 226 /ف6و5 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
وسيلة الخادم إلى المخدوم در شرح صلوات چهارده معصوم(ع)، نوشته ی از عالمان اهل سنت قرن دهم هجرى، فضل بن روزبهان خنجى است.
اصل صلواتى كه این كتاب در شرح آن تدوین شده و همچنین شرح فارسى آن به قلم مؤلف است.
انگیزه نگارش
خنجى انگيزه تألیف كتابش را حوادث ناگوار و پریشانى و غربت پیش‌آمده در اصفهان پس از ظهور دولت صفوى مى‌داند و به دنبال یافتن ملجأ و پناهگاهى معنوى است كه به اهل‌بیت توجه مى‌كند و در مدح و توسل به آنان صلواتى را انشا مى‌كند. این صلوات كوتاه، مشتمل بر مناقب و احوال آن بزرگان است و خنجى به فكر توضیح و شرح فارسى آن صلوات برآمده و كتاب «وسیلة الخادم» را مى‌نویسد. وى پس از بیان فقره‌اى كوتاه از صلواتیه خود، به شرح آن قسمت پرداخته و به‌مناسبت آن، شرحى از زندگى یا فضائل امام مورد نظر را آورده است كه صلوات به آن اشاره دارد.
خنجى كه این اثر را تدوین كرده و همانند یك شیعه امامى در این كتاب نمود پیدا كرده، مؤلف كتاب دیگرى در ردّ علامه حلى با عنوان «إبطال نهج الباطل» است. چنان‌كه در اثر دیگرش، «عالم‌آراى امينى» به پادشاهان صفوى تندى كرده و به تعصب سنى خود بازگشته است. اما در كتاب شرح صلوات از مطالب اختلافى سخن نگفته و خلفاى مورد احترام خود را هم متعرض نشده است.
در این كتاب، قسمتِ مربوط به رسول خدا(ص) و امام زمان تفصیل بیشترى دارد و مؤلف به‌رغم مذهب خود، مهدى را همچون امامیه معرفى كرده و داستانى از شفا یافتن اسماعیل هرقلى را نیز آورده است.
از آنجا كه مؤلف در این كتاب در پى بیان گزارش تاریخ و شرح حال معصومان نبوده، از منابع یا راویان خود سخن نگفته و مطالب را به‌صورت پیوسته و از زبان خود آورده است. با وجود قدمت این اثر، زبان فارسى آن نثرى روان دارد.