جلیلی کرمانشاهی، محمدحسین: تفاوت میان نسخه‌ها
(غنی سازی متن) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
</div> | </div> | ||
'''محمدحسین جليلى کرمانشاهى''' متخلص به '''بيدار'''، يكى از افراد شاخص خاندان بزرگ جليلى و يكى از مفاخر ادبى شهر باستانى کرمانشاه بود. "بيدار" دانشمندى فاضل، شاعرى سخن سنج و مردى آزاده بود، در زندگى تكلف وخودنمايى نداشت، پُراحساس و پُرعاطفه و بى توجه به مقام و جمع مال بود فضل و ادبش همراه با وارستگى و بى تكلفى بود، با اين حال و با وجود بى پيرايگى و از خودگذشتگى اصالت خانوادگى در او ظهورى آشكار داشت بدون آنكه خود بخواهد. مادرش مرحومه بهجة الملوك ملقبه به افتخار‌الدوله فرزند حسينقلى ميرزا عمدة السلطنه فرزند عليقلى ميرزا صارم‌الدوله فرزند امامقلى ميرزا عمادالدوله فرزند محمد على ميرزا دولتشاه فرزند فتحعلى شاه قاجار بود. پدرش مرحوم آیت‌الله حاج شيخ محمد هادى جليلى ابن حاج شيخ عبدالرحيم بن حاج شيخ عبدالرحمن بن شيخ عبدالاحد بن ملا عبدالجليل بود و اصالت حسب و نسبش از هر دو سوى ظاهر است | '''محمدحسین جليلى کرمانشاهى''' (1297-1358ق) متخلص به '''بيدار'''، يكى از افراد شاخص خاندان بزرگ جليلى و يكى از مفاخر ادبى شهر باستانى کرمانشاه بود. "بيدار" دانشمندى فاضل، شاعرى سخن سنج و مردى آزاده بود، در زندگى تكلف وخودنمايى نداشت، پُراحساس و پُرعاطفه و بى توجه به مقام و جمع مال بود فضل و ادبش همراه با وارستگى و بى تكلفى بود، با اين حال و با وجود بى پيرايگى و از خودگذشتگى اصالت خانوادگى در او ظهورى آشكار داشت بدون آنكه خود بخواهد. مادرش مرحومه بهجة الملوك ملقبه به افتخار‌الدوله فرزند حسينقلى ميرزا عمدة السلطنه فرزند عليقلى ميرزا صارم‌الدوله فرزند امامقلى ميرزا عمادالدوله فرزند محمد على ميرزا دولتشاه فرزند فتحعلى شاه قاجار بود. پدرش مرحوم آیت‌الله حاج شيخ محمد هادى جليلى ابن حاج شيخ عبدالرحيم بن حاج شيخ عبدالرحمن بن شيخ عبدالاحد بن ملا عبدالجليل بود و اصالت حسب و نسبش از هر دو سوى ظاهر است | ||
او در سال 1297 در کرمانشاه متولد شد و در همان جا در دبيرستان شاهپور مشغول به تحصیل شد سپس برای ادامه تحصیلات به دارالفنون تهران رفت و بعد از شرکت در جلسات انجمن حکیم نظامی تهران با شاعرانی چون عبرت نایینی، [[همایی، جلال‌الدین|جلال‌الدین همایی]]، تقی بینش، [[گلچین معانی، احمد|احمد گلچین معانی]] و سید کریم امیری فیروزکوهی آشنا شد. پس از پایان دارالفنون در بانک ملی کرمانشاه استخدام شد ولی بعد از مدتی به آموزش و پرورش منتقل گردید. | |||
وی پس از بازنشستگی به تهران مهاجرت کرد. | وی پس از بازنشستگی به تهران مهاجرت کرد. | ||
نسخهٔ ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۱:۱۸
| نام | جلیلی کرمانشاهی، محمدحسین |
|---|---|
| نامهای دیگر | بیدار کرمانشاهی، محمدحسین
کرمانشاهی، محمدحسین جلیلی، محمدحسین بیدار |
| نام پدر | آیت‌الله حاج شيخ محمد هادى جليلى |
| متولد | 1297 ش |
| محل تولد | کرمانشاه |
| رحلت | 1358 ش |
| اساتید | ميرزا باقر توحيدى |
| برخی آثار | تاریخ سلسله سلجوقی: زبدة النصره و نخبة العصره |
| کد مؤلف | AUTHORCODE7363AUTHORCODE |
محمدحسین جليلى کرمانشاهى (1297-1358ق) متخلص به بيدار، يكى از افراد شاخص خاندان بزرگ جليلى و يكى از مفاخر ادبى شهر باستانى کرمانشاه بود. "بيدار" دانشمندى فاضل، شاعرى سخن سنج و مردى آزاده بود، در زندگى تكلف وخودنمايى نداشت، پُراحساس و پُرعاطفه و بى توجه به مقام و جمع مال بود فضل و ادبش همراه با وارستگى و بى تكلفى بود، با اين حال و با وجود بى پيرايگى و از خودگذشتگى اصالت خانوادگى در او ظهورى آشكار داشت بدون آنكه خود بخواهد. مادرش مرحومه بهجة الملوك ملقبه به افتخار‌الدوله فرزند حسينقلى ميرزا عمدة السلطنه فرزند عليقلى ميرزا صارم‌الدوله فرزند امامقلى ميرزا عمادالدوله فرزند محمد على ميرزا دولتشاه فرزند فتحعلى شاه قاجار بود. پدرش مرحوم آیت‌الله حاج شيخ محمد هادى جليلى ابن حاج شيخ عبدالرحيم بن حاج شيخ عبدالرحمن بن شيخ عبدالاحد بن ملا عبدالجليل بود و اصالت حسب و نسبش از هر دو سوى ظاهر است
او در سال 1297 در کرمانشاه متولد شد و در همان جا در دبيرستان شاهپور مشغول به تحصیل شد سپس برای ادامه تحصیلات به دارالفنون تهران رفت و بعد از شرکت در جلسات انجمن حکیم نظامی تهران با شاعرانی چون عبرت نایینی، جلال‌الدین همایی، تقی بینش، احمد گلچین معانی و سید کریم امیری فیروزکوهی آشنا شد. پس از پایان دارالفنون در بانک ملی کرمانشاه استخدام شد ولی بعد از مدتی به آموزش و پرورش منتقل گردید.
وی پس از بازنشستگی به تهران مهاجرت کرد.
وفات
"بيدار" در اول آذرماه سال 1358ش پس از شصت و يكسال زندگى در تهران وفات يافت
آثار
صرف و نحو يا دستور زبان فارسى
تاريخ ادبيات از زمان صفويه تا دور مشروطه
تاريخ خاندان زنگنه كه ناتمام مانده است.
ترجمه فارسى كتاب زبدة النصرة و نخبة العصرة تأليف بندارى اصفهانى كه در تاريخ سلسله سلجوقيان می‌باشد.
تأليف بخش دوم كتاب کرمانشاهان باستان.
منتخب غزليات شباب کرمانشاهى.
تاريخ اوقاف در کرمانشاه كه اين نيز ناتمام مانده است.
جز اينها ديوانى از او به يادگار مانده در حدود دو هزار بيت مشتمل بر انواع شعر كه اغلب غزلها، حاكى از احساسات رقيق و عواطف لطيف و شور و حال گوينده است.