نراقی، محمد بن احمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها ==' به '==وابسته‌ها==') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''ملّا محمّد نراقى''' (1215-1297ق)، فرزند بزرگ [[نراقی، احمد بن محمدمهدی|ملّا احمد نراقى]] در سال 1215ق در كاشان چشم به جهان گشود. وى ملقب به عبدالصّاحب و از شاگردان پدر خود به شمار مى‌آيد و مدارج علمى را نزد پدرش طى نمود و از وى اجازه اجتهاد دريافت كرد. بنا به گفته [[حبیب‌آبادی، محمدعلی|صاحب «مكارم الآثار»]]، وى داماد [[میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن|ميرزاى قمى]] و از مشايخ شيخ جعفر شوشترى بوده است. | '''ملّا محمّد نراقى''' (1215-1297ق)، فرزند بزرگ [[نراقی، احمد بن محمدمهدی|ملّا احمد نراقى]] در سال 1215ق در كاشان چشم به جهان گشود. وى ملقب به عبدالصّاحب و از شاگردان پدر خود به شمار مى‌آيد و مدارج علمى را نزد پدرش طى نمود و از وى اجازه اجتهاد دريافت كرد. بنا به گفته [[حبیب‌آبادی، محمدعلی|صاحب «مكارم الآثار»]]، وى داماد [[میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن|ميرزاى قمى]] و از مشايخ شيخ جعفر شوشترى بوده است. | ||
نسخهٔ ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۰۸:۳۵
| نام | نراقی، محمد بن احمد |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | ملّا احمد نراقى |
| متولد | 1215ق |
| محل تولد | كاشان |
| رحلت | 1297 ق |
| اساتید | ملّا احمد نراقى |
| برخی آثار | شرح حدیث راس الجالوت |
| کد مؤلف | AUTHORCODE1631AUTHORCODE |
ملّا محمّد نراقى (1215-1297ق)، فرزند بزرگ ملّا احمد نراقى در سال 1215ق در كاشان چشم به جهان گشود. وى ملقب به عبدالصّاحب و از شاگردان پدر خود به شمار مى‌آيد و مدارج علمى را نزد پدرش طى نمود و از وى اجازه اجتهاد دريافت كرد. بنا به گفته صاحب «مكارم الآثار»، وى داماد ميرزاى قمى و از مشايخ شيخ جعفر شوشترى بوده است.
وى علاوه بر اينكه جامع علوم معقول و منقول بود، در شهر كاشان و حومه، رياست تامّه داشت و در ميان مردم به «حجت‌الاسلام» معروف شد. ايشان عهده‌دار توليت مدرسه سلطانى در كاشان، از بناهاى دوره فتحعلى شاه قاجار بود.
ايشان نسبت به دو برادرش عمر طولانى داشت و در سال 1297ق در سن هشتاد و دو سالگى درگذشت و پيكرش در جوار مقبره خاندان نراقى به خاک سپرده شد.
آثار
- انوار التوحيد (كلام)
- المراصد (مسائل اصولى)
- مشارق الاحكام (قواعد فقهى)
منابع مقاله
گلشن ابرار، ج5، ص192 و اثر آفرينان، ج6 ص33