سر القدر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== ساختار == ' به '==ساختار== ') |
جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها ==' به '==وابسته‌ها==') |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
مؤلف، بعد از اينكه اين مسئله را اندكی دشوار مى‌داند و اصل آن را پاره‌اى از روايات منقول از پيغمبر اكرم(ص) و [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] مى‌خواند، مي‌گويد: درك سر القدر مبتنی بر مقدماتی است كه نظام عالم، حديث ثواب و عقاب، اثبات معاد برای نفوس از آن جمله می‌باشد. وی مسئله قدر را در ضمن توضيح اين مقدمات روشن مى‌سازد و از جمله نكاتى را كه خاطرنشان می‌كند اين است كه خيرات در عالم اصل و مقصود می‌باشند و شرور امورى عدمی و غير مقصود. | مؤلف، بعد از اينكه اين مسئله را اندكی دشوار مى‌داند و اصل آن را پاره‌اى از روايات منقول از پيغمبر اكرم(ص) و [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] مى‌خواند، مي‌گويد: درك سر القدر مبتنی بر مقدماتی است كه نظام عالم، حديث ثواب و عقاب، اثبات معاد برای نفوس از آن جمله می‌باشد. وی مسئله قدر را در ضمن توضيح اين مقدمات روشن مى‌سازد و از جمله نكاتى را كه خاطرنشان می‌كند اين است كه خيرات در عالم اصل و مقصود می‌باشند و شرور امورى عدمی و غير مقصود. | ||
== وابسته‌ها == | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
نسخهٔ ۲۷ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۵:۳۱
| رسائل ابن سینا | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن‌سینا، حسین بن عبدالله (نويسنده) |
| ناشر | بيدار |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1400 ق |
| چاپ | 1 |
| موضوع | فلسفه اسلامی - متون قدیمی تا قرن 14 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BBR 362 1359 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
رساله سرّ القدر از بو علی است كه به زبان عربی و در پاسخ به سؤال درباره اين كلام صوفيه كه گفته‌اند: «من عرف سر القدر فقد الحد»، نوشته شده است.
این کتاب به همراه بیست دو رساله دیگر در مجموعه‌ای به نام رسائل ابن سينا، به چاپ رسیده است.
ساختار
رساله، بسيار كوتاه و فاقد هر گونه باب‌بندى و فصل‌بندى است.
گزارش محتوا
مؤلف، بعد از اينكه اين مسئله را اندكی دشوار مى‌داند و اصل آن را پاره‌اى از روايات منقول از پيغمبر اكرم(ص) و اميرالمؤمنين(ع) مى‌خواند، مي‌گويد: درك سر القدر مبتنی بر مقدماتی است كه نظام عالم، حديث ثواب و عقاب، اثبات معاد برای نفوس از آن جمله می‌باشد. وی مسئله قدر را در ضمن توضيح اين مقدمات روشن مى‌سازد و از جمله نكاتى را كه خاطرنشان می‌كند اين است كه خيرات در عالم اصل و مقصود می‌باشند و شرور امورى عدمی و غير مقصود.