محمد بن محمد عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها ==' به '==وابسته‌ها==') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type='authorCode'| | |data-type='authorCode'|AUTHORCODE03074AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''محمد بن محمد عبدالله بن عبيدالله بن محمود''' از پزشکان هند اسلامى است. از وى اطلاع چندانى نداريم و هر آنچه از او مى‌دانيم، اطلاعاتى است كه در كتاب تحفه خانى مؤلف به دست ما رسيده است. | |||
آنچه از مقدمه اين اثر به دست مى‌آيد، اين است كه مؤلف در سال 902ق به شيراز عزيمت نموده و سال‌ها ملازمت و مصاحبت فيلسوف و حكيم مشهور آن روزگار، علامه جلال‌الدين دوانى را داشته و از او استفاده نموده است. همچنين در علوم حديث و كلام نيز نزد او تلمذ نموده است. وى همچنين در مقدمه كتاب مى‌نويسد به مدت سى سال در شيراز اقامت كرده و كتب درسى پزشکى متداول آن روزگار مثل قانون و شرح موجز تأليف ابن نفيس را به مدت دو سال نزد رئيس الاطباء حكيم محمود خوانده است. | آنچه از مقدمه اين اثر به دست مى‌آيد، اين است كه مؤلف در سال 902ق به شيراز عزيمت نموده و سال‌ها ملازمت و مصاحبت فيلسوف و حكيم مشهور آن روزگار، علامه جلال‌الدين دوانى را داشته و از او استفاده نموده است. همچنين در علوم حديث و كلام نيز نزد او تلمذ نموده است. وى همچنين در مقدمه كتاب مى‌نويسد به مدت سى سال در شيراز اقامت كرده و كتب درسى پزشکى متداول آن روزگار مثل قانون و شرح موجز تأليف ابن نفيس را به مدت دو سال نزد رئيس الاطباء حكيم محمود خوانده است. | ||
نسخهٔ ۲۷ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۳:۵۰
| نام | محمد بن محمد عبدالله |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE03074AUTHORCODE |
محمد بن محمد عبدالله بن عبيدالله بن محمود از پزشکان هند اسلامى است. از وى اطلاع چندانى نداريم و هر آنچه از او مى‌دانيم، اطلاعاتى است كه در كتاب تحفه خانى مؤلف به دست ما رسيده است.
آنچه از مقدمه اين اثر به دست مى‌آيد، اين است كه مؤلف در سال 902ق به شيراز عزيمت نموده و سال‌ها ملازمت و مصاحبت فيلسوف و حكيم مشهور آن روزگار، علامه جلال‌الدين دوانى را داشته و از او استفاده نموده است. همچنين در علوم حديث و كلام نيز نزد او تلمذ نموده است. وى همچنين در مقدمه كتاب مى‌نويسد به مدت سى سال در شيراز اقامت كرده و كتب درسى پزشکى متداول آن روزگار مثل قانون و شرح موجز تأليف ابن نفيس را به مدت دو سال نزد رئيس الاطباء حكيم محمود خوانده است.