وهابی کیست و چه می‌گوید؟: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' | کتابخانۀ دیجیتال نور =' به '| کتابخانۀ دیجیتال نور =') |
جز (جایگزینی متن - 'تبرك' به 'تبرک') |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
كتاب از يك پيشگفتار و سه بخش تشكيل شده است. | كتاب از يك پيشگفتار و سه بخش تشكيل شده است. | ||
بخش اول با عنوان «سيره مسلمين» بحثى درباره «زيارت» در بين مسلمانان، به‌خصوص زيارت قبر پيامبر(ص) است. مؤلف در اين‌باره مى‌گويد: مسلمانان به زيارت قبور انبيا، امامان، اوليا، صالحان و بزرگان دين و در رأس تمام آن‌ها، قبر مقدس پيامبر اعظم(ص) مى‌رفتند و در كنار قبرشان به نماز و دعا مى‌پرداختند و به‌وسيله آن‌ها | بخش اول با عنوان «سيره مسلمين» بحثى درباره «زيارت» در بين مسلمانان، به‌خصوص زيارت قبر پيامبر(ص) است. مؤلف در اين‌باره مى‌گويد: مسلمانان به زيارت قبور انبيا، امامان، اوليا، صالحان و بزرگان دين و در رأس تمام آن‌ها، قبر مقدس پيامبر اعظم(ص) مى‌رفتند و در كنار قبرشان به نماز و دعا مى‌پرداختند و به‌وسيله آن‌ها تبرک و توسل به خداى تعالى مى‌جستند و از آن‌ها كه آبرومند در پيشگاه خدا هستند، درخواست مى‌كردند براى آن‌ها نيز طلب سعادت نمايند. | ||
و اين مسئله مورد اجماع و اتفاق تمام گروه‌هاى مسلمان بود كه حتى يك نفر هم مخالف نداشت؛ تااينكه [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] حرانى زبان به توهين و جسارت برداشت و گفت: زيارت پيامبر(ص) حرام و بدعت است و مسافرت كردن به اين منظور، سفر معصيت است و موجب قصر نماز نخواهد شد. | و اين مسئله مورد اجماع و اتفاق تمام گروه‌هاى مسلمان بود كه حتى يك نفر هم مخالف نداشت؛ تااينكه [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] حرانى زبان به توهين و جسارت برداشت و گفت: زيارت پيامبر(ص) حرام و بدعت است و مسافرت كردن به اين منظور، سفر معصيت است و موجب قصر نماز نخواهد شد. | ||
نسخهٔ ۲۶ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۲۱:۱۲
| وهابی کیست و چه می‌گوید؟ | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | فهیم کرمانی، مرتضی (نويسنده) |
| ناشر | مشعر |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1388 ش |
| چاپ | 2 |
| شابک | 978-964-540-103-8 |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
وهابى كيست و چه مى‌گويد؟، تأليف مرتضى فهيم کرمانى، سير كوتاه و فشرده‌اى است درباره برخى از مسائل مهمى كه وهابى‌ها در مكه و مدينه بر گروهى از زائران غير متخصص و ناآگاه، ايراد گرفته و اذهان ساده‌لوحان بى‌سواد و ناآگاهان را با دروغ‌هايى ساختگى، به علماى شيعه بدبين كرده و آنان را از صراط مستقيم منحرف ساخته‌اند.[۱]
كتاب، گردآورى سخنان مؤلف و برگرفته از چندين كتاب مانند «كشف الارتياب»، «شفاء السقام» و... مى‌باشد.[۲]
كتاب از يك پيشگفتار و سه بخش تشكيل شده است.
بخش اول با عنوان «سيره مسلمين» بحثى درباره «زيارت» در بين مسلمانان، به‌خصوص زيارت قبر پيامبر(ص) است. مؤلف در اين‌باره مى‌گويد: مسلمانان به زيارت قبور انبيا، امامان، اوليا، صالحان و بزرگان دين و در رأس تمام آن‌ها، قبر مقدس پيامبر اعظم(ص) مى‌رفتند و در كنار قبرشان به نماز و دعا مى‌پرداختند و به‌وسيله آن‌ها تبرک و توسل به خداى تعالى مى‌جستند و از آن‌ها كه آبرومند در پيشگاه خدا هستند، درخواست مى‌كردند براى آن‌ها نيز طلب سعادت نمايند.
و اين مسئله مورد اجماع و اتفاق تمام گروه‌هاى مسلمان بود كه حتى يك نفر هم مخالف نداشت؛ تااينكه ابن تيميه حرانى زبان به توهين و جسارت برداشت و گفت: زيارت پيامبر(ص) حرام و بدعت است و مسافرت كردن به اين منظور، سفر معصيت است و موجب قصر نماز نخواهد شد.
وقتى اين سختن را گفت، بسيارى از بزرگان و عالمان آن زمان، عقيده فاسد او را برملا و آشكار ساختند و بر رد مزخرفاتش كتاب‌هايى نوشتند.
مؤلف در ادامه اين بحث، اسامى كسانى را كه در رد ابن تيميه كتاب نوشته‌اند به‌همراه نام كتاب هريك آورده است.[۳]
وى سپس به تاريخ وهابيت و محمد بن عبدالوهاب، خاندان سعود و فعاليت‌هاى اين دو گروه اشاره مى‌كند.
در بخش دوم كتاب، با عنوان «امور مهم» به دوازده مورد از مسائل مهم كه عمدتاً از موارد مورد اختلاف اين فرقه و ساير مذاهب مى‌باشد، پرداخته شده و توضيح داده شده است؛ از جمله اين مسائل، مى‌توان به قرآن و احتجاج به آن، هر گناهى كفر نيست، عدم جواز تكفير ساير مسلمانان، معناى عبادت، حيات پيامبر(ص) بعد از فوت و... اشاره نمود.
بخش سوم كتاب به شبهات وهابيت و عكس‌العمل علما و اهل نظر در مقابل وهابيت اشاره مى‌كند. از جمله شبهات مورد بحث در اين بخش ديد وهابيت به پيامبران و اولياى الهى و بحث توسّل مى‌باشد.
همچنين در اين بخش به شبهه شفاعت پاسخ داده شده است. نويسنده بعد از بررسى شبهه شفاعت، وارد بحث و بررسى ساير شبهات در اين زمينه، از جمله طلب شفاعت از مردگان، زيارت، بوسيدن ضرايح و قبه‌هاى شريف و... مى‌شود و با دلايل عقلى و نقلى همچون نمونه‌هاى تاريخى از سيره بزرگان، شفاعت و توسل را امرى بديهى و جايز مى‌شمارد.[۴]
پانویس
منابع مقاله
- پيشگفتار و متن كتاب.
- پايگاه پژوهش تخصصى وهابيت‌شناسى در 10 خرداد 94، به آدرس:
http://alwahabiyah.com/main.aspx?typeinfo 3&lid &mid 1510.