موانع رشد: تفاوت میان نسخه‌ها

#:در اين آيه، منظور از آن‌ها كه به خود ظلم كرده‌اند، كسانى است كه ظلم و ظالم را تحمل مى‌كنند. به اين معنا كه وقتى ملائكه جان مستضعفانى كه ظلم را تحمل كرده‌اند مى‌گيرند، از آن‌ها مى‌پرسند كه چرا ظلم را قبول كردند و به تحمل آن پناه بردند؟ جواب مى‌دهند كه مستضعف (ناتوان شمرده‌شده‌گان) بوديم. نويسنده معتقد است مظلوم ستمگرى است كه بايد محاكمه و عذاب شود؛ مگر اين‌كه در برابر ظلم و ستم ايستادگى كند، به مبارزه با ظالم برخیزد يا از ظلم كناره گيرد و در راه خدا هجرت نمايد كه اگر چنين نكند، در عذاب ظالم شريك است.

#ناتوان شمرده‌شدگان از مردان، زنان و كودكانى كه چاره‌اى ندارند و راهى- براى هجرت- ندارند از گروه ستمگران بيرون هستند. نويسنده اين استثنا را قاعده‌اى كلى دانسته و معقتد است كه كيفر و عذاب، تنها در برابر مسؤوليت و توانايى قرار داده شده است و كسانى كه چاره‌اى نداشته و نمى‌توانند هجرت كنند، مورد لطف و بخشايش خداوند قرار مى‌گيرند.

#نويسنده معقد است كه هجرت، ظاهر و باطنى دارد و اين باطن هجرت است كه به ظاهر آن، ارزش مى‌دهد. ظاهر هجرت، خارج شدن از خانه و حركت انسان است ولى باطن آن، نيت انسان است و عروج او به سمت خدا.

#:به باور نويسنده، خداوند هجرت را زمينه‌ساز و راهى براى رسيدن به جهاد و پيروزى قرار داده است و اگر در اين راه، كسى به ديار حق شتافت، خداوند پاداش او را پرداخته و آن‌قدر از روى لطف خود به او مى‌دهد تا راضى شود.