دولت‌آبادی، عزیز: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '</div> '''' به '</div> '''') |
جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها ==' به '==وابسته‌ها==') |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| data-type="authorCode" | | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE04204AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
== وابسته‌ها == | ==وابسته‌ها== | ||
[[سخنوران آذربایجان (از قطران تا شهریار)]] | [[سخنوران آذربایجان (از قطران تا شهریار)]] | ||
نسخهٔ ۲۶ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۲:۱۳
| نام | دولت آبادی، عزیز |
|---|---|
| نامهای دیگر | Aziz Dowlatabadi |
| نام پدر | موسى |
| متولد | 1301 ش |
| محل تولد | تبریز |
| رحلت | 10 اردیبهشت 1388- تبریز |
| اساتید | |
| برخی آثار | سخنوران آذربایجان (از قطران تا شهریار) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04204AUTHORCODE |
عزيز دولت‌آبادى (۱۳۰۱- ۱۳۸۸ش)، متخلص به درویش، ادیب، از شاعران آذربایجان،نویسنده، اولین رئیس کتابخانه ملی تبریز ، رئیس کتابخانه تربیت(1334ش)، مديريت دبيرستان رازى (1340)، مدیر دبيرستان نمونه (از 1341-1349)، استاد تاريخ ادبيات دانشگاه تبریز و دانشگاه آزاد اسلامی
ولادت
او فرزند موسى در 9 شهريورماه سال 1301ش در تبريز متولد شد.
تحصیلات
وی پس از اكمال تحصيلات دانشگاهى و اخذ درجۀ ليسانس در رشتۀ ادبيات فارسى و علوم تربيتى، سال 1322ش وارد خدمت آموزش و پرورش شد. به سال 1330ش باز هم به ادامۀ تحصيل همّت گماشت. اساتيد گرانقدر هيئت نظارت دورۀ دكتراى ادبيات فارسى: دكتر كى، رئيس دانشكدۀ ادبيات تهران، بديع‌الزّمان فروزانفر، دكتر لطفعلى صورتگر تشكيل جلسه دادند و پس از مصاحبه و مشاوره، با ادامۀ تحصيل وى در دورۀ دكتراى ادبيات فارسى موافقت فرمودند.
بدين ترتيب به آرزوى ديرينۀ خود نايل گشت و اندك زمانى توفيق تحصيل يافت، ولى مخالفت وزارت آموزش و پرورش وقت با انتقال وى به مركز از سويى و عدم استطاعت مالى از سوى ديگر، مانع ادامۀ تحصيل شد و در نتيجه، ناگزير به زادگاهش بازگشت و مشغول تدريس و ساير خدمات فرهنگى شد.
مدتى رياست كتابخانه‌هاى ملى و تربيت تبريز (1334ش) و مديريت دبيرستان رازى (1340) و دبيرستان نمونه (از 1341-1349) را عهده‌دار بود، در عين حال، در دانشگاه تبريز و بعدها در دانشگاه آزاد اسلامى به تدريس تاريخ ادبيات اشتغال داشت. آخرين سنوات خدمت خود را (از 1349 تا 1353) در دبيرستان ارامنۀ اسدى با سمت مديريت به پايان رسانيد و پس از سى و يك سال خدمت، در خردادماه 1353ش بازنشسته شد. ولى در كار تحقيق و تأليف، هرگز خود را بازنشسته احساس نكرد و بيشترين اوقات فراغت خود را به تأليف، تصحيح متون فارسى و تنظيم مقالات و گاهى به سرودن شعر گذرانيد.
وفات
او در ۱۰ اردیبهشت ۱۳۸۸ به علت سرطان ریه درگذشت و در مقبرةالشعرای تبریز به خاک سپرده شد.
آثار
از آثار وى علاوه بر 12 كتب كلاسى و درسى، كتاب‌هاى ذيل قابل ذكرند:
الف) تأليفات
- تاريخ تحوّل نثر فارسىِ معاصر
- تذكرة سخنوران آذربايجان
- سرايندگان شعر پارسى در قفقاز
- كتابخانه‌هاى آذربايجان
- فرهنگ واژه‌هاى تركى و مغولى در متون فارسى.
ب) تصحيحات
- تصحيح ديوان كمال خجندى
- تصحيح ديوان خيالىِ بخارايى
- تصحيح روضة اطهار تأليف ملّاى تبريزى
ج) مقالات
وى علاوه بر تأليفات و تصحيحات فوق، بيش از چهل مقاله در نشريۀ دانشكدۀ ادبيات و علوم انسانى تبريز، مجلۀ آينده، دايرةالمعارف بزرگ اسلامى، ناموارۀ دكتر محمود افشار، مجلۀ معلم امروز، نامۀ ادارۀ كاخ آموزش و پرورش تبريز و نشريۀ كتابخانۀ ملى تبريز، مجلۀ وارليق، مجلۀ هور، مجلۀ آشنا و... انتشار داده كه از آن‌ها در فهرست مقالات فارسى تأليف ايرج افشار و فهرست مقالات نشريۀ دانشكدۀ ادبيات تبريز ياد شده است.