شبیری زنجانی، سید موسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها =={{وابسته‌ها}}' به '== وابسته‌ها == {{وابسته‌ها}} ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''آیت‌الله سید موسى شبیرى زنجانى'''، فرزند حاج سید احمد، در سال 1347ق، در شهر قم در بیت فقاهت و تقوا و در دامن مادرى پارسا چشم به جهان گشود. | '''آیت‌الله سید موسى شبیرى زنجانى'''، فرزند حاج سید احمد، در سال 1347ق، در شهر قم در بیت فقاهت و تقوا و در دامن مادرى پارسا چشم به جهان گشود. | ||
نسخهٔ ۲۵ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۱:۱۵
| نام | شبیری زنجانی، موسی |
|---|---|
| نامهای دیگر | آیت‌الله شبیری زنجانی
Mousa Shubairi Zanjani |
| نام پدر | حاج سید احمد زنجانی |
| متولد | 1347ق |
| محل تولد | قم |
| رحلت | - |
| اساتید | آيت‌الله محقق داماد، آيت‌الله بروجردى |
| برخی آثار | رساله توضيح المسائل، المسائل الشرعية، مناسك حج، كتاب النكاح، مناسك زائر |
| کد مؤلف | AUTHORCODE343AUTHORCODE |
آیت‌الله سید موسى شبیرى زنجانى، فرزند حاج سید احمد، در سال 1347ق، در شهر قم در بیت فقاهت و تقوا و در دامن مادرى پارسا چشم به جهان گشود.
تحصیل
ایشان در این بیت و تحت توجهات والد عظیم‌الشأنشان تربیت شده و پس از گذراندن تحصیلات ابتدائى، مقدمات و ادبیات را به پایان رساند.
اساتید
وى از محضر پدر، آیت‌الله محقق داماد و آیت‌الله بروجردى دانش فقه و اصول را فراگرفت.
پدر ایشان سال‌ها در مدرسه فیضیه قم، اقامه نماز جماعت مى‌نمود و بسیارى از بزرگان حوزه از جمله امام خمینى(ره) در نماز وى شرکت مى‌کردند.
وى یکى از افاضل و مدرسین نام‌آور حوزه علمیه قم مى‌باشد که به فضل و فضیلت مشهور و به متانت و دقت نظر موصوف هستند.
فعالیت‌ها
ایشان تقریرات و دروس اساتید خود را به رشته تحریر درآورده و مطالعات متنوع و اطلاعات عمیق و دقیقى دارند. ایشان تألیفات عدیده‌اى در رشته‌هاى مختلف علوم دینى دارند. مطالعات رجالى این استاد برجسته، زبانزد دانشمندان شیعه مى‌باشد. شیوه درس خارج فقه ایشان نیز تکیه بر مباحث رجالى، علاوه بر دقت در متن و دلالت روایات است.
این عالم بزرگ، شخصاً هیچ‌گاه علاقه‌اى به ورود به وادى مرجعیت نداشته و آمدن نام او در لیست معروف جامعه مدرسین هم سبب نشد که او به ملزومات مرجعیت گردن نهد.
وى تنها به تدریس مشغول بوده و توانسته به‌عنوان یکى از مهم‌ترین و فنى‌ترین استادان فقه حوزه علمیه قم مطرح شود.
ایشان همه اثرگذارى‌ها و فعالیت‌هاى علمى و اجتماعى‌اش را بدون سروصدا پیش برده و از رسانه‌اى شدن ابا داشته است. ترجیح داده که زندگی‌نامه‌اى از خود منتشر نکند و حتى انتشار رساله عملیه او نیز تابع چنین روندى بوده است. همین امر سبب شده که او تنها در زادگاه پدرانش (زنجان) و یا بین برخى خواص مقلدانى داشته باشد.
ایشان از همان دوران حیات پدر و پابه‌پاى او در مبارزات روحانیت حضور داشت و نامش در چند اعلامیه و نامه سرگشاده مشهور علیه مقامات وقت دیده مى‌شود.
وى پس از انقلاب، ترجیح داد که به فعالیت‌هاى حوزوى ادامه دهد و زمزمه اعلام وى به‌عنوان مرجع تقلید در اواخر حیات مرحوم آیت‌الله العظمى اراکى قوت گرفت. او از آذر 1373 هم‌زمان با شش فقیه دیگر از سوى جامعه مدرسین حوزه علمیه قم به‌عنوان مرجع تقلید معرفى شد، اما خود وى ترجیح داد روند عادى تدریس و تحقیق را ادامه دهد.
ایشان اکنون در شمار مراجع تقلید بزرگ شیعه قرار گرفته و تبحر ویژه وى در علم رجال، دقت‌هاى روایى وى و اعتقاد او به «عدم حجیت خبر واحد» او را به‌عنوان یکى از مراجع و فقهاى ممتاز در مکتب قم مطرح کرده است.
او اگرچه محضر علماى بزرگ نجف را نیز درک کرده است و در درس خارج خود نیز عنایت ویژه‌اى به آراى حضرات آیات حکیم و خویى دارد، اما نگاه انتقادى پررنگ او در مباحث اصولى و فقهى در کنار اعتقاد وى به «نظریه انسداد» در علم اصول فقه، عمل به فتاواى او را براى مقلدانش آسان‌تر کرده است.
آثار
- رساله توضیح المسائل؛
- المسائل الشرعية؛
- مناسک حج؛
- كتاب النكاح؛
- مناسک زائر؛
- پیدایش اصول فقه و ادوار نخستین آن؛
- علم درایه، رجال و تراجم.