كتاب نسب قريش: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '}} '''' به '}} '''') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''كتاب نسب قريش'''، نوشته [[مصعب بن عبدالله|ابوعبدالله، مصعب بن عبدالله بن مصعب زبيرى]]، در قرن سوم هجرى، به زبان عربى مى‌باشد. زبيرى، براى نماياندن انساب قريش كه امرى مهم در زمان خود تلقى مى‌شده و البته امروزه نيز براى درك بسيارى از مسائل مهم تاريخى قابل استفاده است، دست به تأليف چنين كتابى زده است. | '''كتاب نسب قريش'''، نوشته [[مصعب بن عبدالله|ابوعبدالله، مصعب بن عبدالله بن مصعب زبيرى]]، در قرن سوم هجرى، به زبان عربى مى‌باشد. زبيرى، براى نماياندن انساب قريش كه امرى مهم در زمان خود تلقى مى‌شده و البته امروزه نيز براى درك بسيارى از مسائل مهم تاريخى قابل استفاده است، دست به تأليف چنين كتابى زده است. | ||
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۱۸، ساعت ۱۹:۵۸
| کتاب نسب قريش | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | لوی - پرووانسال، اواریست (مصحح) مصعب بن عبدالله (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | کتاب نسب قریش |
| ناشر | دار المعارف |
| مکان نشر | قاهره - مصر |
| سال نشر | 1999 م |
| چاپ | 4 |
| شابک | 977-02-5950-0 |
| موضوع | قریش (قبیله) - نسب نامه |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | DS 219 /ق4م6 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
كتاب نسب قريش، نوشته ابوعبدالله، مصعب بن عبدالله بن مصعب زبيرى، در قرن سوم هجرى، به زبان عربى مى‌باشد. زبيرى، براى نماياندن انساب قريش كه امرى مهم در زمان خود تلقى مى‌شده و البته امروزه نيز براى درك بسيارى از مسائل مهم تاريخى قابل استفاده است، دست به تأليف چنين كتابى زده است.
ساختار
كتاب، از دوازده بخش تشكيل يافته كه هر بخشى مستقلاً با بسمله و حمد و ثناى الهى و صلوات بر پيغمبر و آل و اصحاب وى آغاز شده است. انسابى كه در بخش‌هاى دوازده‌گانه ذكر شده‌اند، همگى به هم مربوطند.
گزارش محتوا
در بخش اول، ابتدا، نسب معد بن عدنان با چندين واسطه به حضرت ابراهيم(ع)(پدر حضرت ابراهيم، طبق يك روايت، «آزر» و طبق روايتى ديگر، «تارَح» ذكر شده است) و نسب آن حضرت، با چند واسطه به حضرت نوح و نسب وى، به همين ترتيب به ادريس نبى و نسب او نيز به همين شكل به شأث يا شيث پيامبر، پسر آدم، منتهى شده است.
سپس به ترتيب از فرزندان عدنان، فرزندان معد بن عدنان، فرزندان كنانة بن خزيمه، فرزندان نضر بن كنانه، فرزندان عبدالمطلب بن هاشم، فرزندان عبدالله بن عبدالمطلب، فرزندان عباس بن عبدالمطلب و فرزندان عبدالله بن عباس ياد شده است.
در بخش دوم، به ترتيب فرزندان ابوطالب بن عبدالمطلب، فرزندان على بن ابى‌طالب، فرزندان حسن بن على، فرزندان حسن بن حسن و فرزندان حسين بن على، ذكر شده‌اند.
در بخش سوم، به ترتيب از فرزندان محمد بن على بن ابى‌طالب، فرزندان عباس بن على، فرزندان عمر بن على بن ابى‌طالب، فرزندان جعفر بن ابى‌طالب، فرزندان عقيل بن ابى‌طالب، فرزندان حارث بن عبدالمطلب، فرزندان ابولهب بن عبدالمطلب، بقيه فرزندان هاشم بن عبدمناف، فرزندان مطلب بن عبدمناف، فرزندان عبدشمس بن عبدمناف، فرزندان امية(اميه اكبر) بن عبدشمس، فرزندان ابوالعاص بن اميه و فرزندان عثمان بن عفان ياد شده است.
در بخش چهارم، به ترتيب از فرزندان حرب بن اميه، فرزندان ابوسفيان بن حرب، فرزندان معاوية بن ابى سفيان، فرزندان عتبة بن ابى سفيان، ساير فرزندان ابى سفيان و بنى حرب بن اميه ياد شده است.
در بخش پنجم، از بقيه انساب بنى امّيه، انساب مروانيه و انساب بنى عبدشمس ياد شده است.
در بخش ششم، به ترتيب از فرزندان ابوالعيص بن امية بن عبدشمس، فرزندان نوفل بن عبدمناف و فرزندان عبدالعزى بن قصى ياد شده است.
در بخش هفتم، به ترتيب از فرزندان اسد بن عبدالعزّى، فرزندان زبير بن عوام، فرزندان عبدالدّار بن قصّى، فرزندان عبدبن قصى و فرزندان زهرة بن كلاب ياد شده است.
در بخش هشتم، به ترتيب از فرزندان تيم بن مرّه، فرزندان جدعان بن عمرو بن كعب، فرزندان عبدمناف بن كعب و فرزندان كعب بن سعد ياد شده است.
در بخش نهم، از فرزندان يقظة بن مرّه كه همان بنو مخزوم بن يقظه‌اند، ياد شده است.
در بخش دهم، به ترتيب از فرزندان عدى بن كعب، فرزندان عمر بن خطاب و فرزندان عويج بن عدى بن كعب ياد شده است.
در بخش يازدهم، به ترتيب از فرزندان هصيص بن كعب، بنو جُمح، فرزندان سهم بن عمرو بن هصيض بن بن كعب و فرزندان عامر بن لؤى ياد شده است.
در بخش دوازدهم، به ترتيب فرزندان ابوقيس بن عبدود، فرزندان جذيمة بن مالك بن حسل، فرزندان معيص بن عامر بن لؤى، فرزندان سامة بن لؤى، فرزندان سعد بن لؤى، فرزندان حارث بن لؤى، فرزندان تيم بن غالب، فرزندان حارث بن فهر و فرزندان محارب بن فهر ذكر شده‌اند.
وضعيت كتاب
فهرست فروع قريش، فهرست اسماء اعيان اشخاص، فهرست اسماء شعرايى كه ابياتى از آنها در متن كتاب آمده است، فهرست اسماء اماكن و بلاد و وقايع و ايام، به همراه فهرست عام در آخر كتاب ذكر شده است.