العروة الوثقی مع حاشية الايرواني: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '}} '''' به '}} '''') |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''العروة الوثقی مع حاشية الايرواني''' مشتمل بر متن ابواب تقلید و طهارت از کتاب «[[العروة الوثقی|عروة الوثقی]]» [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سید محمدکاظم طباطبایی یزدی]] (متوفی 1337ق) به همراه حواشی [[ایروانی، علی|میرزا علی ایروانی نجفی]] (1301-1354ق) بر این مباحث است. | '''العروة الوثقی مع حاشية الايرواني''' مشتمل بر متن ابواب تقلید و طهارت از کتاب «[[العروة الوثقی|عروة الوثقی]]» [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سید محمدکاظم طباطبایی یزدی]] (متوفی 1337ق) به همراه حواشی [[ایروانی، علی|میرزا علی ایروانی نجفی]] (1301-1354ق) بر این مباحث است. | ||
نسخهٔ ۲۳ اوت ۲۰۱۸، ساعت ۲۳:۲۶
| العروة الوثقي مع حاشية الايرواني | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ایروانی، علی (حاشيه نويس) یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم (نويسنده) |
| ناشر | [بي نا] |
| مکان نشر | [بي جا] |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربي |
| تعداد جلد | 2 |
العروة الوثقی مع حاشية الايرواني مشتمل بر متن ابواب تقلید و طهارت از کتاب «عروة الوثقی» سید محمدکاظم طباطبایی یزدی (متوفی 1337ق) به همراه حواشی میرزا علی ایروانی نجفی (1301-1354ق) بر این مباحث است.
میرزا علی ایروانی نجفی از شاگردان صاحب عروه بوده و بر کتاب استاد خویش حاشیه زده است. در کتاب عروه فتاوای سید در مباحث فقهی شیعه مطرح شده و فقیهان شیعه فتاوای خود را در حاشیه این کتاب بیان می‌کرده‌اند که کتاب حاضر حاشیه بر جزء اول کتاب است. این جزء از کتاب حاوی دو باب تقلید و طهارت است؛ باب تقلید مشتمل بر 72 مسئله است. باب طهارت نیز سه فصل کلی در رابطه با میاه (آب‌ها)، نجاسات و صلات (نماز) دارد که کتاب صلات خود دارای 49 فصل است.
ایروانی همانند دیگر فقهای شیعه گاه دیدگاه‌‌های صاحب عروه را مورد کنکاش قرار داده و فتوای خود را به‌عنوان حاشیه ذکر کرده است؛ در اولین حاشیه بر مبحث تقلید برخلاف صاحب عروه که عمل عامی و غیر مجتهد را بدون تقلید و احتیاط باطل می‌داند، معتقد است که اگر قصد قربت داشته و عملش مطابق واقع یا فتوای مجتهد دیگری که تقلیدش در آن عصر یا عصر تقلید جایز است باشد، عملش صحیح است[۱].
وی در بسیاری از حواشی با الفاظی چون «فیه باس، مشکل، لایترک، لایجوز، استحباباً» تنها به ذکر فتوا و نظر خویش بسنده کرده و نیازی به ذکر دلیل یا توضیح ندیده است[۲].
وی از تکرار مطالب پرهیز کرده و در مواردی که فتوا یا دیدگاهی مشابه مسائل پیشین داشته به آن ارجاع داده است؛ به‌عنوان‌مثال در مسئله 16 از باب تقلید چنین می‌خوانیم: «حکم این مسئله در مسئله هفت گذشت»[۳].
تذکر این نکته نیز لازم است که در نسخه اصلی حاشیه ایروانی از صفحه 97 تا 109 و سپس 112 کتاب بیاض (سفید) است.
فهرست مطالب در انتهای کتاب ذکر شده است.
پانویس
منابع مقاله
متن کتاب.