تذكرة في الطب و الحكمة

تذکرة في الطب و الحکمة

نام کتاب	تذکرة في الطب و الحکمة
نام های دیگر کتاب	کتاب تذکره فی الطب و الحکمه کتاب الرحمه فی الطب و الحکمه
پدیدآورندگان	صبیری، محمد مهدی بن علی (نويسنده) قلیوبی، احمد بن احمد (نويسنده)
زبان	عربی
کد کنگره	‏R‎‏ ‎‏128‎‏/‎‏3‎‏ ‎‏/‎‏م‎‏8‎‏ت‎‏4
موضوع	پزشکی اسلامی - متون قدیمی تا قرن 14
ناشر	دانشگاه علوم پزشكی ايران، موسسه مطالعات تاريخ پزشکی، طب اسلامی و مکمل
مکان نشر	تهران - ایران
سال نشر	1382 هـ.ش
کد اتوماسیون	AUTOMATIONCODE12565AUTOMATIONCODE

معرفى اجمالى

«تذكرة فى الطب و الحكمة»، نگاشته‌اى طبى و پيرامون بيمارى‌ها و درمان آنها به زبان عربى است كه آن را ابوالعباس شهاب الدين احمد بن احمد بن سلامه قليوبى در قرن يازدهم هجرى تأليف نموده است.

مؤلف، انگيزه خود را از نگارش اين اثر، نگارش اثرى مختصر و درعين‌حال، جامع در دانش پزشكى بيان مى‌كند؛ به‌گونه‌اى كه با مراجعه به آن، نيازى به مطالعه منابع ديگر نباشد (تذكرة فى الطب و الحكمة، ص 2).

ساختار

كتاب، مشتمل بر يك مقدمه و 10 باب است. ابواب كتاب، به ترتيب شامل 4، 5، 0، 3، 3، 5، 4، 2، 4 و 3 فصل مى‌باشد.

البته مؤلف در مقدمه كتاب، سخن از خاتمه‌اى هم به ميان مى‌آورد (همان، ص 2)، ولى در نسخه حاضر خاتمه‌اى براى اين كتاب مشاهده نمى‌كنيم.

گزارش محتوا

مقدمه اين اثر، در شناخت دانش پزشكى و مباحث مرتبط با آن است.

باب اول كه مشتمل بر چهار فصل است، دربرگيرنده مباحث مقدماتى و كليات شناخت امراض است.

باب دوم، در باره بيمارى‌هاى سر است. مؤلف، امراض سر را در پنج فصل به رشته تحرير درآورده است.

باب سوم، در باره بيمارى‌هاى چشم است.

باب چهارم، پيرامون بيمارى‌هاى گوش است.

باب پنجم، دربرگيرنده مباحث مرتبط با بيمارى‌هاى دستگاه تنفسى، گردن، سينه و پستان است.

باب ششم، مشتمل است بر مباحث بيمارى‌هاى كمر و شكم و قلب و كليه و طحال و كبد و اعضاى داخلى.

باب هفتم كه در چهار فصل به رشته تحرير درآمده، به مباحث امراض اعضاى تناسلى و مقعد مى‌پردازد.

باب هشتم، در باره بيمارى‌هاى وركين و اعضاى ديگر بدن است.

باب نهم، پيرامون بيمارى‌هايى است كه به عضوى خاص اختصاص ندارد.

باب دهم، به مباحث مو و آرايش اختصاص دارد.

كتاب «تذكرة فى الطب و الحكمة»، نگاشته‌اى مختصر و درعين‌حال، جامع است. مؤلف مدعى است اين نگاشته مختصر او جامع بسيارى از مباحث پراكنده پزشكى است و خواننده را از مطالعه ديكر منابع بى‌نياز مى‌نمايد (همان، ص 2).

از سوى ديگر، ترتيب اين اثر - همانند ترتيب بسيارى از نگاشته‌هاى طب سنتى - ترتيبى نسبتا منطقى است؛ يعنى از بيمارى‌هاى سر شروع شده و به مبحث مو و آرايش ختم مى‌شود كه اين سبب مى‌گردد خواننده بتواند به آسانى به منابع مفصل‌تر مراجعه كند.

نكته حائز اهميت ديگر اين اثر اين است كه مؤلف خود بسيارى از داروها را آزموده است و مجرب بودن آنها را تأييد مى‌كند (همان، ص 9 و 11 و 12 و 13 و...).

وى در درمان بيمارى‌ها ابتدا داروهاى مفرد و شيوه و مقدار مصرف آنها را متذكر مى‌شود، آن‌گاه بعضى از داروهاى مركب و شيوه ساخت، نحوه و مقدار مصرف آنها را ذكر مى‌كند.

مؤلف در تجويز داروها، بيشتر داروهايى را ذكر مى‌كند كه دسترسى به آنها آسان است. همچنين در مبحث داروهاى مركب، وى شيوه ساخت داروهايى را ذكر مى‌كند كه هم مفردات آنها در دسترس است و هم شيوه ساخت آنها براى اكثر افراد امكان‌پذير است.

سبك نگارش مؤلف، روان و خالى از پيچيدگى است و همين نيز باعث مى‌شود استفاده از اطلاعات اين اثر براى هركس آشنايى‌اى با زبان عربى دارد، امكان‌پذير باشد.

البته اين اثر از جمله نگاشته‌هاى متأخر طب سنتى است؛ ازاين‌رو، كمتر مورد توجه قرار گرفته است. همچنين عدم پرداخت تفصيلى و استدلالى به بيمارى‌ها و عدم ذكر اقوال پزشكان و تأييد و مناقشه آنها باعث شده كه كمتر مورد استناد محققين قرار گيرد.

وضعيت كتاب

كتاب «تذكرة فى الطب و الحكمة»، توسط مؤسسه مطالعات تاريخ پزشكى، طب اسلامى و مكمل دانشگاه علوم پزشكى ايران (تهران)، در آذرماه 1382ش و بر اساس نسخه چاپ سربى (1300ق) موجود در كتابخانه مجلس شوراى اسلامى، در 67 صفحه چاپ و منتشر شده است.

در حاشيه اين اثر، كتاب «الرحمة فى الطب و الحكمة» تأليف حكيم مهدى بن على بن ابراهيم الصبيرى آمده است.

در ابتداى كتاب، مقدمه ناشر اثر آمده است كه توضيحى است مختصر پيرامون اين دو كتاب و زندگى مؤلفين آنها.

فهرست موضوعات كتاب، در ابتداى آن آمده است.

منابع مقاله

مقدمه و متن كتاب.