رسالة المودة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '}} '''' به '}} '''') |
جز (جایگزینی متن - '}} '''' به '}} '''') |
||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''رسالة المودة'''، تعریب «[[رساله مودت|رساله مودّت]]»، تألیف [[حسینی طهرانی، محمدحسین|آیتالله سید محمدحسین حسینی تهرانی]]، پیرامون جایگاه اهلبیت(ع) و محبت به آن خاندان است. | '''رسالة المودة'''، تعریب «[[رساله مودت|رساله مودّت]]»، تألیف [[حسینی طهرانی، محمدحسین|آیتالله سید محمدحسین حسینی تهرانی]]، پیرامون جایگاه اهلبیت(ع) و محبت به آن خاندان است. | ||
نسخهٔ ۲۷ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۲:۲۲
| رسالة المودة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حسینی طهرانی، محمدحسین (نويسنده) حسيني طهراني، محمد محسن (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | تفسير آية المودة |
| ناشر | دار المحجة البيضاء |
| مکان نشر | دار المحجة البيضاء |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربي |
| تعداد جلد | 1 |
رسالة المودة، تعریب «رساله مودّت»، تألیف آیتالله سید محمدحسین حسینی تهرانی، پیرامون جایگاه اهلبیت(ع) و محبت به آن خاندان است.
تعریب این اثر توسط لجنه (گروه) ترجمه و تحقیق «دورة علوم و مباني الإسلام و التشيع» انجام گرفته است[۱].
مطالبی که در این کتاب آمده، خلاصه مباحثی است در تفسیر آیه مودّت: «... قُلْ لاَ أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى...» ﴿الشورى: 23﴾؛ «... بگو: بهازاى آن [رسالت]، پاداشى از شما خواستار نيستم، مگر دوستى درباره خويشاوندان...»، که آیتالله تهرانی در هشت جمعه، در سال 1391ق، در مسجد قائم تهران ایراد کرده است[۲].
نکاتی درباره تعریب
- اصل این رساله با پاورقیهایش و مقدمه که نوشته فرزند نویسنده (محمدمحسن حسینی تهرانی) است، به لغت فارسی است و گروه ترجمه همه آن را به عربی برگردانده است[۳].
- همه عناوین وارد در متن کتاب از سوی لجنه ترجمه، وضع شده و از نویسنده نیست [۴].
- بیشتر تعلیقات و مصادر و تخریجات وارد در پاورقیها، از نویسنده است و کار لجنه محدود به این موارد است:
الف)- تأکید بر صحت تخریجات و تصحیح بعضی خطاهای اندک، که در کروشه، []، ذکر شده است؛
ب)- ذکر چاپ قدیمی آثاری که مؤلف بر اساس آن احادیث را استخراج کرده، در صورت یافتن و افزودن طبع مشهور امروزین؛
ج)- تخریج و تحقیق برخی از مواردی که نویسنده آنها را ذکر نکرده است و اشاره به آنها با علامت «م»؛
د)- حذف برخی پاورقیهایی که نویسنده برای شرح بعضی مفردات عربی آورده است؛
ه)- نویسنده برخی مطالبی را که در کتاب آمده، در دیگر آثارش با تفصیل بیشتری بحث کرده است که در پاورقی با ذکر علامت «م»، از سوی لجنه به این موارد اشاره شده است[۵].
برخلاف متن فارسی کتاب در انتهای تعریب، فهارس آیات، روایات، اشعار و مصادر ذکر شده که پژوهشگران را یاری خواهد داد.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.