حکیم میسری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '</div> '''' به '</div> '''') |
|||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''حکیم میسری''' (324ق- خراسان)،صاحب قدیمی‌ترین اثر منظوم در علم پزشکی به‌نام [[دانشنامه در علم پزشکی، کهن‌ترین مجموعه طبی بشعر فارسی|دانشنامه]] سراينده «دانشنامه»، به احتمال زياد كلمه میسری لقب او بوده است. | '''حکیم میسری''' (324ق- خراسان)،صاحب قدیمی‌ترین اثر منظوم در علم پزشکی به‌نام [[دانشنامه در علم پزشکی، کهن‌ترین مجموعه طبی بشعر فارسی|دانشنامه]] سراينده «دانشنامه»، به احتمال زياد كلمه میسری لقب او بوده است. | ||
نسخهٔ ۲۷ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۲:۰۶
| نام | حکیم میسری |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 324ق |
| محل تولد | احتمالا خراسان |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | دانشنامه در علم پزشکی، کهن ترین مجموعه طبی بشعر فارسی |
| کد مؤلف | AUTHORCODE3155AUTHORCODE |
حکیم میسری (324ق- خراسان)،صاحب قدیمی‌ترین اثر منظوم در علم پزشکی به‌نام دانشنامه سراينده «دانشنامه»، به احتمال زياد كلمه میسری لقب او بوده است.
ميسرى در پايان كتاب در ذيل عنوان پند و نصيحت ميسرى حكيم، از خودش چنين ياد كرده است:
| هر آن كز نامه من شاد گردد | نبايد كاين برو چون بار گردد | |
| نياز آرد بگويد از دل پاك | كه يا رب در ميسرى بد بود ناپاك | |
| الهى رحم تو بيش از گناهش | من او را آمدم پيشت بخواهش |
ميسرى «دانشنامه» را در سال 370ق به پايان برده و به چهل و شش سالگى خود اشاره كرده است.
ولادت وى در سال 324ق بوده است. در «دانشنامه» از زادگاه و يا اقامتگاه او ذكرى نشده است؛ همين قدر كه سرزمين خود را ايران ناميده و گفته است كه در صدد تأليف كتابى در علم پزشکى عملى بر مى‌آيد و در اين‌كه به زبان عربى يا فارسى تأليف كند، مردد مى‌شود و چون بيشتر همشهريانش فارسى زبان بوده‌اند، كتاب خود را به زبان فارسى درى مى‌سرايد تا از اثرش بهتر و بيشتر استفاده كنند.
او احتمالاً اهل خراسان است. او علت فارسی سراییدن اثرش را فارسی زبان بودن بیشتر هموطنانش بیان می‌کند.
وى علم پزشکى را در نزد استادان فن تحصيل كرده است، هر چند نام استاد يا استادان خود را نبرده، ولى اشاراتى دارد، گاهى به شنيده‌هاى خود تعبير مى‌كند و گاهى هم صراحتاً بيان مى‌كند كه مطلب را از استاد يا استادان ياد گرفته است