ابن غلبون، طاهر بن عبدالمنعم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== ' به '==') |
جز (جایگزینی متن - ' ==' به '==') |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
'''ابوالحسن طاهر بن عبدالمنعم بن عبیدالله بن غلبون بن مبارک حلبى''' از علمای اسلامی، به‌ویژه در قرائت و صاحب کتاب «التذکرة في القراءات الثمان» است که در پایان قرن چهارم هجری از دنیا رفت. | '''ابوالحسن طاهر بن عبدالمنعم بن عبیدالله بن غلبون بن مبارک حلبى''' از علمای اسلامی، به‌ویژه در قرائت و صاحب کتاب «التذکرة في القراءات الثمان» است که در پایان قرن چهارم هجری از دنیا رفت. | ||
==زیست‌نامه == | ==زیست‌نامه== | ||
ابن غلبون، در حلب متولد شد و رشد کرد.<ref>ر.ک: ابن غلبون، التذکرة فی القراءات، ج1، ص7</ref> در مصر سکونت گزید و به خاطر اخذ قرائات سفرهای زیادی از جمله به مصر و عراق و... داشت. او مصر را برای سکونت انتخاب کرد<ref>ر.ک: همان</ref> و در آنجا بود تا سرانجام در دهم شوال سال 399ق در این کشور از دنیا رفت.<ref>ر.ک: همان، ص9</ref> | ابن غلبون، در حلب متولد شد و رشد کرد.<ref>ر.ک: ابن غلبون، التذکرة فی القراءات، ج1، ص7</ref> در مصر سکونت گزید و به خاطر اخذ قرائات سفرهای زیادی از جمله به مصر و عراق و... داشت. او مصر را برای سکونت انتخاب کرد<ref>ر.ک: همان</ref> و در آنجا بود تا سرانجام در دهم شوال سال 399ق در این کشور از دنیا رفت.<ref>ر.ک: همان، ص9</ref> | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
ابن غلبون بین روایت و درایت در علم قرائات جمع می‌کرد. در آن زمان که قرائات از زبان علما و به‌صورت شفاهی نقل می‌شد، ابن غلبون برای استماع قرائات از اساتید مختلف، سفرهای زیادی کرد.<ref>ر.ک: همان، ص7</ref> | ابن غلبون بین روایت و درایت در علم قرائات جمع می‌کرد. در آن زمان که قرائات از زبان علما و به‌صورت شفاهی نقل می‌شد، ابن غلبون برای استماع قرائات از اساتید مختلف، سفرهای زیادی کرد.<ref>ر.ک: همان، ص7</ref> | ||
===اساتید و سفرهای علمی === | ===اساتید و سفرهای علمی=== | ||
او در حلب که محل تولد و رشدش بود، از پدرش عبدالمنعم بن غلبون قرائت فرا گرفت. عبدالمنعم، امام در قرائات و صاحب اثر در این زمینه بود. | او در حلب که محل تولد و رشدش بود، از پدرش عبدالمنعم بن غلبون قرائت فرا گرفت. عبدالمنعم، امام در قرائات و صاحب اثر در این زمینه بود. | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
او و پدرش، در شام، حروف را از عبدالله بن مبارک حلبی اخذ کردند. وی، سبعه ابن مجاهد را از ابوالحسن علی بن محمد بن اسحاق حلبی استماع کرد.<ref>ر.ک: همان، ص7-8</ref> | او و پدرش، در شام، حروف را از عبدالله بن مبارک حلبی اخذ کردند. وی، سبعه ابن مجاهد را از ابوالحسن علی بن محمد بن اسحاق حلبی استماع کرد.<ref>ر.ک: همان، ص7-8</ref> | ||
===مشهورترین شاگردان در اخذ قرائات === | ===مشهورترین شاگردان در اخذ قرائات=== | ||
# حافظ ابوعمرو عثمان بن سعید معروف به امام دانی، صاحب کتاب «التيسير في القراءات» که قرائات را از او به‌صورت عرضه و سماع روایت کرده است. | # حافظ ابوعمرو عثمان بن سعید معروف به امام دانی، صاحب کتاب «التيسير في القراءات» که قرائات را از او به‌صورت عرضه و سماع روایت کرده است. | ||
# احمد بن بابشاذ نحوی عراقی که قرائات را به‌صورت عرضه و سماع از ابن غلبون روایت کرده است. او کتاب تذکره را از ابن غلبون روایت کرده است. | # احمد بن بابشاذ نحوی عراقی که قرائات را به‌صورت عرضه و سماع از ابن غلبون روایت کرده است. او کتاب تذکره را از ابن غلبون روایت کرده است. | ||
# یحیی بن علی خشاب، ابوالفضل عبدالرحمن رازی و ابوعبدالله محمد بن احمد قزوینی از او قرائت فرا گرفته‌اند.<ref>ر.ک: همان، ص8</ref> | # یحیی بن علی خشاب، ابوالفضل عبدالرحمن رازی و ابوعبدالله محمد بن احمد قزوینی از او قرائت فرا گرفته‌اند.<ref>ر.ک: همان، ص8</ref> | ||
===شخصیت علمی او از نگاه دیگران === | ===شخصیت علمی او از نگاه دیگران=== | ||
ابن جزری در «النشر في القراءات العشر» با این کلمات از او یاد می‌کند: استاد عارف و ثقه ضابط و حجت محرر و استاد ابوعمرو دانی....<ref>ر.ک: همان، ص7</ref> | ابن جزری در «النشر في القراءات العشر» با این کلمات از او یاد می‌کند: استاد عارف و ثقه ضابط و حجت محرر و استاد ابوعمرو دانی....<ref>ر.ک: همان، ص7</ref> | ||
نسخهٔ ۲۷ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۰۷:۳۸
| نام | ابن غلبون، طاهر بن عبدالمنعم |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ابوالحسن طاهر بن عبدالمنعم بن عبدالله بن غلبون بن مبارک الحلبي المصري المقري |
| نام پدر | عبدالمنعم |
| متولد | قرن 4 |
| محل تولد | حلب |
| رحلت | / 399ق |
| اساتید | پدرش عبدالمنعم بن غلبون، عبدالعزیز بن علی بن احمد،محمد بن یوسف بن نهار حرتکی |
| برخی آثار | التذکرة في القراءات الثمان
|
| کد مؤلف | AUTHORCODE05978AUTHORCODE |
ابوالحسن طاهر بن عبدالمنعم بن عبیدالله بن غلبون بن مبارک حلبى از علمای اسلامی، به‌ویژه در قرائت و صاحب کتاب «التذکرة في القراءات الثمان» است که در پایان قرن چهارم هجری از دنیا رفت.
زیست‌نامه
ابن غلبون، در حلب متولد شد و رشد کرد.[۱] در مصر سکونت گزید و به خاطر اخذ قرائات سفرهای زیادی از جمله به مصر و عراق و... داشت. او مصر را برای سکونت انتخاب کرد[۲] و در آنجا بود تا سرانجام در دهم شوال سال 399ق در این کشور از دنیا رفت.[۳]
اطلاعات علمی
ابن غلبون بین روایت و درایت در علم قرائات جمع می‌کرد. در آن زمان که قرائات از زبان علما و به‌صورت شفاهی نقل می‌شد، ابن غلبون برای استماع قرائات از اساتید مختلف، سفرهای زیادی کرد.[۴]
اساتید و سفرهای علمی
او در حلب که محل تولد و رشدش بود، از پدرش عبدالمنعم بن غلبون قرائت فرا گرفت. عبدالمنعم، امام در قرائات و صاحب اثر در این زمینه بود.
در مصر از عبدالعزیز بن علی بن احمد معروف به ابن الامام قرائت گرفت. ابن غلبون و پدرش عبدالمنعم در اخذ قرائت از ابن الامام و ابراهیم بن محمد بن مروان و عتیق بن ماشاء‌الله مشترک هستند.
وی، پس از مصر به عراق رفت و در بصره بر محمد بن یوسف بن نهار حرتکی قرائت کرد. ابن غلبون درباره این ا ستاد می‌گوید: در بصره بر او قرائت کردم. او قیّم در قرائت بود و اکابر از اساتید قرائات را درک کرده بود.
ابن غلبون در بصره همچنین بر علی بن محمد هاشمی و علی بن محمد بن خشنام مالکی قرائت کرد.
او و پدرش، در شام، حروف را از عبدالله بن مبارک حلبی اخذ کردند. وی، سبعه ابن مجاهد را از ابوالحسن علی بن محمد بن اسحاق حلبی استماع کرد.[۵]
مشهورترین شاگردان در اخذ قرائات
- حافظ ابوعمرو عثمان بن سعید معروف به امام دانی، صاحب کتاب «التيسير في القراءات» که قرائات را از او به‌صورت عرضه و سماع روایت کرده است.
- احمد بن بابشاذ نحوی عراقی که قرائات را به‌صورت عرضه و سماع از ابن غلبون روایت کرده است. او کتاب تذکره را از ابن غلبون روایت کرده است.
- یحیی بن علی خشاب، ابوالفضل عبدالرحمن رازی و ابوعبدالله محمد بن احمد قزوینی از او قرائت فرا گرفته‌اند.[۶]
شخصیت علمی او از نگاه دیگران
ابن جزری در «النشر في القراءات العشر» با این کلمات از او یاد می‌کند: استاد عارف و ثقه ضابط و حجت محرر و استاد ابوعمرو دانی....[۷]
ابوعمرو دانی که نزد ابن غلبون قرائت کرد و با او همنشین بود درباره او می‌نویسد: شخصیتی صریح و صادق بود که در زمان خودش در فهم و علم و فضیلت، بی‌نظیر بود و ما از او بسیار آموختیم و نوشتیم.[۸]
پانویس
منابع مقاله
ابن غلبون، طاهر بن عبدالمنعم، التذکرة فی القراءات، تحقیق ابراهیم عبدالفتاح بحیری، الزهراء للأعلام العربی، قاهره، 1410هـ.