حقيقة الإعتقاد بالإمام المهدي المنتظر عليه‌السلام

حقیقة الإعتقاد بالإمام المهدي المنتظر(علیه‌السلام)
پدیدآوران	یعقوب اردنی، احمد حسین (نويسنده)
ناشر	دار الملاک
مکان نشر	جَرَش - اردن
سال نشر	2000 م
چاپ	1
موضوع	محمد بن حسن(عج)، امام دوازدهم، 255ق. - مهدویت
زبان	عربی
تعداد جلد	1
کد کنگره	‏‎‏BP‎‏ ‎‏224‎‏/‎‏4‎‏ ‎‏/‎‏ی‎‏7‎‏ح‎‏7
نورلایب	مطالعه و دانلود pdf

حقيقة الإعتقاد بالإمام المهدي المنتظر(عج) اثر احمد حسين يعقوب، بررسى مبانى كلامى اعتقاد به امام مهدى(عج) و علايم و حوادث پيش و پس از ظهور و توضيح احاديث مربوط به امام زمان(عج) و ويژگى‌هاى نظام سياسى مطلوب اسلام مى‌باشد كه به زبان عربى و در سال 2000م تألیف شده است.

ساختار

كتاب با مقدمه نويسنده در اشاره به مباحث آغاز و مطالب در پنج باب و هر باب در چندين فصل، تنظيم شده است.

نويسنده در اين اثر، از منابع حديثى، تفسيرى و تاريخ قديم اهل سنت و شيعه اماميه استفاده كرده است. وى تلاش‌هاى جمعى و فردى عموم مكاتب فكرى و روشنفكران دينى و غيردينى را براى اصلاح جوامع بشرى، ناكارآمد دانسته، تنها راه نجات بشريت از ظلم و تجاوزگرى و گسترش عدالت را در ظهور امام مهدى(عج) دانسته است.

گزارش محتوا

در باب اول كتاب در ضمن چهار فصل، مطالبى در مورد غربت اسلام، شكسته شدن پيمان‌ها توسط منافقين، كسانى كه قلب‌هايشان مريض است، دروغ‌گويان و... و آمادگى براى ظهور حضرت مهدى(عج) بيان شده است.

در باب دوم، اعتقاد به مهدى منتظر(عج)، در ضمن هفت فصل مورد بحث و بررسى قرار گرفته است:

در فصل اول، نويسنده ضمن بررسى شيوع، انتشار و حقيقت اين اعتقاد، تعدد اشكال و نمونه‌هاى آن را بيان كرده و به اين نكته اشاره دارد كه اعتقاد به منجى، در ساير ملل و اديان از جمله مسيحيت و يهوديت نيز وجود دارد.

در فصل دوم، اعتقاد به مهدى منتظر(عج) در اسلام و مصادر و منابع اين اعتقاد در نزد مسلم ين، مورد بحث قرار گرفته است. به باور نويسنده، اعتقاد به ظهور حضرت مهدى(عج)، مكان و جايگاه بارزى در اسلام داشته و بزرگان دين، تأكيد زيادى بر اين مطلب كرده‌اند. به باور وى، اعتقاد به آن حضرت(عج)، در قلوب تمام مسلم ين وجود دارد و مسلم انان، آن را جزء مهمترين اعتقادات اسلامى و حكمى از احكام آن، همانند تسبيح، تهليل، نماز، روزه و ايمان به غيب مى‌دانند. وى كتاب و سنت را مصدر و منبع اين اعتقاد مى‌داند.

در فصل سوم، اعتقاد به مهدويت و ظهور حضرت مهدى(عج)، از منظر قرآن كريم، نگريسته شده است. در اين فصل، آياتى كه به اعتفاد نويسنده، به امام عصر(عج) و ظهور ايشان، دلالت دارند، مورد بحث و بررسى قرار گرفته است.

مهدى منتظر(عج) در بيان پيامبر(ص) و سنت ايشان، در فصل چهارم، مورد بحث قرار گرفته است. نويسنده، ضمن اشاره به تكامل و عمق ارتباط بين قرآن و سنت نبوى، به كارشكنى‌هاى اطرافيان پيامبر(ص)، بيمارى آن حضرت(ص) در روزهاى پايانى عمر و تهمت به هجر و هذيان و منع و جلوگيرى از روايت و كتابت احاديث پيامبر(ص) اشاره كرده است.

در فصل پنجم، دو مكتب موجود در اسلام و نحوه برخورد هر يك با سنت نبوى پيرامون مبحث مهدويت، مورد بحث قرار گرفته است. اين دو مكتب، عبارتند از:

1. مكتب خلافت و اهل تسنن؛ كه در آن، به حقيقت دينى بودن اعتقاد به مهدى منتظر(عج) و بشارت رسول‌الله(ص) به ظهور ايشان اشاره و صدها حديث از پيامبر(ص) در مورد مهدى(ع)، نسب ايشان، حتميت ظهور، علامات ظهور، عصر ظهور از طرف بزرگ‌ترين صحابه پيامبر(ص)، به صورت متواتر نقل شده است كه عقلا، اجتماع همه آن‌ها بر كذب، محال مى‌باشد.
2. مكتب اهل بيت(ع)؛ كه اساتيد آن، ائمه معصومين(ع) بوده و اولين آن‌ها، به دست شخص پيامبر(ص) تربيت شده و با وى، در طول حيات مباركشان، زير يك سقف، زندگى كرده و وارث علم نبوت و كتاب بوده و با گوش‌هاى خود، بشارت به ظهور حضرت مهدى(عج) و خصائص و ويژگى‌هاى آن را، شنيده است.

نويسنده با بررسى هر يك از اين دو مكتب، به اثبات حقيقت اعتقاد به مهدويت پرداخته و به اين نكته اشاره دارد كه با نگريستن به اتحاد هر دو در اين موضوع، احتمال اجماع آن‌ها بر كذب، به هيچ وجه، وجود نخواهد داشت.

در ادامه، به راويان احاديث مهدويت، اشاره شده است.

در فصل ششم، به علمايى كه احاديث مربوط به حضرت مهدى(عج) را ذكر كرده‌اند، اشاره شده است. برخى از اين علما، عبارتند از:

1. علماى مكتب اهل بيت(ع): كلينى، صدوق، مجلسى، عاملى.
2. علماى مكتب اهل تسنن: بخارى، ترمذى، حاكم نيشابورى، ابوجعفر عقيلى، بيهقى و ابن اثير.

در فصل هفتم، اسباب تشكيك و شبهه در احاديث مهدويت بيان و به هر يك، پاسخ داده شده است. برخى از اين اسباب، عبارتند از:

1. ادعاى اين‌كه بخارى و مسلم، اشاره نكرده‌اند كه چه احاديثى صراحت به مهدى منتظر(عج) دارند.
2. ابن خلدون، برخى از احاديث وارده در مورد مهدويت را ضعيف دانسته است.
3. در طول تاريخ، بسيارى ادعاى مهدويت داشته و كذب ايشان معلوم شده است.

در باب ثالث، در ضمن هفت فصل، نظريه مهدويت و اعتقاد به ظهور آن حضرت(عج)، بنيان اساسى شريعت اسلام، دانسته شده است.

در فصل اول، حتميت ظهور حضرت مهدى(عج) نزد اهل بيت(ع) و شيعيان ايشان و خلفا و پيروان آن‌ها، مورد بحث و بررسى قرار گرفته است.

نويسنده در اين فصل، ضمن اشاره به اين نكته كه حتميت ظهور حضرت مهدى(عج)، از جمله موارد اجماعى مى‌باشد، نمونه‌هايى از احاديث نبوى كه علماى اهل سنت آن‌ها را نقل كرده و در آن‌ها، به حتميت ظهور تأكيد كرده‌اند آورده و در ادامه، اين احاديث را به صورت موجز، مورد تحليل قرار داده است.

در باب چهارم، هويت مهدى منتظرى كه رسول‌الله(ص) به آمدن ايشان، بشارت داده به همراه علامات ظهور ايشان، در ضمن هفت فصل، مورد بحث و بررسى قرار گرفته است.

نام مهدى منتظر(عج) و نام پدر، جد و كنيه ايشان؛ علمايى كه به نام آن حضرت تصريح كرده‌اند؛ آيات و معجزات مخصوص به ايشان؛ غيبت امام مهدى(عج)؛ دولت اهل بيت(ع) و مدت حكومت آن حضرت(عج)؛ علامات قبل از ظهور و علامات زمان ظهور، از جمله عناوين فصول اين باب مى‌باشد.

در آخرين باب كتاب مطالبى پيرامون انصار و اعوان حضرت مهدى(عج) و مدت و روش حكومت ايشان، مطرح شده است. از جمله مباحث اين باب، مى‌توان به امور زير، اشاره كرد: يارى شدن آن حضرت به وسيله ملائكه، جنگ‌هاى حضرت مهدى(عج)، ترتيب وقايع ظهور، ويژگى‌هاى دولت مهدى(عج).

وضعيت كتاب

فهرست موضوعات و منابع مورد استفاده نويسنده، در انتهاى كتاب آمده است.

كتاب فاقد پاورقى مى‌باشد.

منابع مقاله

1. مقدمه و متن كتاب.
2. «امام مهدى(عج) در آينه قلم، كارنامه منابع پيرامون امام مهدى(ع) و مهدويت»، قم، مؤسسه اطلاع‌رسانى اسلامى مرجع،1388، ج2، ص1075.