۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ق' به 'ق') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به '') |
||
خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
|data-type='authorCode'|AUTHORCODE1265AUTHORCODE | |data-type='authorCode'|AUTHORCODE1265AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div>'''ابن خالويه، ابوعبدالله حسين بن احمد بن خالويه'''، ملقب به ذوالنونين (د 370ق)، شاعر، اديب و نحوى برجسته ايرانىتبار بوده است. ثعالبى نام وى را حسن و ابن قفطى نام پدر او را محمد آورده است. او در همدان به دنيا آمد. در هيچيك از مآخذ به سال تولد او اشاره نشده است، اما گفتهاند كه در 314ق، ظاهراً در آغاز جوانى براى تحصيل به بغداد رفت و نزد برجستهترين دانشمندان سده 4ق، دانش آموخت. | ||
'''ابن خالويه، ابوعبدالله حسين بن احمد بن خالويه'''، ملقب به ذوالنونين (د 370ق)، شاعر، اديب و نحوى برجسته ايرانىتبار بوده است. ثعالبى نام وى را حسن و ابن قفطى نام پدر او را محمد آورده است. او در همدان به دنيا آمد. در هيچيك از مآخذ به سال تولد او اشاره نشده است، اما گفتهاند كه در 314ق، ظاهراً در آغاز جوانى براى تحصيل به بغداد رفت و نزد برجستهترين دانشمندان سده 4ق، دانش آموخت. | |||
نحو و ادب را نزد ابن دريد، ابوبكر بن انبارى، نفطويه و ابوسعيد سيرافى فراگرفت. علوم قرآنى را از قارى بزرگ، ابن مجاهد و لغت را از ابوعمر زاهد، معروف به غلام ثعلب آموخت و از محمد بن مخلد عطار و گروهى ديگر حديث شنيد و کتاب جمهره ابن دريد و مختصر مزنى را از ابوبكر نيشابورى روايت كرد. گفتهاند در ادب از صولى نيز روايت كرده است. وى از بغداد به شام و سپس به حلب رفت. در حلب آوازه او بالا گرفت و بسيارى از دانشدوستان از دور و نزديك بهسوى او شتافتند، آنگاه به دربار سيفالدوله حمدانى راه يافت و نزد او به مقامى رفيع رسيد، نديم وى و آموزگار فرزندانش گرديد و تا پايان عمر در خدمت حمدانيان بسربرد. | نحو و ادب را نزد ابن دريد، ابوبكر بن انبارى، نفطويه و ابوسعيد سيرافى فراگرفت. علوم قرآنى را از قارى بزرگ، ابن مجاهد و لغت را از ابوعمر زاهد، معروف به غلام ثعلب آموخت و از محمد بن مخلد عطار و گروهى ديگر حديث شنيد و کتاب جمهره ابن دريد و مختصر مزنى را از ابوبكر نيشابورى روايت كرد. گفتهاند در ادب از صولى نيز روايت كرده است. وى از بغداد به شام و سپس به حلب رفت. در حلب آوازه او بالا گرفت و بسيارى از دانشدوستان از دور و نزديك بهسوى او شتافتند، آنگاه به دربار سيفالدوله حمدانى راه يافت و نزد او به مقامى رفيع رسيد، نديم وى و آموزگار فرزندانش گرديد و تا پايان عمر در خدمت حمدانيان بسربرد. | ||
خط ۵۲: | خط ۴۹: | ||
گرچه ابن خالويه بيشتر زندگانى خود را در حلب گذراند، اما گزارشهايى درباره سفرهاى او به بيتالمقدس، حمص و ميافارقين در دست است. وى همچنين به يمن سفر كرد و در آنجا ضمن ديدار با ابن حائك به شرح ديوان او پرداخت. ابن خالويه سرانجام بر اثر يك بيمارى در حلب درگذشت. [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] مرگ او را در 371ق، دانسته است. | گرچه ابن خالويه بيشتر زندگانى خود را در حلب گذراند، اما گزارشهايى درباره سفرهاى او به بيتالمقدس، حمص و ميافارقين در دست است. وى همچنين به يمن سفر كرد و در آنجا ضمن ديدار با ابن حائك به شرح ديوان او پرداخت. ابن خالويه سرانجام بر اثر يك بيمارى در حلب درگذشت. [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] مرگ او را در 371ق، دانسته است. | ||
== آثار== | == آثار==الف) آثار چاپشده: | ||
الف) آثار چاپشده: | |||
#اشتقاق الشهور و الأيام؛ | #اشتقاق الشهور و الأيام؛ | ||
خط ۹۵: | خط ۸۹: | ||
و... | و... | ||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله ==دايرةالمعارف بزرگ اسلامى، جلد 3، ص403، نوشته محمد سيدى.== وابستهها == | ||
دايرةالمعارف بزرگ اسلامى، جلد 3، ص403، نوشته محمد سيدى. | |||
== وابستهها == | |||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
ویرایش