رسالة معرفة الأشياء: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'هـ.ش' به 'ش') |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR01822J1.jpg | |||
| عنوان =رسائل اخری لابن سینا (هامش شرح الهدایة الاثیریة) | |||
| عنوان‌های دیگر =هدایه الحکمه. شرح | |||
| پدیدآوران = | |||
| | [[ابن‌سینا، حسین بن عبدالله]] (نويسنده) | ||
| زبان =عربی | |||
| کد کنگره =BBR 1099 1300 | |||
| | | موضوع = | ||
اثیر الدین ابهری، مفضل بن عمر، - 660؟ق. هدایه الحکمه - نقد و تفسیر | |||
|زبان | |||
|کد کنگره | |||
|موضوع | |||
فلسفه اسلامی - متون قدیمی تا قرن 14 | فلسفه اسلامی - متون قدیمی تا قرن 14 | ||
| ناشر = | |||
|ناشر | [بی نا] | ||
| مکان نشر =[بی جا] - | |||
| سال نشر = 13 ش | |||
|مکان نشر | |||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE1822AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ =1 | |||
|سال نشر | | تعداد جلد =1 | ||
| | | کد پدیدآور = | ||
| | | پس از = | ||
|کد | | پیش از = | ||
| | }} | ||
| خط ۶۹: | خط ۵۷: | ||
[[رسالة الطلسمات و النيرنجات]] | [[رسالة الطلسمات و النيرنجات]] | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
نسخهٔ ۲ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۱۵:۲۲
| رسائل اخری لابن سینا (هامش شرح الهدایة الاثیریة) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن‌سینا، حسین بن عبدالله (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | هدایه الحکمه. شرح |
| ناشر | [بی نا] |
| مکان نشر | [بی جا] - |
| سال نشر | 13 ش |
| چاپ | 1 |
| موضوع | اثیر الدین ابهری، مفضل بن عمر، - 660؟ق. هدایه الحکمه - نقد و تفسیر فلسفه اسلامی - متون قدیمی تا قرن 14 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BBR 1099 1300 |
رسالة معرفةالاشياء رساله‌اى است از ابن سينا، به زبان عربى و درباره‌ى راه‌هاى شناخت.
این رساله یکی از شش رساله‌ای است که با عنوان رسائل أخری لابن سينا (هامش شرح الهداية الأثيرية) چاپ شده است.
ساختار
رساله، بسيار كوتاه و فاقد باب‌بندى و فصل‌بندى است.
گزارش محتوا
مؤلف، در اين رساله، معرفت را به دو صورت تصور و تصديق تقسيم مى‌كند و مى‌گويد: تصديق، اعتقاد نفس است به اثبات يا نفى حكم و تصور حصول معناى شىء در نفس. به عقيده‌ى بوعلى، هر دو قسم معرفت، يا با فكر و نظر حاصل مى‌گردد كه معرفت ثانيه ناميده مى‌شود يا بدون فكر و نظر كه معرفت اولى خوانده مى‌شود. وى، ضمن بيان مثال براى هر يك از اقسام معرفت، مأموريت علم منطق را نيز در اين بيان مشخص مى‌سازد.
شيخ الرئيس، در ادامه، قواى حاكمه در انسان را به چهار قوه حسيات و متوهمه و تعارفيّه كه عقل مدنى ناميده مى‌شود و قوه نظريه كه عقل هيولانى نام دارد، تقسيم مى‌كند، بعد مى‌گويد: بدون ترديد حكم قوه حاسّه صحيح است، قوه‌ى متوهمه، به هنگام حكم بر اشياء، صورتى محسوس بدانها مى‌دهد كه احتمال صدق و كذب درآنها وجود دارد، قوه‌ى تعارفيّه نيز احكامش، امور مشهوره‌ى محموده مى‌باشد و نهايتاً به قوه نظريّه مى‌پردازد كه احكامش حجج اوليّه‌اى كه امكان شك در آنها وجود ندارد، مى‌باشد.