خوزانی، محمدابراهیم

خوزانی، محمد ابراهیم

نام	خوزانی، محمد ابراهیم
نام های دیگر
نام پدر
متولد
محل تولد
رحلت	1160 ق
اساتید
برخی آثار
کد مؤلف	AUTHORCODE383AUTHORCODE

ميرزا ابراهيم قاضى ابن غياث‌الدين محمد خوزانى، از علماى قرن دوازده هجرى در اصفهان است. وى كه عالمى فاضل و كامل و متبحر در فقه، اصول و حكمت بود، اوايل قاضى اصفهان بوده و سپس قاضى عسكر نادر شاه گرديد.

وى از شاگردان و مجازين از امير محمدحسين خاتون‌آبادى و مير محمدباقر خليفه سلطانى است و جمعى كثير از او اجازه روايت يافته‌اند.

وى در سال 1160ق، در اصفهان وفات يافته و در مقبره آب‌بخشان مدفون گرديده است.

در «فوائد الرضوية» (1:9)، درباره او گفته شده: متمهر در اصول فقه و حاذق در حكمت و معقول، دقيق الذهن، عميق الفكر، كامل العلم، شيرين‌كلام و عذب البيان بود.

كتب زير از جمله تأليفات اوست

1. أمان الحثيث في دراية الحديث؛
2. تفسير آيه «و إذا قرئ القرآن»؛
3. تفسير قرآن؛
4. حواشى بر كتب اربعه؛
5. رساله در تحريم غنا؛
6. رساله در اينكه درهم و دينار مانند هم است يا اينكه قيمت در آنها معتبر مى‌باشد؛
7. رساله در مشروعيّت تلقين ميّت جهت اطفال؛

و...

در كتاب «روضات الجنات» (652)، در ضمن شرح حال حاج شيخ محمد [بن محمدزمان] كاشانى از او نامی‌برده شده است. در كتاب «راهنماى دانشوران» (1:259)، درباره او چنين گفته شده است: خوزانى (با ضمّ و سكون) منسوب است به خوزان و آن نام چندين موضع است و از جمله قريه خوزان ماربين اصفهان است و از منسوبين بدانجاست: قاضى محمدابراهيم خوزانى... و احمد بن محمد خوزانى اصفهانى، در طبقه شعرا.

ابيات زير از اشعار او مى‌باشد:

خذ في الشباب من الهوى بنصيب	إنّ المشيب إليه غير حبيب

و دع اغترارك بالخضاب و عاره	فالشيب أحسن من سواد خضيب

منابع مقاله

1. سايت راسخون، چهارشنبه 24 فروردين 1390ش، برگرفته از كتاب دانشمندان و بزرگان اصفهان (جلد اول).
2. ميرزا محمدعلى (معلم حبيب‌آبادى)، «مكارم الآثار در احوال رجال دو قرن 13 و 14 هجرى»، ج 1، ص 237.