سر القدر: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - 'هـ.ق' به 'ق') |
|||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR01721J1.jpg | |||
| عنوان =رسائل ابن سینا | |||
| | | پدیدآوران = | ||
[[ابنسینا، حسین بن عبدالله]] (نويسنده) | |||
| | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره =BBR 362 1359 | |||
| موضوع = | |||
فلسفه اسلامی - متون قدیمی تا قرن 14 | |||
| ناشر = | |||
بيدار | |||
| مکان نشر =قم - ایران | |||
|زبان | | سال نشر = 1400 ق | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE1721AUTOMATIONCODE | |||
|کد کنگره | | چاپ =1 | ||
| تعداد جلد =1 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =11579 | |||
|موضوع | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
|ناشر | }} | ||
|مکان نشر | |||
| | |||
| | |||
| | |||
| | |||
|کد | |||
| | |||
رساله '''سرّ القدر''' از بو علی است كه به زبان عربی و در پاسخ به سؤال درباره اين كلام صوفيه كه گفتهاند: «من عرف سر القدر فقد الحد»، نوشته شده است. | رساله '''سرّ القدر''' از بو علی است كه به زبان عربی و در پاسخ به سؤال درباره اين كلام صوفيه كه گفتهاند: «من عرف سر القدر فقد الحد»، نوشته شده است. | ||
خط ۹۹: | خط ۸۷: | ||
[[رسالة بعض الافاضل الى علماء مدينة السلام]] | [[رسالة بعض الافاضل الى علماء مدينة السلام]] | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:فلسفه، مذهب و روانشناسی]] | [[رده:فلسفه، مذهب و روانشناسی]] |
نسخهٔ ۱ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۰۲:۳۰
رسائل ابن سینا | |
---|---|
پدیدآوران | ابنسینا، حسین بن عبدالله (نويسنده) |
ناشر | بيدار |
مکان نشر | قم - ایران |
سال نشر | 1400 ق |
چاپ | 1 |
موضوع | فلسفه اسلامی - متون قدیمی تا قرن 14 |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | BBR 362 1359 |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
رساله سرّ القدر از بو علی است كه به زبان عربی و در پاسخ به سؤال درباره اين كلام صوفيه كه گفتهاند: «من عرف سر القدر فقد الحد»، نوشته شده است.
این کتاب به همراه بیست دو رساله دیگر در مجموعهای به نام رسائل ابن سينا، به چاپ رسیده است.
ساختار
رساله، بسيار كوتاه و فاقد هر گونه باببندى و فصلبندى است.
گزارش محتوا
مؤلف، بعد از اينكه اين مسئله را اندكی دشوار مىداند و اصل آن را پارهاى از روايات منقول از پيغمبر اكرم(ص) و اميرالمؤمنين(ع) مىخواند، ميگويد: درك سر القدر مبتنی بر مقدماتی است كه نظام عالم، حديث ثواب و عقاب، اثبات معاد برای نفوس از آن جمله ميباشد. وی مسئله قدر را در ضمن توضيح اين مقدمات روشن مىسازد و از جمله نكاتى را كه خاطرنشان میكند اين است كه خيرات در عالم اصل و مقصود میباشند و شرور امورى عدمی و غير مقصود.