درّ مكنون (شبهۀ معترضين): تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - 'اميرالمومنين' به 'امیرالمؤمنین') |
جز (جایگزینی متن - 'هـ.ش' به 'ش') |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR01219J1.jpg | |||
| عنوان =رسائل فارسی | |||
| | | پدیدآوران = | ||
[[لاهیجی، حسن بن عبدالرزاق]] (نويسنده) | |||
| | |||
[[صدرایی خویی، علی]] (مصحح) | [[صدرایی خویی، علی]] (مصحح) | ||
| زبان =فارسی | |||
|زبان | | کد کنگره =BP 211 /ل2ر5 | ||
| موضوع = | |||
اخلاق اسلامی - قرن 11ق. | |||
|کد کنگره | |||
|موضوع | |||
فقه جعفری - قرن 11ق. | فقه جعفری - قرن 11ق. | ||
کلام شیعه امامیه - قرن 11ق. | کلام شیعه امامیه - قرن 11ق. | ||
| ناشر = | |||
|ناشر | مرکز فرهنگی نشر قبله | ||
| مکان نشر =تهران - ایران | |||
| سال نشر = 1375 ش | |||
|مکان نشر | |||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE1219AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ =1 | |||
|سال نشر | | تعداد جلد =1 | ||
| | | کد پدیدآور = | ||
| | | پس از = | ||
|کد | | پیش از = | ||
| | }} | ||
'''درّ مكنون يا شبهۀ معترضين''' تألیف [[لاهیجی، حسن بن عبدالرزاق|ميرزا حسن لاهيجى]] یکی از شش رساله فارسی با نام [[رسائل فارسی]] به چاپ رسیده است. | '''درّ مكنون يا شبهۀ معترضين''' تألیف [[لاهیجی، حسن بن عبدالرزاق|ميرزا حسن لاهيجى]] یکی از شش رساله فارسی با نام [[رسائل فارسی]] به چاپ رسیده است. | ||
خط ۶۴: | خط ۵۱: | ||
[[هديةالمسافر]] | [[هديةالمسافر]] | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] |
نسخهٔ ۱ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۰۰:۲۰
رسائل فارسی | |
---|---|
پدیدآوران | لاهیجی، حسن بن عبدالرزاق (نويسنده) صدرایی خویی، علی (مصحح) |
ناشر | مرکز فرهنگی نشر قبله |
مکان نشر | تهران - ایران |
سال نشر | 1375 ش |
چاپ | 1 |
موضوع | اخلاق اسلامی - قرن 11ق.
فقه جعفری - قرن 11ق. کلام شیعه امامیه - قرن 11ق. |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | BP 211 /ل2ر5 |
درّ مكنون يا شبهۀ معترضين تألیف ميرزا حسن لاهيجى یکی از شش رساله فارسی با نام رسائل فارسی به چاپ رسیده است.
این کتاب رسالهاى است در ردّ آراء اهل سنت و ايراد آنها بر شيعه كه قائلند تقاعد حضرت امیرالمؤمنین(ع) از حرب خلفاى ثلاثه، براى تقيه بود و اينكه اگر تقيه حق است، چرا امام حسين(ع) تقيه ننمودند.
ساختار كتاب: مؤلف در اين رساله به دو گونه مبنايى و بنايى ايرادات اهل سنت را پاسخ مىدهد.
او قائل است، اگر عصمت ثابت شد، هر كارى كه به ظاهر منافى آن باشد، حتما مصلحتى دارد. در جواب دوم كه به صورت اجمالى و تفصيلى مطرح مىكند، علت تقيه كردن امیرالمؤمنین(ع) و تقيه نكردن امام حسين(ع) را توضيح مىدهد.