ترجمه قرآن (پاینده)

ترجمه قرآن (ابوالقاسم پاینده)
پدیدآوران	پاینده، ابوالقاسم (نويسنده)
ناشر	جاويدان
مکان نشر	تهران - ایران
سال نشر	1357 ش
چاپ	5
زبان	فارسی
تعداد جلد	1
نورلایب	مطالعه و دانلود pdf

ترجمه قرآن اثر مرحوم ابوالقاسم پاينده به زبان فارسی، داراى ويژگى‌هاى زير است:

1. متن ترجمه، در ستون مقابل آيات قرار دارد (هر صفحه دو ستون دارد: يكى، آيات و ديگرى، ترجمه).
2. نوع ترجمه، جمله به جمله است.
3. مقدمه‌اى از مترجم پيرامون جايگاه قرآن و كيفيت نزول آن، در آغاز ذكر شده است.
4. در مقايسه با برخى از ترجمه‌ها، مطالب اضافى كمترى دارد.
5. ترجمه برخى از كلمات، شيوايى و رسايى خوبى دارد؛ مانند كلمه قريه در آيه 58 بقره: «و إذ قلنا ادخلوا هذه القرية» ؛ «و چون گفتيم به اين دهكده درآييد»؛ مترجم «قريه» را به «دهكده» ترجمه كرده است. همچنين مانند واژه شاكر كه به معناى حق‌گزار ترجمه نموده است «شاكر عليم» (بقره: 158).
6. اكثر افعال مجهول، در ترجمه، مجهول بودن آنها رعايت شده است؛ مانند آيه شريفه 25 بقره: «و أتوا به متشابها» ؛ «و همانند آن بدهندشان» و يا مانند آيه 212 بقره: «زيّن للذين كفروا الحيوة الدنيا» ؛ «براى آنها كه كافرند زندگى اين دنيا آرايش يافته» و...
7. سعى شده است كه كليه كلمات موجود در آيات، ترجمه شوند و كمتر موردى وجود دارد كه از كلمات آيات حذف شده باشد.

اشكالات

1. ادات تأكيد و حصر در ترجمه، لحاظ نشده است؛ مثلا اين آيه «إياك نعبد» (حمد: 5)، چنين ترجمه شده: «[خدايا] تو را مى‌پرستيم»، درصورتى‌كه «إياك » جهت حصر مقدم شده است. يا اين آيه: «و إنّ لك لأجرا غير ممنون» (قلم: 4)، چنين ترجمه شده: «و اين، پاداشى بى‌منت است»، درصورتى‌كه اين آيه، هم با «إنّ» و هم با «لام» تأكيد شده است.
2. در مورد كلمه «إنّما» در ترجمه، يكسان عمل نشده؛ يعنى در برخى از موارد حصر آن ذكر شده؛ مانند اين آيه: «قل إنّما أنا بشر مثلكم» (كهف: 110)، كه چنين ترجمه شده: «بگو من فقط بشرى هستم...»، ولى در بعضى از آيات حصر آن نيامده؛ مانند اين آيه: «قال إنّما أنا رسول ربك...» (مريم: 19) كه چنين ترجمه شده: «گفت من فرستاده پروردگار توام...».
3. ترجمه بعضى از كلمات، دقيق نيست؛ مانند كلمه «ولد» كه در اين آيه: «أنّى يكون له ولد» (انعام: 102) به «پسر» ترجمه شده، درصورتى‌كه ترجمه دقيق آن، فرزند است (اعم از پسر و دختر).
4. در اين ترجمه بين دو واژه «الله» و «إله» تفاوتى گذاشته نشده و اكثرا واژه «إله» را به معناى خدا ترجمه نموده (مثلا ر.ک: آيه 138 سوره اعراف؛ آيه 52 سوره ابراهيم و...)؛ درصورتى‌كه «إله» به معناى معبود است و «الله» به معناى خدا.