قنوجی بخاری، سید صدیق بن حسنخان: تفاوت میان نسخه‌ها
(←ولادت) |
(غنی سازی متن) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR02803.jpg|بندانگشتی|صدیقحسنخان محمدصدیق]] | [[پرونده:NUR02803.jpg|بندانگشتی|صدیقحسنخان محمدصدیق]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |صدیقحسنخان محمدصدیق | ||
|- | |- | ||
|نام های دیگر | |نام های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | ام‍ی‍رال‍م‍ل‍ک ب‍ه‍ادر | ||
ب‍ه‍ادر م‍ل‍ک | ب‍ه‍ادر م‍ل‍ک | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |حسن | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |1831 م | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |بریلی هند | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |1307 هـ.ق یا 1889 م | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |محمد صدرالدين خان | ||
تقى صالح محمد يعقوب | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[ابجد العلوم]] | ||
[[الروضه الندیه: شرح الدرر البهیه]] | [[الروضه الندیه: شرح الدرر البهیه]] | ||
[[فتح البیان فی مقاصد القرآن]] | [[فتح البیان فی مقاصد القرآن]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE2803AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''سيد صديق حسن بن حسن خان قنوجى بخارى'''» به لحاظ نسبى، به [[امام سجاد(ع)]] مى‌رسد. | |||
== ولادت == | |||
وى در روز شنبه و احتمالاً در 19 جمادى الاولى سال 1248ق در شهر «بريلى» هند، موطن جد مادرى‌اش متولد گرديد. سپس از اين شهر به شهر"قنوج"، موطن پدران شريفش مهاجرت كرد. | وى در روز شنبه و احتمالاً در 19 جمادى الاولى سال 1248ق در شهر «بريلى» هند، موطن جد مادرى‌اش متولد گرديد. سپس از اين شهر به شهر"قنوج"، موطن پدران شريفش مهاجرت كرد. | ||
| خط ۶۹: | خط ۷۲: | ||
# عبدالحق بن فضل هندى شاگرد امام [[شوکانی، محمد|شوكانى]]. | # عبدالحق بن فضل هندى شاگرد امام [[شوکانی، محمد|شوكانى]]. | ||
== | == آثار == | ||
# ابجد العلوم؛ | # ابجد العلوم؛ | ||
نسخهٔ ۱۴ مهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۸:۵۰
| نام | صدیقحسنخان محمدصدیق |
|---|---|
| نام های دیگر | ام‍ی‍رال‍م‍ل‍ک ب‍ه‍ادر
ب‍ه‍ادر م‍ل‍ک حسنخان، محمدصدیق صدیقحسنخان، اب‍وال‍طی‍ب صدیق بن حسن قنوجی، محمدصدیق خان قنوجی بخاری، محمدصدیق بن حسن قنوجی ب‍ه‍وپ‍ال‍ی، محمدصدیق بن حسن م‍ل‍ک ب‍ه‍ادر قنوجی بخاری، محمدصدیق بن علی |
| نام پدر | حسن |
| متولد | 1831 م |
| محل تولد | بریلی هند |
| رحلت | 1307 هـ.ق یا 1889 م |
| اساتید | محمد صدرالدين خان
تقى صالح محمد يعقوب |
| برخی آثار | ابجد العلوم |
| کد مؤلف | AUTHORCODE2803AUTHORCODE |
سيد صديق حسن بن حسن خان قنوجى بخارى» به لحاظ نسبى، به امام سجاد(ع) مى‌رسد.
ولادت
وى در روز شنبه و احتمالاً در 19 جمادى الاولى سال 1248ق در شهر «بريلى» هند، موطن جد مادرى‌اش متولد گرديد. سپس از اين شهر به شهر"قنوج"، موطن پدران شريفش مهاجرت كرد.
کسب علم و دانش
در شش سالگى، پدرش وفات يافت و در دامان مادر پرورش يافت. او به فراگيرى علوم قرآن و سنت شريف پرداخت و به درس و تأليف اشتغال يافت. در معقول و منقول سرآمد شد و جميع معارف را احراز نمود. در شناخت غوامض علوم شريعت مورد مراجعه قرار گرفت و موافق و مخالف بر علم او صحّه گذاشتند.
درباره او چنين نقل شده كه در كتابت و تأليف، سرعت عجيبى داشت و دفاتر متعددى را در يك روز مى‌نوشت و كتاب‌هاى حجيمى را در ايام اندكى تصنيف مى‌كرد. او به خاطر شوق زياد و ذوق سليم در نگارش، موفق به نگارش كتب فراوان در علوم متعدد و فنون متنوع گرديد. او در بخشى از حياتش به شهر بهوبال مهاجرت كرد و در آن‌جا به تدوين و تأليف علوم قرآن كريم و سنت نبوى پرداخت. وى در سال 1307ق/ 1889م درگذشت.
اساتيد
- محمد صدرالدين خان مفتى شهر دهلى؛
- تقى صالح محمد يعقوب؛
- قاضى حسين بن محسن انصارى يمنى؛
- عبدالحق بن فضل هندى شاگرد امام شوكانى.
آثار
- ابجد العلوم؛
- بغية الرائد فى شرح العقائد؛
- دليل الطالب الى اشرف المطالب؛
- ذخر المحتى فى آداب المفتى؛
- رحلة العتيق الى بيت العتيق؛
- السحاب المركوم فى بيان أنواع الفنون و اسماء العلوم؛
- العلم الخفاق فى علم الاشتقاق؛
- فتح البيان فى مقاصد القرآن؛
- قصد السبيل الى ذم الكلام و التأويل؛
- كشف الالتباس عما وسوس به الخناس؛
- نيل المرام فى تفسير آيات الاحكام؛
- هداية السائل اى أدلة المسائل.