نيايش‌هايی از سويدای دل: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' هایی ' به 'هایی ') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
«نيايش‌هايى از سويداى دل»، بازگردان كتاب «مهج الدعوات و منهج العنايات»، مهم‌ترين مجموعه دعايى [[ابن طاووس، علی بن موسی|سيد ابن طاووس]] | «نيايش‌هايى از سويداى دل»، بازگردان كتاب «مهج الدعوات و منهج العنايات»، مهم‌ترين مجموعه دعايى [[ابن طاووس، علی بن موسی|سيد ابن طاووس]] مى‌باشد كه توسط سيد على رضوى، با زبانى ادبى، قلمى شيوا و رسا و به‌صورت بسيار زيبا و روان، به فارسى امروزى ترجمه شده است. | ||
«مهج الدعوات» تاكنون در چاپ‌هاى مختلفى عرضه شده است، اما متأسفانه، يا فاقد دقت لازم بوده است يا برگرفته و متكى به كار پيشين. | «مهج الدعوات» تاكنون در چاپ‌هاى مختلفى عرضه شده است، اما متأسفانه، يا فاقد دقت لازم بوده است يا برگرفته و متكى به كار پيشين. | ||
نسخهٔ ۲ ژانویهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۰:۲۷
| نام کتاب | نيايش هايی از سويدای دل |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | المجتنی من الدعاء المجتبی. فارسی
نیایش‌هایی از سویدای دل (ترجمه ی "مهج الدعوات و منهج العنایات " و "المجتنی من الدعاء المجتبی") مهج الدعوات و منهج العنایات. فارسی |
| پدیدآورندگان | ابن‌طاووس، علی بن موسی (نويسنده)
رضوی، علی (مترجم) |
| زبان | فارسی |
| کد کنگره | BP 267/55 /الف2 م9041 |
| موضوع | دعاها |
| ناشر | نشر آفاق |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1381 هـ.ش |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE15010AUTOMATIONCODE |
در باره ترجمه
«نيايش‌هايى از سويداى دل»، بازگردان كتاب «مهج الدعوات و منهج العنايات»، مهم‌ترين مجموعه دعايى سيد ابن طاووس مى‌باشد كه توسط سيد على رضوى، با زبانى ادبى، قلمى شيوا و رسا و به‌صورت بسيار زيبا و روان، به فارسى امروزى ترجمه شده است.
«مهج الدعوات» تاكنون در چاپ‌هاى مختلفى عرضه شده است، اما متأسفانه، يا فاقد دقت لازم بوده است يا برگرفته و متكى به كار پيشين.
ترجمه حاضر، بازگردان «مهج الدعوات» است كه به پيروى از عرضه‌هاى پيشين آن، اثر ديگر مؤلف در دعا، به نام «المجتنى من الدعاء المجتبى» بدان پيوسته شده است. مجموعه اين دو كتاب، به‌صورت حاضر، بر پايه چند نسخه خطى است كه به تحقيق آقاى جواد قيومى فراهم آمده است. نسخه‌هاى اصل، در مقدمه كتاب، معرفى شده است.
بازبينى و تصحيح متن تحقيق شده نيز به عهده سيد على رضوى بوده است.
در اين ترجمه، از ترجمه متن دعاها صرف‌نظر شده و مترجم، خود دلايلى براى اين امر بيان كرده است كه عبارتند از:
1. پرهيز از ازدياد حجم؛
2. روانى و سهولت فهم بسيارى از بخش‌ها براى خواننده آشنا به دعا و از سوى ديگر، نياز به كار بيشتر در بخش‌هايى ديگر، در نتيجه‌ى پيچيدگى عبارات و مشكل بودن رعايت دقيق امانت؛
3. عدم قطعيت و در پاره‌اى از موارد، شايد قطعيت عدم انتساب شمارى از دعاها، بر پايه نقل مؤلف و در نتيجه، ضرورى نبودن صرف وقت در بازگردان آن‌ها.
در ترجمه سند دعا، علاوه بر تحقيق در ضبط نام اشخاص و ثبت سال زندگانى برخى از آن‌ها، از نماد اختصارى پيكان براى نشان دادن نقل خبر راوى‌اى از راوى ديگر، استفاده شده است تا نه چون برخى آثار مترجم، سند، يك‌باره حذف شود و نه پيرايه‌ى كسل‌كننده‌ى كم‌بهره‌اى، خواننده را آزار دهد. علامت يادشده، جاى‌گزين اصطلاحات گوناگون «حدثنا»، «اخبرنى» و مانند آن است. همچنين براى كمك به خواننده، سند، با حروف جداگانه و تورفتگى مشخص شده است.
آنچه بين دو كمان () ديده مى‌شود، افزوده‌اى است كه از متن دريافته مى‌شود، اما براى تعادل و نزديكى بيشتر با اصل، به شكل توضيح آمده است. افزوده‌هاى مترجم نيز كه بين دو قلاب [] آمده است، توضيح زايد بر متن يا افتادگى‌هاى آن است.
پاورقى‌هاى كتاب كه نشانگر نسخه‌بدل‌ها و توضيحات غير ضرورى بوده، در ترجمه حاضر نيامده است.
در چاپ عربى كتاب، نشانى هريك از دعاها كه در «بحار الانوار» آمده، از آن كتاب، در پاورقى ذكر شده است، اما در ترجمه، اين نشانى‌ها حذف گرديده است، ولى موارد اختلاف ذكر شده در عربى، نگاه داشته شده است.
چنان‌كه ديده مى‌شود، انبوهى از آيات قرآن كريم در متن دعاهاى شيعى به كار رفته است. در اين ترجمه، تنها آنجا كه در متن دعا به نقل آيه‌اى از كتاب خدا اشارتى رفته است، نشانى آن در ذيل صفحه آمده است؛ در غير اين صورت، براى پرهيز از افزايش بسيار حجم، اين جست‌وجو انجام نشده است.
براى آگاهى بيشتر خوانندگان، از ميان كتاب‌هاى گوناگون رجال و تاريخ، دو نمودار كه در اصطلاح علماى انساب، «شجره» گفته مى‌شود، استخراج، تنظيم و پيوست كتاب شده است.
در اين دو نمودار، خطهاى عمودى، رابطه فرزندى و خطهاى افقى، برادرى است. براى اناث، از دايره استفاده شده است و خطهاى پيكانى، رابطه زوجيت را مى‌رساند. بديهى است كه اين نام‌ها گوشه‌اى از اين دو خاندان است. در نمودار خاندان عباسى، عمدتاً خلفا نام برده شده‌اند و عدد ميانى بالا يا زير خط، سالِ جلوس است.
منابع مقاله
مقدمه كتاب.