۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'كمال الدين' به 'كمالالدين'
جز (جایگزینی متن - 'عماد الدين ' به 'عمادالدين ') |
جز (جایگزینی متن - 'كمال الدين' به 'كمالالدين') |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
استاد ديگرش عبدالله بن خضر معروف به ابن شيرجى بود كه پارهاى از تفسير ثعلبى را به وى آموخت. او نزد فخرالدين سعيد بن عبدالله شهرزورى مسندهاى شافعى، ابوعوانه، ابويعلى و جامع ترمذى و سنن ابوداوود را خواند و در 567ق / 1172م، از او اجازه گرفت. مجد الدين عبدالله بن محمد اشيرى، سراج الدين محمد بن على جيانى، شهده (زنى كاتب در بغداد)، ابوالمعيث و شيخ رضىالدين قزوينى استاد نظاميه بغداد، ديگر استادان او بودند. | استاد ديگرش عبدالله بن خضر معروف به ابن شيرجى بود كه پارهاى از تفسير ثعلبى را به وى آموخت. او نزد فخرالدين سعيد بن عبدالله شهرزورى مسندهاى شافعى، ابوعوانه، ابويعلى و جامع ترمذى و سنن ابوداوود را خواند و در 567ق / 1172م، از او اجازه گرفت. مجد الدين عبدالله بن محمد اشيرى، سراج الدين محمد بن على جيانى، شهده (زنى كاتب در بغداد)، ابوالمعيث و شيخ رضىالدين قزوينى استاد نظاميه بغداد، ديگر استادان او بودند. | ||
وى پس از ازدواج، به بغداد رفت و چهار سال مُعيد مدرسه نظاميه شد. در 569ق، به موصل بازگشت و در مدرسهاى كه | وى پس از ازدواج، به بغداد رفت و چهار سال مُعيد مدرسه نظاميه شد. در 569ق، به موصل بازگشت و در مدرسهاى كه كمالالدين شهرزورى، تأسيس كرده بود، به تدريس پرداخت. در همين دوران بود كه [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] از درس وى بهره برد. | ||
او در 583ق / 1188م، به حج رفت، سپس براى زيارت قدس و خليل(ع) به شام رهسپار شد و چون به دمشق رسيد، صلاحالدين ايوبى او را نزد خود خواند و گرامى داشت. پس از بازگشت از قدس، به درخواست صلاحالدين در دژ اكراد با او ديدار كرد و کتابى به او هديه نمود و در اوايل جمادىالاول 584ق / ژوئيه 1188، به خدمت او درآمد. | او در 583ق / 1188م، به حج رفت، سپس براى زيارت قدس و خليل(ع) به شام رهسپار شد و چون به دمشق رسيد، صلاحالدين ايوبى او را نزد خود خواند و گرامى داشت. پس از بازگشت از قدس، به درخواست صلاحالدين در دژ اكراد با او ديدار كرد و کتابى به او هديه نمود و در اوايل جمادىالاول 584ق / ژوئيه 1188، به خدمت او درآمد. | ||