ابن طقطقی، محمد بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'صفى الدين' به 'صفى‌الدين') |
(غنی سازی متن) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR02430.jpg|بندانگشتی|ابن طقطقی، محمد بن علی]] | [[پرونده:NUR02430.jpg|بندانگشتی|ابن طقطقی، محمد بن علی]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |ابن طقطقی، محمد بن علی | ||
|- | |- | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | ابن ال‍طق‍طق‍ی، ابوجعفر محمد | ||
ابن ال‍طق‍طق‍ی، محمد بن علی | ابن ال‍طق‍طق‍ی، محمد بن علی | ||
ابن طباطبا، محمد بن علی | ابن طباطبا، محمد بن علی | ||
Muḥammad ibn ʻAlī Ibn al-Ṭiqṭaqā | |||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |تاج‌الدين على | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" | | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" | | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |709 هـ.ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" | | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[الفخري في الآداب السلطانية و الدول الإسلامية]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE2430AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''جلال‌الدين صفى‌الدين ابوجعفر محمد بن تاج‌الدين على بن محمد بن رمضان معروف به ابن طقطقى''' (660-709ق1262/-1309م)، عالم، اديب، مورخ، نويسنده و نقيب سادات علوى عراق بوده است. | |||
نسب او به قاسم رسى مى‌رسد. پدرش تاج‌الدين على از عالمان بنام و از ثروتمندان بزرگ بود و نقابت علويان را به عهده داشت. وى داراى زمين‌هاى بسيار در سواحل فرات و دجله بود. | نسب او به قاسم رسى مى‌رسد. پدرش تاج‌الدين على از عالمان بنام و از ثروتمندان بزرگ بود و نقابت علويان را به عهده داشت. وى داراى زمين‌هاى بسيار در سواحل فرات و دجله بود. | ||
| خط ۷۵: | خط ۷۶: | ||
12. نجم‌الدين محمد بن محمد كتبى (كبير)؛ | 12. نجم‌الدين محمد بن محمد كتبى (كبير)؛ | ||
13. | 13. تاج الدين على بن عبدالحميد حسينى؛ | ||
14. | 14. صفى الدين عبدالمؤمن ارموى؛ | ||
15. امير فخرالدين بغدى بن قشتمر؛ | 15. امير فخرالدين بغدى بن قشتمر؛ | ||
| خط ۱۳۶: | خط ۱۳۷: | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[ | [[الفخري في الآداب السلطانية و الدول الإسلامية]] | ||
[[تاریخ فخری در آداب ملکداری و دولت‌های اسلامی]] | [[تاریخ فخری در آداب ملکداری و دولت‌های اسلامی]] | ||
نسخهٔ ۲۸ نوامبر ۲۰۱۷، ساعت ۱۲:۰۶
| نام | ابن طقطقی، محمد بن علی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ابن ال‍طق‍طق‍ی، ابوجعفر محمد
ابن ال‍طق‍طق‍ی، محمد بن علی ابن طباطبا، محمد بن علی Muḥammad ibn ʻAlī Ibn al-Ṭiqṭaqā |
| نام پدر | تاج‌الدين على |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 709 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | الفخري في الآداب السلطانية و الدول الإسلامية |
| کد مؤلف | AUTHORCODE2430AUTHORCODE |
جلال‌الدين صفى‌الدين ابوجعفر محمد بن تاج‌الدين على بن محمد بن رمضان معروف به ابن طقطقى (660-709ق1262/-1309م)، عالم، اديب، مورخ، نويسنده و نقيب سادات علوى عراق بوده است.
نسب او به قاسم رسى مى‌رسد. پدرش تاج‌الدين على از عالمان بنام و از ثروتمندان بزرگ بود و نقابت علويان را به عهده داشت. وى داراى زمين‌هاى بسيار در سواحل فرات و دجله بود.
صفى‌الدين محمد، ابتدا در حله مى‌زيست و پس از قتل پدر در 680ق1281/م (يا 672ق1273/م) مقام نقابت علويان كوفه، بغداد، كربلا و نجف را به دست آورد. او نسبت به پدر از نفوذ اجتماعى و سياسى و اقتصادى كمترى برخوردار بود و غالبا به سفر مى‌پرداخت. از اربل، بصره، كوفه و اصفهان ديدار كرد و در 696ق1297/م به ايران آمد و به مراغه رفت و در 700ق1301/م وارد تبريز شد.
در 701ق1302/م، به موصل رفت و در اين شهر کتاب مشهورش «الفخري» يا «الآداب السلطانية» را نوشت و آن را به فخرالدين بن عيسى حاكم مغولى موصل تقديم كرد.
ابن طقطقى با ايران و فرهنگ و ادب پارسى آشنايى و بدانها دلبستگى داشت. وى را کتاب ديگرى به نام «الغايات» است.
او علاوه بر تاريخ‌نگارى از شاعران و اديبان برجسته و ماهر بوده و در مورد اشعار برخى از اديبان نقدهايى دارد و اشعارى طولانى در رثاى عز الدين عبدالعزيز موصلى و چندين شعر در مورد ابوالمعالى غطاوى حلى سروده است.
استادان
1. جمال‌الدين ابوالحسن على بن محمد دستجردانى، وزير سلطان غازان در ديوان ممالك در سال 695؛
2. ابن فوطى شيبانى؛
3. ظهير الدين على بن محمد كازرونى؛
4.علامه فقيه يحيى بن سعيد حلّى؛
5. فخرالدين على بن يوسف بوقى؛
6. سيد اسماعيل كيا؛
7. علاّمه على بن عيسى اربلى؛
8. سيد عبدالكريم بن طاووس حلّى؛
9. سيد شرف الدين ابوجعفر عبيدلى؛
10. سيد على بن احمد عبيدلى؛
11. شمس‌الدين بن عبدالحميد؛
12. نجم‌الدين محمد بن محمد كتبى (كبير)؛
13. تاج الدين على بن عبدالحميد حسينى؛
14. صفى الدين عبدالمؤمن ارموى؛
15. امير فخرالدين بغدى بن قشتمر؛
16. فلك الدين محمد بن ايدمر؛
17. نصر مليسى حبشى؛
18. شرف الدين ابوالقاسم على علقمى؛
19. كمال الدين احمد بن ضحاك؛
20. نجم‌الدين حمزة بن ثويه علوى عبيدلى؛
21. عز الدين زيد بن ابى‌نمّى؛
22. ابراهيم زركشى؛
23. محمد بن حسن رازى.
شاگردان
1. شرف الدين محمد بن عبيداللّه عبيدلى؛
2. عزيز الدين حسن بن احمد جسراوى اديب؛
3. عز الدين حسين بن محمد حلّى مقرى؛
4. عز الدين عبدالعزيز بن جمعة موصلى؛
5. عز الدين يونس بن يحيى خالدى نيلى.
آثار
1. الأصيلي في أنساب الطالبيين؛
2. الفخري في الآداب السلطانية و الدول الإسلامية؛
3. منية الفضلاء في تاريخ الخلفاء و الوزراء؛
4. کتاب التاريخ؛
5. کتاب الغايات؛
و...
منابع مقاله
1. يوسفى اشكورى، حسن، دائرةالمعارف بزرگ اسلامى، ج2، مدخل آل طباطبا، ص65، زير نظر كاظم موسوى بجنوردى، تهران، 1374.
2. سيد مهدى رجائى، مقدمه کتاب الأصيلي، مكتبة آيةالله‌العظمى المرعشي النجفي، قم، 1418ق.