ابن مفلح، محمد بن مفلح: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'جمال‌ الدين' به 'جمال‌الدين')
    خط ۳۲: خط ۳۲:




    '''شمس‌الدين ابوعبدالله محمد بن مفلح'''، سر سلسله و مهم‌ترين شخصيت خاندان ابن مفلح است. [[زرکلی، خیرالدین|زركلى]] از منابع متقدم نقل كرده است كه وى در سال 710ق در بيت‌المقدس به دنيا آمد و همانجا رشد يافت. مشاهيرى چون [[ذهبى]] و مزّى از مشايخ او بوده‌اند. شمس‌الدين كه نيابت قاضى القضاة جمال‌ الدين مرداوى را در قضا برعهده داشت با دختر او ازدواج كرد و از وى صاحب هفت فرزند شد. در منابع موجود از شمس‌الدين پنج پسر شناخته شده است. او در علوم مختلف دست داشت، اما در فقه تواناتر بود.
    '''شمس‌الدين ابوعبدالله محمد بن مفلح'''، سر سلسله و مهم‌ترين شخصيت خاندان ابن مفلح است. [[زرکلی، خیرالدین|زركلى]] از منابع متقدم نقل كرده است كه وى در سال 710ق در بيت‌المقدس به دنيا آمد و همانجا رشد يافت. مشاهيرى چون [[ذهبى]] و مزّى از مشايخ او بوده‌اند. شمس‌الدين كه نيابت قاضى القضاة جمال‌الدين مرداوى را در قضا برعهده داشت با دختر او ازدواج كرد و از وى صاحب هفت فرزند شد. در منابع موجود از شمس‌الدين پنج پسر شناخته شده است. او در علوم مختلف دست داشت، اما در فقه تواناتر بود.


    == آثار==
    == آثار==

    نسخهٔ ‏۱۲ نوامبر ۲۰۱۷، ساعت ۱۵:۰۰

    ابن مفلح، محمد بن مفلح‏
    نام ابن مفلح، محمد بن مفلح‏
    نام‌های دیگر
    نام پدر
    متولد
    محل تولد
    رحلت 736 هـ.ق
    اساتید
    برخی آثار
    کد مؤلف AUTHORCODE8829AUTHORCODE


    شمس‌الدين ابوعبدالله محمد بن مفلح، سر سلسله و مهم‌ترين شخصيت خاندان ابن مفلح است. زركلى از منابع متقدم نقل كرده است كه وى در سال 710ق در بيت‌المقدس به دنيا آمد و همانجا رشد يافت. مشاهيرى چون ذهبى و مزّى از مشايخ او بوده‌اند. شمس‌الدين كه نيابت قاضى القضاة جمال‌الدين مرداوى را در قضا برعهده داشت با دختر او ازدواج كرد و از وى صاحب هفت فرزند شد. در منابع موجود از شمس‌الدين پنج پسر شناخته شده است. او در علوم مختلف دست داشت، اما در فقه تواناتر بود.

    آثار

    1. الآداب الشرعية و المنح المرعية؛
    2. اصول الفقه؛
    3. رسالة في العمل بالخطوط؛
    4. النكت و الفوائد السنية على مشكلات المحرّر لمجد الدين ابن تيمية.


    وفات

    شمس‌الدين پس از سالها تأليف و تدريس در مدارس دمشق چون صاحبيه و جوزيه سرانجام در سال 763ق در دمشق درگذشت و در مقبرة ابن قدامة در كوه قاسيون به خاك سپرده شد.


    منبع مقاله

    دايرةالمعارف بزرگ اسلامى، زير نظر كاظم موسوى بجنوردى، تهران، 1377، ج4، ص 654-655.


    وابسته‌ها