۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'سید شهابالدین مرعشی نجفی' به 'سید شهابالدین مرعشی نجفی') |
(لینک درون متنی) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR52856J1.jpg|بندانگشتی|الطرق و الأسانيد إلی مرويات أهل البیت علیهمالسلام]] | [[پرونده:NUR52856J1.jpg|بندانگشتی|الطرق و الأسانيد إلی مرويات أهل البیت علیهمالسلام]] | ||
{| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right" | {| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right" | ||
|+ | |+ | ||
|- | |- | ||
! نام کتاب!! data-type= | ! نام کتاب!! data-type="bookName" |الطرق و الأسانيد إلی مرويات أهل البیت علیهمالسلام | ||
|- | |- | ||
|نام های دیگر کتاب | |نام های دیگر کتاب | ||
|data-type= | | data-type="otherBookNames" | | ||
|- | |- | ||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
|data-type= | | data-type="authors" |[[مرعشی، شهابالدین]] (نويسنده) | ||
|- | |- | ||
|زبان | |زبان | ||
|data-type= | | data-type="language" |عربي | ||
|- | |- | ||
|کد کنگره | |کد کنگره | ||
|data-type= | | data-type="congeressCode" style="direction:ltr" | | ||
|- | |- | ||
|موضوع | |موضوع | ||
|data-type= | | data-type="subject" | | ||
|- | |- | ||
|ناشر | |ناشر | ||
|data-type= | | data-type="publisher" | | ||
|- | |- | ||
|مکان نشر | |مکان نشر | ||
|data-type= | | data-type="publishPlace" | | ||
|- | |- | ||
||سال نشر | ||سال نشر | ||
|ata-type= | | ata-type="publishYear" | | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد اتوماسیون | |کد اتوماسیون | ||
|data-type= | | data-type="automationCode" |AUTOMATIONCODE52856AUTOMATIONCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
علمای حدیث، اجازه را یکی از مـهمترین طـرق تحمل حدیث دانستهاند و بهعنوان پشـتوانه صحت و درستی نقل احادیث، به اخذ و مبادله آن همت گماشتهاند. بدینصورت که اساتید علم حدیث بهطور کتبی یا شـفاهی اذن روایـت احـادیث از خود را به شاگردانشان اعطا مینمودند و مـعمولاً در ایـن اجازات نام اساتید و مشایخ و تألیفات خود را میآوردند<ref>ر.ک: همان، ص186</ref>. | علمای حدیث، اجازه را یکی از مـهمترین طـرق تحمل حدیث دانستهاند و بهعنوان پشـتوانه صحت و درستی نقل احادیث، به اخذ و مبادله آن همت گماشتهاند. بدینصورت که اساتید علم حدیث بهطور کتبی یا شـفاهی اذن روایـت احـادیث از خود را به شاگردانشان اعطا مینمودند و مـعمولاً در ایـن اجازات نام اساتید و مشایخ و تألیفات خود را میآوردند<ref>ر.ک: همان، ص186</ref>. | ||
از فواید مهم اجازه روایت، اتصال سند اخبار به ائمه معصومین(ع) اسـت و مـعمولاً اسـاتید در اجازه روایی، سلسله سند را به یکی از مشایخ بزرگ همچون ملا محمدتقی | از فواید مهم اجازه روایت، اتصال سند اخبار به ائمه معصومین(ع) اسـت و مـعمولاً اسـاتید در اجازه روایی، سلسله سند را به یکی از مشایخ بزرگ همچون [[مجلسی، محمدتقی|ملا محمدتقی مجلسی]]، [[شهید اول، محمد بن مکی|شهید اول]]، [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلی]] و یا [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]] رسانده و بر او توقف میکنند، چون طرق مشایخ بزرگ مـعلوم اسـت<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
نویسنده در ابتدای این اثر به میرزا یوسف فرزند میرزا علیآقا ایروانی اجازه نقل روایات داده است که مجاز باشد روایات دارای سلسله سند را از جوامع حدیثی شیعه مانند کتب اربعه و مانند آن نقل کند. او سپس با اشاره به اسامی اساتید و مشایخش تأکید میکند که امکان ذکر فهرست تمامی مشایخش را نداشته و به تعدادی از اسامی بسنده میشود<ref>ر.ک: متن اجازهنامه، صفحه ب</ref>. | نویسنده در ابتدای این اثر به میرزا یوسف فرزند میرزا علیآقا ایروانی اجازه نقل روایات داده است که مجاز باشد روایات دارای سلسله سند را از جوامع حدیثی شیعه مانند کتب اربعه و مانند آن نقل کند. او سپس با اشاره به اسامی اساتید و مشایخش تأکید میکند که امکان ذکر فهرست تمامی مشایخش را نداشته و به تعدادی از اسامی بسنده میشود<ref>ر.ک: متن اجازهنامه، صفحه ب</ref>. | ||
اجازه نقل حدیث بهعنوان سند تاریخی در شناخت تاریخ زندگی و مرتبه علمی دانشمندان و آگاهی از اندیشهها و آثار آنان اهمیت دارد. در این اثر اسامی 100 تن از علمای بزرگی که آیتالله مرعشی نجفی از آنها روایت کرده با عبارت «ممن اروی عنه» ذکر و به سال وفات و یک یا چند اثر معروف آنها اشاره شده است. در ذیل نام هر یک از این علما نیز به نام تعدادی از مشایخ آنها اشاره شده است<ref>ر.ک: همان، صفحه ب تا کط</ref>. | اجازه نقل حدیث بهعنوان سند تاریخی در شناخت تاریخ زندگی و مرتبه علمی دانشمندان و آگاهی از اندیشهها و آثار آنان اهمیت دارد. در این اثر اسامی 100 تن از علمای بزرگی که [[مرعشی، شهابالدین|آیتالله مرعشی نجفی]] از آنها روایت کرده با عبارت «ممن اروی عنه» ذکر و به سال وفات و یک یا چند اثر معروف آنها اشاره شده است. در ذیل نام هر یک از این علما نیز به نام تعدادی از مشایخ آنها اشاره شده است<ref>ر.ک: همان، صفحه ب تا کط</ref>. | ||
در ذیل برخی طرق، از اصطلاح «حیلوله» استفاده شده که در لغت به معنای فاصله و حاجز شدن و تحویل به معنای انتقال است. در اصطلاح، تحویل در سند یعنی انتقال از سندی به سند دیگر و این در صورتی است که راوی بخواهد متن حدیثی را که با دو یا چند سند نقل شده است یکجا روایت کند<ref>ر.ک: همان، حدیث نت، صفحه اصطلاحات حدیثی</ref>. | در ذیل برخی طرق، از اصطلاح «حیلوله» استفاده شده که در لغت به معنای فاصله و حاجز شدن و تحویل به معنای انتقال است. در اصطلاح، تحویل در سند یعنی انتقال از سندی به سند دیگر و این در صورتی است که راوی بخواهد متن حدیثی را که با دو یا چند سند نقل شده است یکجا روایت کند<ref>ر.ک: همان، حدیث نت، صفحه اصطلاحات حدیثی</ref>. | ||
نام اولین شیخ اجازه نویسنده، سید حسن صدرالدین موسوی کاظمینی (متوفی 1354ق) صاحب کتاب «تأسيس الشيعة الكرام لفنون الإسلام» و «شرح وسائل الشيعة» است. سپس نام شیخ محمدحسین کاظمینی و بعدازآن نام صاحب جواهر محمدحسین نجفی آمده است<ref>ر.ک: همان، صفحه ب و ج</ref>. | نام اولین شیخ اجازه نویسنده، سید حسن صدرالدین موسوی کاظمینی (متوفی 1354ق) صاحب کتاب «تأسيس الشيعة الكرام لفنون الإسلام» و «شرح وسائل الشيعة» است. سپس نام شیخ محمدحسین کاظمینی و بعدازآن نام [[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر محمدحسین نجفی]] آمده است<ref>ر.ک: همان، صفحه ب و ج</ref>. | ||
در شماره 61 نیز نام میرزا هدایتالله شهیدی قزوینی که از نوادگان مولی محمدتقی برغانی قزوینی بوده آمده است. مولی محمدتقی به دست فرقه ضاله بابیه به شهادت رسیده است<ref>ر.ک: همان، صفحه یط و ک</ref>. | در شماره 61 نیز نام میرزا هدایتالله شهیدی قزوینی که از نوادگان مولی محمدتقی برغانی قزوینی بوده آمده است. مولی محمدتقی به دست فرقه ضاله بابیه به شهادت رسیده است<ref>ر.ک: همان، صفحه یط و ک</ref>. | ||
خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references/> | <references /> | ||
==منبع مقاله== | ==منبع مقاله== | ||
# متن اجازهنامه. | # متن اجازهنامه. |
ویرایش