حسینی، عبدالزهراء: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'محمد حسين' به 'محمدحسین') |
جز (جایگزینی متن - 'محقق حلی، جعفر بن حسن' به 'حلی، جعفر بن حسن') |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
سيد عبدالزهرا به حرفه خطابه پرداخت و مجالس وى اعجاب همگان را برانگيخت. حسينى در كنار خطابه به پژوهش و نگارش آثار ارزشمندى نيز پرداخت كه از آن جمله‌اند: | سيد عبدالزهرا به حرفه خطابه پرداخت و مجالس وى اعجاب همگان را برانگيخت. حسينى در كنار خطابه به پژوهش و نگارش آثار ارزشمندى نيز پرداخت كه از آن جمله‌اند: | ||
مصادر نهج‌البلاغه و اسانيده، مختصر معجم الادباء [[یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله|ياقوت حموى]]، كشكول الحسينى، شرح شرائع الاسلام [[ | مصادر نهج‌البلاغه و اسانيده، مختصر معجم الادباء [[یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله|ياقوت حموى]]، كشكول الحسينى، شرح شرائع الاسلام [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]]، مصادر الحكم المنثورۀ و... | ||
نسخهٔ ۱۷ اکتبر ۲۰۱۷، ساعت ۲۱:۲۸
| نام | حسینی، عبدالزهراء |
|---|---|
| نام های دیگر | حسینی ال‍خ‍طی‍ب، ع‍ب‍د ال‍زه‍راء
خ‍طی‍ب، ع‍ب‍د ال‍زه‍را ع‍ب‍د ال‍زه‍را ال‍ح‍س‍ی‍ن‍ی ال‍خ‍طی‍ب ع‍ب‍د ال‍زه‍را حسینی |
| نام پدر | |
| متولد | 1921 م |
| محل تولد | |
| رحلت | 1993 م |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE4649AUTHORCODE |
سيد عبدالزهراء الحسينى الخطيب از خطبا و نويسندگان معاصر در سال 1339ق. در استان خضر عراق متولد شد. علوم مقدماتى را از علامه سيد كاظم حسينى خطيب و نيز شيخ طالب حيدر فراگرفت و سپس در سال 1359ق. به شهر نجف اشرف رفت و در محضر عالمان آن ديار به فراگيرى علوم پرداخت. وى در اين شهر از محضر عالمانى؛ چون شيخ محمدحسین آل كاشف الغطاء بهره برد و از سوى ايشان به عنوان ناظر بر چاپ برخى از آثارش گمارده شد. آیت‌الله سيد حكيم نيز وى را به عنوان وكيل خود به يكى از شهرها فرستاد.
سيد عبدالزهرا به حرفه خطابه پرداخت و مجالس وى اعجاب همگان را برانگيخت. حسينى در كنار خطابه به پژوهش و نگارش آثار ارزشمندى نيز پرداخت كه از آن جمله‌اند:
مصادر نهج‌البلاغه و اسانيده، مختصر معجم الادباء ياقوت حموى، كشكول الحسينى، شرح شرائع الاسلام محقق حلى، مصادر الحكم المنثورۀ و...
وابسته‌ها
منار الهدی في النص علی إمامة الأئمة الأثنی عشر «ع»
شرائع الإسلام في مسائل الحلال و الحرام (شرح حسینی)
مائة شاهد و شاهد من معاني کلام الإمام علي(ع)في شعر أبي الطيب المتنبي