بابی‌گری و بهایی‌گری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'محمدباقر' به 'محمد باقر') |
جز (جایگزینی متن - 'محمد باقر' به 'محمدباقر') |
||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
در ادامه این بخش، مؤلف، به ذکر نام برخی از اشخاصی که خود را مهدی موعود معرفی کرده‌اند، پرداخته و درباره آنها توضیح داده است. | در ادامه این بخش، مؤلف، به ذکر نام برخی از اشخاصی که خود را مهدی موعود معرفی کرده‌اند، پرداخته و درباره آنها توضیح داده است. | ||
[[مجلسی، | [[مجلسی، محمدباقر|علامه مجلسی]] در «بحار الأنوار» به نقل از کتاب «الغيبة» طوسی، هفت نفر را نام می‌برد که آنها در عصر نیابت خاص نایبان چهارگانه امام عصر؛ یعنی بین سال‌های 260ق، تا 329ق، به‌دروغ، ادعای سفارت و نیابت و بابیت حضرت مهدی(عج) نمودند، سپس با توقیع امام عصر(عج) توسط نائبان خاص آن حضرت لعن شدند. مؤلف، در مورد هریک از آنان توضیحی کوتاه داده است.<ref>ر.ک: همان، ص30 و 31</ref> | ||
پایان‌بخش این فصل از کتاب، معرفی فرقه شیخیه و بنیان‌گذار آن، شیخ احمد احسایی است. ایشان، سرآغاز فرقه بابیه و بهاییه و از بنیان‌گذران آن دو می‌باشد.<ref>ر.ک: همان، ص34 تا 38</ref> | پایان‌بخش این فصل از کتاب، معرفی فرقه شیخیه و بنیان‌گذار آن، شیخ احمد احسایی است. ایشان، سرآغاز فرقه بابیه و بهاییه و از بنیان‌گذران آن دو می‌باشد.<ref>ر.ک: همان، ص34 تا 38</ref> | ||
نسخهٔ ۳ سپتامبر ۲۰۱۷، ساعت ۰۴:۰۶
| نام کتاب | بابي گري و بهايي گري [مولود مدعيان دروغين نيابت خاص از امام زمام(عج)] |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | عنوان روي جلد: بابي گري و بهايي گري
عنوان فرعي:: مولود مدعيان دروغين نيابت خاص از امام زمان(عج) |
| پدیدآورندگان | محمدی اشتهاردی، محمد (نويسنده)
|
| زبان | فارسی |
| کد کنگره | |
| موضوع | بابيگري، بهاييگري- دفاعيهها و رديهها
|
| ناشر | گلستان ادب |
| مکان نشر | ايران - قم |
| سال نشر | 1383ش |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE12184AUTOMATIONCODE |
معرفی اجمالی
بابی‌گری و بهایی‌گری [مولود مدعیان دروغین نیابت خاص از امام زمان(عج)]، از آثار محمد محمدی اشتهاردی است که به قصد آگاهی‌بخشی به نسل نو و افشاگری دو فرقه بابیه و بهاییه نگاشته شده است.
ساختار
کتاب از یک مقدمه (پیشگفتار) و پنج فصل تشکیل شده است.
گزارش محتوا
در ابتدای فصل اول کتاب با عنوان «مدعیان دروغین مهدویت و بابیت و انگیزه آنها»، چهار نائب خاص امام عصر(عج) نام برده شده، سپس به توقیع (دستخط) امام زمان به نائب آخر خود، علی بن محمد سمری اشاره شده که در آن توقیع حضرت به نائبش فرموده: شش روز بعد تو از دنیا می‌روی و بعد از خودت کسی را به‌عنوان جانشین انتخاب نکن؛ زیرا غیبت کامل فرارسیده... در این زمان برخی ادعا می‌کنند که من را دیده‌اند؛ آگاه باشید قبل از خروج سفیانی و قبل از شنیدن صیحه آسمانی، هرکس چنین ادعایی کرد دروغگو و تهمت‌زننده است.[۱]
مؤلف در ادامه به قیام قبل از ظهور گریز زده و در این‌باره به قیام‌هایی اشاره کرده است، سپس به انگیزه مدعیان مهدویت پرداخته است.
طبق روایات، امام زمان(عج) در زمانی ظهور می‌کنند که دنیا پر از ظلم و جور شده باشد و هرگاه مردم از ظلم حکومتی به ستوه آمده باشند، امید دارند که امام زمان آنها را از این ظلم نجات بخشد بر همین اساس رندان سودجو از جهالت مردم و فضای پیش‌آمده استفاده لازم را برده و خود را به‌عنوان مهدی موعود معرفی می‌کنند.[۲]
در ادامه این بخش، مؤلف، به ذکر نام برخی از اشخاصی که خود را مهدی موعود معرفی کرده‌اند، پرداخته و درباره آنها توضیح داده است.
علامه مجلسی در «بحار الأنوار» به نقل از کتاب «الغيبة» طوسی، هفت نفر را نام می‌برد که آنها در عصر نیابت خاص نایبان چهارگانه امام عصر؛ یعنی بین سال‌های 260ق، تا 329ق، به‌دروغ، ادعای سفارت و نیابت و بابیت حضرت مهدی(عج) نمودند، سپس با توقیع امام عصر(عج) توسط نائبان خاص آن حضرت لعن شدند. مؤلف، در مورد هریک از آنان توضیحی کوتاه داده است.[۳]
پایان‌بخش این فصل از کتاب، معرفی فرقه شیخیه و بنیان‌گذار آن، شیخ احمد احسایی است. ایشان، سرآغاز فرقه بابیه و بهاییه و از بنیان‌گذران آن دو می‌باشد.[۴]
فصل دوم به زندگی‌نامه چند نفر، از جمله علی‌محمد باب، میرزا یحیی و برادرش حسینعلی بهاء (بنیان‌گذار فرقه بهایی) و جانشینان او از جمله عباس افندی و شوقی افندی و برخی از دستیاران بابی‌گری و بهایی‌گری اختصاص یافته است.
در فصل سوم، از دست‌های پنهان و آشکار استعمار، در پیدایش بابی‌گری و بهایی‌گری سخن رفته است.
مؤلف در این بخش از کتاب، فعالیت‌های استعماری روسیه، انگلیس و آمریکا را در پیدایش و تقویت این دو فرقه انحرافی و اختلاف بین جامعه شیعی، به نمایش گذاشته و در ادامه، فعالیت‌های ضد استعماری برخی از علما، همچون امام خمینی(ره)، آیت‌الله بروجردی، مرحوم فلسفی و برخی دیگر از علمای نجف همچون آیت‌الله خویی را یادآور شده است.
فصل چهارم کتاب به تناقضات نوشتاری و کلامی باب و بهاء اختصاص یافته است. مؤلف در این بخش از کتاب ابتدا به ادعاهای متضاد باب و بهاء از قبیل ادعای بندگی، ذکریت، بابیت، قائمیت، رجعت، پیغمبری و خدایی آن دو پرداخته، سپس به کتب آن دو و تناقضات موجود در آن، اشاره کرده است.
آخرین فصل کتاب به اصول دین و فروع (احکام) دین در دو آیین باب و بهاء اشاره دارد. مؤلف در این فصل از کتاب با رجوع به اصول دین مسلمانان - که برگرفته از قرآن و روایات است - و مقایسه آن با اصول دین بابیت و بهاییت، موارد اختلاف و ساختگی بودن اصول دین آنان را ذکر می‌کند و بطلان این دو آیین را یادآور می‌شود.
مؤلف، در ادامه با برشمردن برخی از فروع دین بابیت و بهاییت کتاب را به پایان می‌رساند؛ به‌عنوان مثال علی‌محمد باب عدد 19 را مقدس می‌دانست؛ بر این اساس ایشان برخی از فتاوای خود را بر مبنای عدد 19 گذاشت.[۵]؛ همانند اینکه واجب است بر انسان هر 19 سال یک بار اثاثیه منزل را تجدید و تازه کند.[۶]
بخشی از فتاوای ایشان چنین است: همه چیز در عالم پاک است، به‌جز کسانی که به علی‌محمد باب معتقد نیستد که آنها نجسند.[۷]
از دیگر فتاوای او حرمت خرید و فروش عناصر اربعه (آب، خاک، آتش و باد).[۸]، اختلاف در مهریه زن شهری و دهاتی به‌گونه‌ای که مهریه زن شهری بیش از 95 مثقال طلا جایز نیست و مهریه زن دهاتی بیش از 95 مثقال نقره جایز نیست.[۹]و فاصله بین نامزدی و عقد بیش از 95 روز حرام است.[۱۰]
وضعیت کتاب
فهرست محتویات در ابتدای کتاب آمده است.
پاورقی‌ها به مستندسازی محتوای کتاب اختصاص یافته است.
پانویس
=منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.
وابسته‌ها
پیوندها
مطالعه کتاب بابی‌گری و بهایی‌گری در پایگاه کتابخانه دیجیتال نور