قزوینی، سید ابراهیم بن محمدباقر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'محمدباقر' به 'محمد باقر') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'محمد باقر' به 'محمدباقر') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class='wikiInfo'> | <div class='wikiInfo'> | ||
[[پرونده:NUR12599.jpg|بندانگشتی|قزوینی، ابراهیم بن | [[پرونده:NUR12599.jpg|بندانگشتی|قزوینی، ابراهیم بن محمدباقر]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type='authorName'|قزوینی، ابراهیم بن | ! نام!! data-type='authorName'|قزوینی، ابراهیم بن محمدباقر | ||
|- | |- | ||
|نام های دیگر | |نام های دیگر | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type='authorfatherName'| | |data-type='authorfatherName'|محمدباقر | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
'''سيد ابراهيم بن | '''سيد ابراهيم بن محمدباقر موسوى حائرى قزوينى'''، عالم امامى، فقيه اصولى و مدرس در سال 1214، در قزوين متولد شد و در سال 1262 يا 1264ق از دنيا رفت. | ||
==خاندان، کسب علم و دانش== | ==خاندان، کسب علم و دانش== | ||
وى با پدرش، كه از علماى بنام آن دوره بود، به کرمانشاه رفت و در آنجا مقدمات علوم دينى را آموخت، سپس عازم كربلا شد و نزد سيد على صاحب «رياض» و [[شریف‌العلماء مازندرانی، محمدشریف بن حسنعلی|ملا محمد شريف‌العلماى مازندرانى]] درس اصول را فراگرفت. پس از آن به نجف رفت و در محضر شيخ على كاشف‌الغطاء، [[کاشف الغطاء، موسی|شيخ موسى كاشف‌الغطاء]] و [[طباطبایی، محمد بن علی|سيد محمد مجاهد]] تلمذ كرد و خود عهده‌دار امر تدريس شد. سپس به كربلا رفت و جلسه درس تشكيل داد. از مشهورترين شاگردان ايشان، شيخ زين‌العابدين بارفروش مازندرانى، آقا جمال محلاتى، [[شفتی بیدآبادی، | وى با پدرش، كه از علماى بنام آن دوره بود، به کرمانشاه رفت و در آنجا مقدمات علوم دينى را آموخت، سپس عازم كربلا شد و نزد سيد على صاحب «رياض» و [[شریف‌العلماء مازندرانی، محمدشریف بن حسنعلی|ملا محمد شريف‌العلماى مازندرانى]] درس اصول را فراگرفت. پس از آن به نجف رفت و در محضر شيخ على كاشف‌الغطاء، [[کاشف الغطاء، موسی|شيخ موسى كاشف‌الغطاء]] و [[طباطبایی، محمد بن علی|سيد محمد مجاهد]] تلمذ كرد و خود عهده‌دار امر تدريس شد. سپس به كربلا رفت و جلسه درس تشكيل داد. از مشهورترين شاگردان ايشان، شيخ زين‌العابدين بارفروش مازندرانى، آقا جمال محلاتى، [[شفتی بیدآبادی، محمدباقر بن محمدتقی|سيد اسداللّه شفتى حجت‌الاسلام اصفهانى]]، شيخ مهدى كجورى، سيد حسين كوه‌كمرى، [[تنکابنی، محمد بن سلیمان|ميرزا محمد تنكابنى]]، حاج محمدكريم لاهيجى، شيخ عبدالحسين تهرانى، [[کنی تهرانی، علی|ملا على كنى]] و ميرزا محمدحسن اردبيلى بودند. | ||
نسخهٔ ۳ سپتامبر ۲۰۱۷، ساعت ۰۴:۰۲
| نام | قزوینی، ابراهیم بن محمدباقر |
|---|---|
| نام های دیگر | ح‍ائ‍ری قزوینی، ابراهیم بن محمدباقر
م‍وس‍وی ال‍ق‍زوی‍ن‍ی، ابراهیم بن محمدباقر |
| نام پدر | محمدباقر |
| متولد | سال 1214 ق |
| محل تولد | قزوین |
| رحلت | 1262 هـ.ق |
| اساتید | سید علی طباطبایی (صاحب ریاض)، شریف‌العلماء |
| برخی آثار | نتائج الأفکار |
| کد مؤلف | AUTHORCODE12599AUTHORCODE |
ولادت
سيد ابراهيم بن محمدباقر موسوى حائرى قزوينى، عالم امامى، فقيه اصولى و مدرس در سال 1214، در قزوين متولد شد و در سال 1262 يا 1264ق از دنيا رفت.
خاندان، کسب علم و دانش
وى با پدرش، كه از علماى بنام آن دوره بود، به کرمانشاه رفت و در آنجا مقدمات علوم دينى را آموخت، سپس عازم كربلا شد و نزد سيد على صاحب «رياض» و ملا محمد شريف‌العلماى مازندرانى درس اصول را فراگرفت. پس از آن به نجف رفت و در محضر شيخ على كاشف‌الغطاء، شيخ موسى كاشف‌الغطاء و سيد محمد مجاهد تلمذ كرد و خود عهده‌دار امر تدريس شد. سپس به كربلا رفت و جلسه درس تشكيل داد. از مشهورترين شاگردان ايشان، شيخ زين‌العابدين بارفروش مازندرانى، آقا جمال محلاتى، سيد اسداللّه شفتى حجت‌الاسلام اصفهانى، شيخ مهدى كجورى، سيد حسين كوه‌كمرى، ميرزا محمد تنكابنى، حاج محمدكريم لاهيجى، شيخ عبدالحسين تهرانى، ملا على كنى و ميرزا محمدحسن اردبيلى بودند.
آثار
- ضوابط الأصول، در دو مجلد؛
- نتايج الأفكار في أصول الفقه؛
- رسالة في حجية الظن؛
- دلائل الأحكام في شرح شرائع الإسلام؛
- مناسك الحج؛
- رسالة في الغيبة؛
- رسالة في صلاة الجمعة؛
- رسالة في القواعد الفقهية؛
- رساله عمليه، در طهارت و نماز[۱]
وفات
او بر اثر وبا درگذشت. قبر وى در نزديكى مشهد شريف حسينى است.
پانويس
- ↑ ر.ك: نصيرى، محمدرضا، ج4، ص8
منابع مقاله
نصيرى، محمدرضا، «اثرآفرينان»، انجمن آثار و مفاخر فرهنگى، چاپ دوم، 1384ش، تهران.