سنقری، حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'محمد تقى' به 'محمدتقى') |
جز (جایگزینی متن - ')د' به ') د') |
||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
(1)فهرست نسخه‌هاى خطى كتابخانه ملك ج 6، ص 139-140 و همچنين در كتاب مداومت در اصول موسيقى ايران، نمونه‌اى از فهرست آثار دانشمندان ايرانى و اسلامى، محمدتقى دانش‌پژوه، ص 123 از همين رساله به نقل از فهرست ملك ياد شده است. | (1)فهرست نسخه‌هاى خطى كتابخانه ملك ج 6، ص 139-140 و همچنين در كتاب مداومت در اصول موسيقى ايران، نمونه‌اى از فهرست آثار دانشمندان ايرانى و اسلامى، محمدتقى دانش‌پژوه، ص 123 از همين رساله به نقل از فهرست ملك ياد شده است. | ||
(2)در فهرست كتابخانه (ج 6، ص 139)رساله سوم مجموعه به مؤلف مورد بحث ما يعنى شيخ حسين سنقرى نسبت داده شده است كه صحيح نيست بلكه اين «رساله غنائيه» شيخ هادى تهرانى است. | (2) در فهرست كتابخانه (ج 6، ص 139)رساله سوم مجموعه به مؤلف مورد بحث ما يعنى شيخ حسين سنقرى نسبت داده شده است كه صحيح نيست بلكه اين «رساله غنائيه» شيخ هادى تهرانى است. | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ ۲۷ اوت ۲۰۱۷، ساعت ۲۲:۵۰
| نام | سنقری، حسین |
|---|---|
| نام های دیگر | سنقری، حسین بن علی |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1322 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | رسالة في الغناء (للسنقری) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE126AUTHORCODE |
زندگينامۀ مؤلف
آگاهيهاى ما از مؤلف محدود به كتاب خود «رسالة في الغناء» و مجموعه‌اى است كه وى به خطّ خود نوشته است. در آغاز رساله فى الغناء نام مؤلف آن توسط كاتب چنين نوشته شده است:
رسالة في الغناء لفريد الأيام، علاّمة العلماء العظام فخر الفضلاء و المتألّهين عماد الفقهاء و المجتهدين كهف الحاج، الشيخ حسين سنقري أدام[الله] فضله العالي.
اين رساله فاقد تاريخ تأليف و كتابت است و مؤلف در آن هيچ اطلاعى از خود و تأليفاتش به دست نمى‌دهد.او در سه مورد از شيخ انصارى با تعبير «استاد شيخنا العلاّم»،«استاد الأستاد» یاد كرده كه چون شيخ انصارى استاد شيخ هادى بوده و شيخ هادى هم استاد مؤلف، چنين تعبيرى به كار برده است.چنانكه گذشت از مؤلف، مجموعه‌اى كه او به خطّ خود كتابت نموده موجود است.
اين مجموعه در كتابخانۀ ملك تهران به شمارۀ 2850 نگهدارى مى‌شود[1] و داراى سه رساله است بدين ترتيب:
1- رسالة في تحقيق ماهية الوجود از شيخ محمد هادى تهرانى، استنساخ شده در ذى قعده 1323.
2- رساله در اصول دين يا اثبات صانع و توحيد از همان نويسنده، تحرير شده در رجب 1322 در نجف.
3- رسالة في الغناء، از همان نويسنده.[2]
از اين مجموعه چند نكته در مورد زندگى مؤلف روشن مى‌شود:
1- مؤلف در سالهاى 1320 1322 مجموعه را استنساخ نموده و از علماى سده چهاردهم است.
2- از رسالۀ دوم معلوم مى‌شود كه مؤلف در سال 1322 قمرى در نجف به سر مى‌برده و به احتمال زياد تحصيلات وى نيز در آنجا بوده است.
3- هر سه كتاب مندرج در مجموعه از تأليفات شيخ هادى تهرانى(م 1321 ق) است و معلوم مى‌شود كه مؤلف شاگرد وى بوده و عنايتى به تأليفات او داشته است.البتّه از رسالۀ غنائيّه نيز اين مطلب به دست مى‌آيد كه اشاره خواهد شد.اطلاعات ما از مؤلف به همين چند مورد محدود مى‌گردد كه وى اهل سنقر از توابع کرمانشاه بوده و در نجف نزد شيخ هادى تهرانى تحصيل نموده و وفاتش بعد از سال 1322ق اتّفاق افتاده است.
او همچنين به اخبار و احاديث آشنايى كامل داشته چنانچه اين رساله گواه آن است.
نام مؤلف در هيچ يك از كتابهاى تراجم محلى و عمومى به چشم نمى‌خورد. همچنان مشخص نيست وى غير از اين كتاب، تأليف ديگرى نيز داشته است يا نه.
(1)فهرست نسخه‌هاى خطى كتابخانه ملك ج 6، ص 139-140 و همچنين در كتاب مداومت در اصول موسيقى ايران، نمونه‌اى از فهرست آثار دانشمندان ايرانى و اسلامى، محمدتقى دانش‌پژوه، ص 123 از همين رساله به نقل از فهرست ملك ياد شده است.
(2) در فهرست كتابخانه (ج 6، ص 139)رساله سوم مجموعه به مؤلف مورد بحث ما يعنى شيخ حسين سنقرى نسبت داده شده است كه صحيح نيست بلكه اين «رساله غنائيه» شيخ هادى تهرانى است.