مظفر، محمدحسن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف') |
جز (جایگزینی متن - 'محمد حسن' به 'محمدحسن') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class='wikiInfo'> | <div class='wikiInfo'> | ||
[[پرونده:NUR02211.jpg|بندانگشتی|مظفر، | [[پرونده:NUR02211.jpg|بندانگشتی|مظفر، محمدحسن]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type='authorName'|مظفر، | ! نام!! data-type='authorName'|مظفر، محمدحسن | ||
|- | |- | ||
|نام های دیگر | |نام های دیگر | ||
نسخهٔ ۲۴ اوت ۲۰۱۷، ساعت ۱۷:۳۵
| نام | مظفر، محمدحسن |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1376 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE2211AUTHORCODE |
معرفى اجمالى
آل مظفر يكى از خاندان‌هاى مشهور نجف اشرف است كه از نيمه قرن دوازدهم هجرى در عراق ظهور كرد. اين خانواده كه ريشه‌هاى عميقى در تاريخ علم و ادب و معرفت دارد، به جدّ اعلاى خود، مظفر بن احمد بن على بن حسين از آل على- قبيله‌اى معروف كه امروزه در محله العوالى مدينه منوره سكونت دارند، منسوب هستند.
چهره‌هاى درخشان آل مظفر كه هر كدام در فقه و حديث، و علم و معرفت و ادب و فضيلت جايگاه والايى دارند، فراوان هستند كه از آن جمله مى‌توان، به شيخ محمدحسن مظفر اشاره كرد.
شيخ محمدحسن مظفر فرزند شيخ محمد مظفر در سال 1301ق در نجف اشرف شد. او تحت سرپرستى و رعايت پدر دانشمند و پرهيزكارش رشد و نمو كرد. 21 ساله بود كه پدرش درگذشت. محمدحسن در نزد شيخ محمد كاظم خراسانى، سيد محمد كاظم طباطبايى يزدى، و شيخ على بن باقر جواهرى و شيخ الشريعه اصفهانى، فقه و اصول آموخت و از آقا بزرگ طهرانى و شيخ الشريعه اصفهانى اجازه روايت گرفت.
پس از درگذشت سيد كاظم طباطبايى يزدى، در سال 1337ق به بحث، تدريس و تأليف در سطح خارج پرداخت. پس از وفات سيد ابوالحسن اصفهانى در سال 1365ق به عنوان يكى از مراجع بزرگ جهان اسلام ظهور كرد.
آثار
درر الفرائد در شرح قواعد الاحكام علّامه حلّى، دلائل الصدق، شرح القواعد، الإفصاح عن أحوال رجال الصحاح، شرح كفاية الأصول، رساله‌اى در فروع علم اجمالى، حاشيه بر عروة الوثقى سيد محمد كاظم طباطبايى يزدى، وجيزة المسائل كه رساله عمليه او است، ديوان شعر.
او سرانجام، پس از عمرى سرشار از علم و عمل و تقوا و فضيلت در بيستم ربيع الاوّل 1375ق در بيمارستان كرخ در بغداد درگذشت و در نجف اشرف به خاك سپرده شد.