قزوینی، مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'مالدين' به 'مالدين') |
جز (جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف') |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
|data-type='authorWritings'|[[المزار (قزویني)]] | |data-type='authorWritings'|[[المزار (قزویني)]] | ||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد | |کد مؤلف | ||
|data-type='authorCode'|AUTHORCODE3286AUTHORCODE | |data-type='authorCode'|AUTHORCODE3286AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
نسخهٔ ۶ اوت ۲۰۱۷، ساعت ۰۵:۵۳
| نام | قزوینی، مهدی |
|---|---|
| نام های دیگر | قزوینی، سید مهدی |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1300 هـ.ق یا 1883 م |
| اساتید | |
| برخی آثار | المزار (قزویني) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE3286AUTHORCODE |
ولادت
سيد مهدى قزوينى، در 1222ق، در نجف ديده به جهان گشود.
دايى او كه عالم و ساكن ايران بوده است، در عالم رؤيا مى‌بيند كه بر ساحل دريا ايستاده است. كودكى با صورت به آن دريا وارد مى‌شود و تمام آب دريا را مى‌نوشد. بيننده از اين صحنه تعجب مى‌كند و از مردى كه در آن مكان ايستاده است، مى‌پرسد: آيا اين كودك را مى‌شناسى؟ او پاسخ مى‌دهد: اين، فرزند خواهر تو است. او عالم بزرگى است. دايى با تعجب از خواب بيدار مى‌شود و پس از مدتى به قصد زيارت راهى نجف اشرف مى‌گردد. در آنجا با ديدن خواهرش، از وجود فرزند وى مى‌پرسد و از بين تعداد زيادى از خويشان و خواهرزاده‌ها و عموزاده‌ها، او را مى‌شناسد و به نام او را صدا مى‌زند.
کسب علم و دانش
سيد مهدى، ده ساله بود كه تعدادى از علوم را آموخته بود. در 18 سالگى به درجه اجتهاد رسيده و علوم معقول و منقول را فراگرفته بود. او سال‌هاى ابتدايى حيات خويش را در نجف اشرف به تحصيل و تدريس و تصنيف اشتغال داشت و در طول اين مدت كتب و مقالات فراوانى در زمينه‌هاى فقه، اصول، رياضى و طبيعى وغير آن تأليف نمود.
اشتغالات علمى، او را از عبادت و شب‌زنده‌دارى بازنداشت و به اوراد و خلوت توجه خاص داشت. او در قضاى حوائج مؤمنين و رفع خصومات تلاش مى‌كرد. او سپس در 1253ق، به حله هجرت كرد و بيش از 30 سال نيز در آنجا اقامت نمود. از او چنين نقل شده كه: «مردم حله از تشيع جز انتقال امواتشان به حله چيز ديگرى نمى‌دانند».
وى فراگيرى معارف دينى را در بين مردم اين منطقه و اطراف آن گسترش داد. همچمنين موفق شد كه برخى از قبايل سنى عرب در آن منطقه، مانند قبيله زبيد را شيعه نمايد. سفرى نيز به بيت‌الله الحرام داشت.
اساتيد
سه تن از فرزندان شيخ جعفر كاشف الغطاء با نام‌هاى شيخ موسى و حسن و على و نيز سيد باقر و على و تقى قزوينى از اساتيد او به شمار مى‌روند.
تأليفات
- بصائر المجتهدين فى شرح تبصرة المتعلمين در 15 مجلد و نيز مختصر آن در 3 مجلد؛
- مواهب الأفهام فى شرح شرائع الاسلام در 7 مجلد؛
- نفائس الاحكام؛
- القواعد الكلية الفقهية؛
- فلك النجاة فى احكام الهداة؛
- وسيلة المقلدين الى احكام‌الدين؛
- مضامير الامتحان فى علمى الكلام و الميزان؛
- كتاب المزار؛
- مشارق الأنوار فى حل مشكلات الأخبار.
وفات
وی در 13 ربيع‌الاول سال 1300ق، در سن 87 سالگى در نجف اشرف درگذشت و اكنون مزارش مشهور و مورد عنايت مردم است.