۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
شفاء السقام في زيارة خير الأنام صلی‌الله‌علیه‌وآله (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۵ اوت ۲۰۱۷، ساعت ۲۲:۱۳
، ۵ اوت ۲۰۱۷جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف'
جز (جایگزینی متن - 'تاليف' به 'تألیف') |
جز (جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف') |
||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
اين كتاب ابتدا با | اين كتاب ابتدا با مؤلف شناسى درباره مؤلف و ذكر اساتيد و شاگردان و تأليفات مهم وى شروع شده و آن چه را كه محقق در اين كتاب به عمل رسانده، متذكر شده است كه در حدود 59 صفحه مى‌شود. در ادامه شاهد ابواب مختلف كتاب كه ده باب مى‌شود، مى‌باشيم: | ||
1- محتوى احاديث وارده در زيارت مى‌باشد كه بر پانزده حديث عنوان اشاره شده و تمام اين احاديث مربوط به زيارت نبى(ص) بعد از وفات بالعموم يا بالاطلاق مى‌باشد. در هر حديثى از مصادر و سند و ضبط نص حديث و توثيق رجال آن بحث شده است. | 1- محتوى احاديث وارده در زيارت مى‌باشد كه بر پانزده حديث عنوان اشاره شده و تمام اين احاديث مربوط به زيارت نبى(ص) بعد از وفات بالعموم يا بالاطلاق مى‌باشد. در هر حديثى از مصادر و سند و ضبط نص حديث و توثيق رجال آن بحث شده است. | ||
| خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
6- قربت داشتن در سفر به زيارت پيامبر را از وجوهى چون كتاب و سنة و اجماع ذكر كرده و چنين نقل كرده كه وسيله قربت سبب تقرب مى‌شود، وى همچنين در اين قسمت بحث مفصلى از قواعد شرع را كه معتبر بر طبق مقاصد مى‌باشند را آورده و با ابواب كثيره‌اى از فقه، آن را استدلال نموده است. | 6- قربت داشتن در سفر به زيارت پيامبر را از وجوهى چون كتاب و سنة و اجماع ذكر كرده و چنين نقل كرده كه وسيله قربت سبب تقرب مى‌شود، وى همچنين در اين قسمت بحث مفصلى از قواعد شرع را كه معتبر بر طبق مقاصد مى‌باشند را آورده و با ابواب كثيره‌اى از فقه، آن را استدلال نموده است. | ||
7- مربوط به شبهاتى است كه دشمنان در زمينه زيارت قبور وارد نموده‌اند؛ | 7- مربوط به شبهاتى است كه دشمنان در زمينه زيارت قبور وارد نموده‌اند؛ مؤلف به دفع اين شبهات در دو فصل اقدام نموده است. | ||
أ- در ذكر كردن شبهات و جواب از آن، لذا استدلال به حديث "لا تشد الرحال" نموده و به ذكر الفاظ و مصادر آن پرداخته، سپس دلالت و معناى حديث را بيان نموده است و به ذكر فتاواى مختلفه‌اى كه منسوب به علماء بغداد كه تاييد كردند فتواى [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] را، پرداخته است و سپس | أ- در ذكر كردن شبهات و جواب از آن، لذا استدلال به حديث "لا تشد الرحال" نموده و به ذكر الفاظ و مصادر آن پرداخته، سپس دلالت و معناى حديث را بيان نموده است و به ذكر فتاواى مختلفه‌اى كه منسوب به علماء بغداد كه تاييد كردند فتواى [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] را، پرداخته است و سپس مؤلف نص فتواى [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] را كه تصريح به منع اصل زيارت قبر نبوى شريف ولو به غير شد رحل و سفر دارد، ذكر نموده است. | ||
شبهه دوم عدم مشروعيت اصل زيارت و اين كه اين امر از بدعت مى‌باشد تا آنجا كه قول [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] را در عدم فعل صحابه و تابعين، مى‌آورد و سپس به ورود تشريع بر زيارت قبر نبى(ص) با نص صحيح و عدم وجود دليل نزد [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] بر نفى فعل صحابه و تابعين اشاره مى‌كند. | شبهه دوم عدم مشروعيت اصل زيارت و اين كه اين امر از بدعت مى‌باشد تا آنجا كه قول [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] را در عدم فعل صحابه و تابعين، مى‌آورد و سپس به ورود تشريع بر زيارت قبر نبى(ص) با نص صحيح و عدم وجود دليل نزد [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] بر نفى فعل صحابه و تابعين اشاره مى‌كند. | ||
شبهه سوم درباره رابطه بين زيارت با شرك مى‌باشد، لذا | شبهه سوم درباره رابطه بين زيارت با شرك مى‌باشد، لذا مؤلف به بحث مفصلى درباره اين تخيل پرداخته و بيان داشته است كه زيارت ربطى به شرك ندارد، بلكه جز تبرك و تعظيم چيز ديگرى قصد نمى‌شود و شرك جز به عباده و اتخاذ شريك و بت حاصل نمى‌شود و در حالى كه چيزى از اين قبيل در زيارت قبر نبوى متصور نمى‌باشد. | ||
ب- ذكر كلمات [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] است، لذا نص فتاوايى را كه [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] نوشته است را نقل كرده و به قضات مذاهب چهارگانه مصر ارسال نموده و آن او را مورد محاكمه قرار دادند و احكامشان را عليه [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] نوشتند. | ب- ذكر كلمات [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] است، لذا نص فتاوايى را كه [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] نوشته است را نقل كرده و به قضات مذاهب چهارگانه مصر ارسال نموده و آن او را مورد محاكمه قرار دادند و احكامشان را عليه [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] نوشتند. | ||
| خط ۹۶: | خط ۹۶: | ||
ج- درباره كيفيت حصول سماع براى ميت است. | ج- درباره كيفيت حصول سماع براى ميت است. | ||
10- آخرين باب اين كتاب درباره شفاعت است. | 10- آخرين باب اين كتاب درباره شفاعت است. مؤلف وجه ذكر اين باب را قول نبى اسلام(ص) مى‌شمرد كه در اول حديثى كه در اين كتاب ذكر شد "من زار قبرى وجبت له شفاعتى" آمده است. | ||
ايشان كلام مفصلى را در اين زمينه مطرح نموده‌اند، و مصادر و و احاديث آن را ذكر كرده‌اند، سپس شرح حديث طويل در پناه بردن مردم به انبيا و توسل آنان به نبى اكرم در روز قيامت، همچنين بحثى از عصمت انبيا و ترتيب شفاعات و مقام محمود، طى فصولى نموده‌اند. | ايشان كلام مفصلى را در اين زمينه مطرح نموده‌اند، و مصادر و و احاديث آن را ذكر كرده‌اند، سپس شرح حديث طويل در پناه بردن مردم به انبيا و توسل آنان به نبى اكرم در روز قيامت، همچنين بحثى از عصمت انبيا و ترتيب شفاعات و مقام محمود، طى فصولى نموده‌اند. | ||