علامه، ضیاءالدین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: معلق' به '') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
وى در نوجوانى بر اثر عشق وافر به تحصيل، به فراگيرى علوم اسلامى پرداخت. | وى در نوجوانى بر اثر عشق وافر به تحصيل، به فراگيرى علوم اسلامى پرداخت. | ||
وى در نجف از دروس خارج آيات عظام: سيد عبدالهادى شيرازى، [[حکیم، محسن|سيد محسن حكيم]]، [[حسینی شاهرودی، محمود|سيد محمود شاهرودى]] | وى در نجف از دروس خارج آيات عظام: سيد عبدالهادى شيرازى، [[حکیم، محسن|سيد محسن حكيم]]، [[حسینی شاهرودی، محمود|سيد محمود شاهرودى]] و [[خویی، ابوالقاسم|سيد ابوالقاسم خويى]] و ديگران استفاده برد و از آنان اجازه اجتهاد و روايت گرفت. وى در نجف بر اثر ملازمت و تماس دائم با محقق فرزانه، [[آقا بزرگ تهرانى]] و استفاده از محضر او در فنون كتاب‌شناسى و رجال موفق به نوشتن آثار ارزشمندى گرديد. استاد علامه پس از ده سال توقف در نجف به اصفهان بازگشت و به انجام امور دينى و حل مشكلات مردم همت گماشت. | ||
==فعالیت‌ها== | ==فعالیت‌ها== | ||
نسخهٔ ۷ ژوئیهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۰۶:۴۶
| نام | علامه، ضیاءالدین |
|---|---|
| نام های دیگر | آیت‌الله علامه اصفهانی
علامه اصفهانی، ضیاءالدین حسینی اصفهانی، ضیاءالدین |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1378 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | مجمع الرجال |
| کد مولف | AUTHORCODE7148AUTHORCODE |
ولادت
سيد ضياءالدين علامه اصفهانى در حدود سال 1290ش (1330ق) در اصفهان و در خاندانى عالم به دنيا آمد.
کسب علم و دانش
وى در نوجوانى بر اثر عشق وافر به تحصيل، به فراگيرى علوم اسلامى پرداخت.
وى در نجف از دروس خارج آيات عظام: سيد عبدالهادى شيرازى، سيد محسن حكيم، سيد محمود شاهرودى و سيد ابوالقاسم خويى و ديگران استفاده برد و از آنان اجازه اجتهاد و روايت گرفت. وى در نجف بر اثر ملازمت و تماس دائم با محقق فرزانه، آقا بزرگ تهرانى و استفاده از محضر او در فنون كتاب‌شناسى و رجال موفق به نوشتن آثار ارزشمندى گرديد. استاد علامه پس از ده سال توقف در نجف به اصفهان بازگشت و به انجام امور دينى و حل مشكلات مردم همت گماشت.
فعالیت‌ها
انتشار هفته‌نامه نداى دين در اصفهان در دوران دكتر مصدق، مبارزه با بهائيان، پيوستن به جرگه فداييان اسلام و نيز سخنرانى‌هاى آتشين عليه دستگاه حاكم و انتقاد از اوضاع زمان، از جمله فعاليت‌هاى سياسى و اجتماعى ايشان بوده است. اين فعاليت‌ها عكس‌العمل رژيم را به دنبال آورد و با فشارهايى كه به ايشان وارد گرديد، در 37 سالگى مجبور به مهاجرت به عتبات عاليات شد.
تأليفات
از ايشان آثار متعددى بر جاى مانده كه برخى از آن‌ها از اين قرارند:
- تفسير ضياء
- تحقيق كتاب الوافى در شانزده جلد
- تحقيق مجمع الرجال در هفت جلد.
وفات
وى سرانجام در 10 بهمن 1377 برابر با 14 شوال 1419 بر اثر شدت بيمارى در 87 سالگى چشم از جهان فروبست و پس از تشييعى با شكوه، در جوار مزار علامه مجلسى به خاك سپرده شد.