محقق خوانساری، حسین بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'لالدين' به 'ل‌الدين')
    جز (جایگزینی متن - 'نالدين' به 'ن‌الدين')
    خط ۵۳: خط ۵۳:
    او شاگردان نامدارى را پرورش داده است كه هر كدام در زمان خود از مشعل داران فقه و فقاهت در جامعه اسلامى بوده‌اند كه از آن ميان مى‌توان به نام [[جزایری، نعمت‌الله|سيد نعمت اللّه جزائرى]]، ملا ميرزا محمد بن حسن شيروانى، [[آقاجمال خوانساری، محمد بن حسین|آقا جمال خوانسارى]]، آقا جمال‌الدين و آقا رضىالدين فرزندان برومندش اشاره نمود.
    او شاگردان نامدارى را پرورش داده است كه هر كدام در زمان خود از مشعل داران فقه و فقاهت در جامعه اسلامى بوده‌اند كه از آن ميان مى‌توان به نام [[جزایری، نعمت‌الله|سيد نعمت اللّه جزائرى]]، ملا ميرزا محمد بن حسن شيروانى، [[آقاجمال خوانساری، محمد بن حسین|آقا جمال خوانسارى]]، آقا جمال‌الدين و آقا رضىالدين فرزندان برومندش اشاره نمود.


    [[محقق خوانساری، حسین بن محمد|محقق خوانسارى]] در سال 1098ق در 82 سالگى در اصفهان به ديدار حق شتافت و در قبرستان تخت فولاد، نزديك قبر بابا ركنالدين مدفون گرديد كه مقبره او مزار عامه است. آقا جمال‌الدين و آقا رضىالدين، پسران آن مرحوم نيز در آنجا مدفون هستند از اين رو به آنجا تكيه خوانسارى‌ها گفته مى‌شود.
    [[محقق خوانساری، حسین بن محمد|محقق خوانسارى]] در سال 1098ق در 82 سالگى در اصفهان به ديدار حق شتافت و در قبرستان تخت فولاد، نزديك قبر بابا ركن‌الدين مدفون گرديد كه مقبره او مزار عامه است. آقا جمال‌الدين و آقا رضىالدين، پسران آن مرحوم نيز در آنجا مدفون هستند از اين رو به آنجا تكيه خوانسارى‌ها گفته مى‌شود.


    ==آثار==
    ==آثار==

    نسخهٔ ‏۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۷:۰۷

    محقق خوانساری، حسین بن محمد
    نام محقق خوانساری، حسین بن محمد
    نام های دیگر آقا حسین خوانساری

    حسین خونساری

    خوانساری، حسین بن محمد

    خونساری، حسین بن محمد

    نام پدر
    متولد
    محل تولد
    رحلت 1098 هـ.ق
    اساتید
    برخی آثار
    کد مولف AUTHORCODE202AUTHORCODE


    معرفى اجمالى

    حسين بن جمال‌الدين محمد خوانسارى معروف به محقق خوانسارى در سال 1016ق در يك خانواده مذهبى ديده به جهان گشود.

    تحصيلات خود را در حوزه اصفهان به انجام رسانيد و جامع معقول و منقول گرديد.او با محقق سبزوارى و همچنين با ملا محسن فيض كاشانى و ملا محمد باقر مجلسى كه هر دو از اكابر محدثين مى‌باشند، معاصر بوده است. مدت 12 سال نيز در محضر محقق سبزوارى صاحب ذخيره درس فقه خوانده است.

    محقق خوانسارى، از فقهاى بزرگ و نامدار قرن يازدهم هجرى است كه از او به عنوان (استاد الكل فى الكل) تعبير شده و در فقه و حكمت و كلام و اصول و ديگر علوم يگانه روزگار و از لحاظ قداست نفس و ملكات فاضله نادره عصر بوده است.

    سالهاى 1086 تا 1097ق سالهاى مرجعيت آن فقيه بزرگوار مى‌باشد.

    آقا سيد حسين خوانسارى دورس معقول را از محضر مير فندرسكى، و منقول را از محضر ملا محمد تقى مجلسى اول(ره) و خليفة السلطان و محقق سبزوارى و ديگر اكابر وقت كسب فيض نمود و به مقام عالى علمى نائل گرديد.

    او شاگردان نامدارى را پرورش داده است كه هر كدام در زمان خود از مشعل داران فقه و فقاهت در جامعه اسلامى بوده‌اند كه از آن ميان مى‌توان به نام سيد نعمت اللّه جزائرى، ملا ميرزا محمد بن حسن شيروانى، آقا جمال خوانسارى، آقا جمال‌الدين و آقا رضىالدين فرزندان برومندش اشاره نمود.

    محقق خوانسارى در سال 1098ق در 82 سالگى در اصفهان به ديدار حق شتافت و در قبرستان تخت فولاد، نزديك قبر بابا ركن‌الدين مدفون گرديد كه مقبره او مزار عامه است. آقا جمال‌الدين و آقا رضىالدين، پسران آن مرحوم نيز در آنجا مدفون هستند از اين رو به آنجا تكيه خوانسارى‌ها گفته مى‌شود.

    آثار

    وى آثار متعددى داشته است كه صاحب ريحانة الادب اسامى برخى از آنها را به اين ترتيب ذكر مى كند:

    1. ترجمه صحيفه سجاديه
    2. ترجمه قرآن كريم
    3. تفسير سوره فاتحه
    4. تواريخ وفيات العلماء
    5. الجبر و الاختيار
    6. الجزء الذى لا يتجزى
    7. حاشيه الهيات شفا
    8. حاشيه شرح اشارات خواجه
    9. شرح تجريد قوشجى
    10. شرح كافيه ابن حاجب
    11. شرح هيئت فارسى قوشجى
    12. مشارق الشموس في شرح الدروس

    منابع مقاله

    1. قصص العلماء تنكابنى، ص 265
    2. روضات الجنات، ج 2، ص 214و 349-358
    3. فقهاى نامدار شيعه، عقيقى بخشايشى، ص 228


    وابسته‌ها

    مشارق الشموس في شرح الدروس / نوع اثر: انتزاعی / نقش: نويسنده

    مجموعة الرسائل الأصولیة

    الرسائل مع رسائل أخر

    الحاشیة علی الشفاء (الالهیات)

    الحاشیة علی شروح الإشارات (الإشارات و شرح الإشارات (خواجه نصیرالدین طوسی) و شرح الشرح (قطب الدین رازی) و حاشیة الباغنوي)

    مشارق الشموس فی شرح الدروس (1 جلدی)